---

انگیزش لازم برای یادگیری یک زبان جدید تأثیری صفر و صدی ندارد. این انگیزش در طول زمان
به­تدریج شکل می­گیرد و مدام تغییر می­یابد و هریک از بازه­های زمانی دارای سطوح مختلفی از تأثیرگذاری بر روی تلاش فرد برای یادگیری یک زبان است. در زمان حاضر، اندیشمندان بر این باورند که بازه­های زمانی مختلف در جریان شکل­گیری زبان دوم با یکدیگر تعامل دارند و چنین تعاملی ماهیتاً غیرخطی، پیچیده و پویاست (دی بات^۱، ۲۰۱۵). هدف از انجام این تحقیق بررسی پویایی انگیزشی موجود در گروهی از فراگیران زبانی در جریان بازه‌های زمانی طولانی است، که خود این بازه‌ها متشکل از تعدادی از تکالیف هستند که در بازه‌های زمانی کوتا­ه­تر انجام می­گیرند. به منظور یافتن تعامل موجود میان عناصر انگیزشی مختلف، تعداد ده نفر شرکت­کننده در آغاز دورۀ آموزشی، در حین انجام تکالیف و در پایان دورۀ مورد مصاحبه قرار گرفتند. یافته­ها حاکی از وجود نوسانات مقطعی در میزان انگیزش شرکت­کنندگان بود. به­علاوه، نتایج تحقیق از این حقیقت پرده برداشت که عناصر انگیزشی در جریان دوره و در هنگام انجام تکالیف به یک اندازه کارآمد نبودند. برای مثال،  عوامل بیرونی و سطح مهارت زبانی به­عنوان دو عامل انگیزشی آغازین به­تدریج و در طول ترم با عوامل درونی و لذت یادگیری زبان جایگزین شدند. در عین حال، اهداف شخصی در یادگیری زبان دوم در طول این بازه‌های زمانی به یک اندازه تأثیرگذار بودند. علاوه­بر این،  انگیزش شرکت کنندگان متشکل از مجموعه­ای از عوامل پویا و
به­هم­وابسته بود که طی بازه‌های زمانی مختلف نوسان داشتند. در پایان، تلویحاتی تحقیقی از یافته­های این مطالعه حاصل شدند.  

---

هدف این پژوهش به‏طور خاص افزایش درک و آگاهی ما از رابطۀ بین عوامل مربوط به تفاوت‏های فردی در آموزش زبان به‏و‏یژه عوامل تمایل به برقرای ارتباط، هوش اجتماعی و انگیزش است. دو متغیر جنس و سطح دانش زبانی نیز در این پژوهش موردبررسی قرار گرفته است. برای پاسخ به سه پرسش و بررسی فرضیه‏ها‏ی پژوهش ۱۶۸ نفر از فارسی‏آموزان بزرگ‌سال سطوح مختلف زبانی (۷۹ زن و ۸۹ مرد) در دانشگاه‏های مختلف، به پرسش‌نامۀ ۴۴ گویه‏ای پاسخ دادند. نتیجۀ تحلیل آماری و آزمون‏های مختلف برای بررسی داده‏های مربوط به متغیرهای تمایل به برقراری ارتباط WTC و مؤلفه‏های انگیزش و هوش اجتماعی نشان داد که روابط این سه متغیر با یکدیگر کاملاً معنادار است و فقط رابطۀ تمایل به برقراری ارتباط و خودبایدی در فارسی‏آموزان دختر معنادار نیست. روابط بین متغیر تمایل به برقراری ارتباط با چهار متغیر خودآرمانی، تجربۀ یادگیری، انگیزش کلی و هوش اجتماعی در فارسی‏آموزان پسر قوی‏تر از دختران است و رابطۀ بین متغیرهای هوش اجتماعی و انگیزش در فارسی‏آموزان دختر از پسران قوی‏تر است. تحلیل داده‏ها براساس سطوح زبانی نشان داد در سطح مقدماتی روابط بین متغیر تمایل به برقراری با سه متغیر خودآرمانی، تجربۀ یادگیری و انگیزش کلی و نیز رابطۀ متغیر هوش اجتماعی و انگیزش قوی‏تر از سایر سطوح زبانی است. در سطح میانی افزایش متغیر تمایل به برقراری ارتباط موجب کاهش معنادار متغیر خودبایدی می‏شود و رابطۀ متغیر تمایل به برقراری ارتباط و هوش اجتماعی در سطح میانی بیشتر از سطوح دیگر است.