---

نشانه‌شناسی، محیط انسانی را به ما بهتر می‌شناساند. محیط انسانی جهانی است که در آن زندگی می‌کنیم و لازم است خود را با آن تطبیق دهیم. این مقاله سعی دارد شرایط و محیط انسانی در فعالیت ورزشی بانوان را موشکافی کند. سؤالاتی که در اینجا مطرح می‌شوند عبارت­اند از:زبان ـ  بدن در ورزش بانوان چه مبنایی دارد؟ تعامل نظام بیولوژیکی و فرهنگی چه گفتمانی را در جامعه ایجاد می­کند و بسط می‌دهد؟ آیا نشانه‌های بدن، زبانی هستند و ایجاد ارتباط می‌کنند؟ الزامات و گفتمان­های فرهنگی چه نقشی دارند؟ فرض ما بر این است که تنها نمی‌توان بر الزامات فرهنگی تکیه کرد و گفتمان‌های حاکم را قضاوتگرانه پیش برد؛ بلکه لازم است این امور توانایی اقناع مخاطب را داشته باشند. بنابراین، نخست مجموعه­عوامل بیولوژیکیو بسط آن به مجموعه­عوامل فرهنگی در محیط نشانه‌شناختی مطرح می‌شود و سپس به نقش گفتمان­های پیراورزشی، گفتمان­های فرهنگی و حتی پادگفتمان‌ها می‌پردازیم. در این مقاله سعی خواهیم کرد از منظر نشانه‌شناختی کنش، کنشگران، نقش‌ها و کارکردها و همچنین خصوصیات ابژه ارزشی یا همانا ورزش را بهتر بازشناسیم. اما آنچه بیش از همه اهمیت دارد ایجاد انگیزش حسی و ارزشی است که بی‌توجهی به آن می‌تواند در فضای عمومی با مخاطراتی همراه شود و به ایجاد صحنۀ تئاترگونه‌ و بی‌هدفی در ورزش بانوان منجر گردد. از این رو، لایۀ قدرت و لزوم پشتیبانی قانونی و رسانه‌ها را در امر ورزش ذکر خواهیم کرد.