---

مفعول مستقیم در زبان فارسی از طریق راهکارهای دستوریِ مشخصی در جمله نشانه‌گذاری می‌شود. در این مقاله، نخست به معرفی این راهکارهای دستوری می­پردازیم. از آن­جا که برخی از این راهکارها تنها در گونۀ محاوره‌ای رواج دارند، داده‌هایی را از فارسیِ گفتاری (و گهگاه فارسی نوشتاری) انتخاب می‌کنیم. سپس با به­‌کارگیری مفاهیم ساخت ­لایه‌ای بند و ساخت کانون به­عنوان دو حوزۀ مرتبط در دستور نقش و ارجاع به بازنمایی صوری این راهکارهای دستوری از طریق قالب‌های نحوی که دربرگیرندۀ مشخصه‌های ساخت­ اطلاعی نیز هستند، می­پردازیم. از رهگذر این پژوهش دریافت می­شود که تلقی محض مفعول مستقیم در مقام مبتدای ثانویه صرفاً به‌واسطۀ همراهی پس‌اضافۀ «را» (دبیرمقدم، ۱۳۸۴) ناصحیح بوده است و مفعول مستقیم از منظر ساخت ­اطلاعی، نه­تنها قابلیت حضور در ساخت پیش‌انگاره و طبیعتاً قرار گرفتن در مقام مبتدای جمله را داراست؛ بلکه از این حیث که حضور «را» تنها نشانۀ تشخیص‌پذیری مصداق مفعول در عالم مفروضات گوینده و شنونده است، امکان حضور مفعول مستقیم در ساخت کانونی جمله نیز مهیا می‌شود.
 
واژه‌های کلیدی: مفعول مستقیم، «را»، ساخت ­اطلاع، قالب نحوی، دستور نقش و ارجاع

---

The present study attempted to look deeply into how Iranian English teachers defined morality and if there was any significant difference with respect to gender and years of teaching experience. The study followed a mixed-methods design including a semi-structured interview and a multiple choice single-item questionnaire. The results revealed that while the main concern for the participants in different decades of teaching was choosing right over wrong, the prevailing theme for male and female teachers differed in that the male teachers moved towards less personalized and more agentic conceptions, whereas female teachers were more concerned with the context and society as their experience increased. The analysis of the quantitative data also illustrated there was a significant difference between female and male teachers in the ۲nd and ۳rd decades of teaching. Moreover, the differences between participants based on their level of experience were statistically significant