جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای کاوندی کاتب
دوره ۲، شماره ۲ - ( بهار ۱۳۹۹ )
چکیده
از الزامات اساسی هر کشوری در مدیریت بهینه سیاسی فضای ملی، توسعۀ شبکۀ ترابری ملی و بین‌المللی به عنوان یکی از متغیرهای توسعۀ کشور است. ترابری ملی، جابه‌جایی انسان، کالا، پیام و اندیشه در بخش‌های مختلف کشور و همچنین در ارتباط با نظام جهانی است. پرسش اصلی مقاله آن است که وضعیت و جایگاه کشورها در نظام ترابری ملی و بین‌المللی چگونه است و ایران با توجه به جایگاه خود در این نظام چه استراتژی‌هایی باید در پیش بگیرد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و منابع کتابخانه‌ای است. در مباحث آماری از نرم‌افزار EXCEL و برای سنجش برتری کشورها در شبکۀ ترابری ملی از روش ماتریسی و روش رتبه‌بندی تجمعی ساده (SAR) استفاده شد. چهار بخش راه‌آهن، جاده‌ای، دریایی و هوایی در ترابری ملی انتخاب شدند و برای هر یک از چهار بخش ۶ متغیر و مجموعاً ۲۴ متغیر درنظر گرفته شد. همچنین داده‌ها برای ۱۸۰ کشور جهان مورد سنجش و آزمون قرار گرفتند. بر اساس نتایج پژوهش، کشورها در پنج دسته، از برترین تا کشورهای درجه پنج در ترابری ملی قرار می‌گیرند. ایران نیز با قرار گرفتن در دسته سوم (رتبۀ جهانی ۵۳) وضعیت میانه‌ای دارد و در میان کشورهای منطقه، رتبۀ چهارم را به دست آورده است.
دوره ۷، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۸ )
چکیده
اندرزنامه‌های سیاسی، یک مرحله مهم توسعه اندیشه سیاسی و ارائه کارویژه‌های سنتی دستگاه حکومت در جهان هستند که قرن‌ها نگارش آن‌ها تداوم یافت. ریشه پیدایش اندرزنامه‌های سیاسی وجود شکل سنتی حکومت، یعنی حکومت‌های استبدادی و خودکامه بود، لذا با شکل‌گیری کشورهای مدرن در جهان، تاریخ مصرف این سبک نگارشی نیز پایان یافت. اندرزنامه‌های سیاسی متونی در زمینه آیین‌های عملیاتی کشورداری و روش‌های مطلوب اداره حکومت هستند. در ایران و جهان اسلام این سنت ادبی از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود. تاکنون مقالات و کتاب‌های زیادی در ارتباط با این سنت ادبی به ویژه از دیدگاه اندیشه سیاسی به نگارش در آمده است؛ اما مقاله فوق تلاش دارد تا با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای به بررسی تحلیلی این منابع و نیز فلسفه پیدایش و توسعه، ماهیت، اهداف، ویژگی‌ها و کارکردهای اندرزنامه‌های سیاسی بپردازد. همچنین نشان داده می‌شود، مهم‌ترین کارویژه اندرزنامه‌های سیاسی ارائه طرح‌های عملیاتی کشورداری به حکومت‌ها بوده است.
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۹ )
چکیده
از مسائل مهم در مدیریت سیاسی فضای ملی هر کشوری، توزیع جغرافیایی جمعیت بر حسب نظام سکونتگاهی آن کشور (شهر و روستا) و میزان تمرکز و پخش جمعیت در آن‌هاست. شهرنشینی پدیده‌ای پرشتاب طی نیم قرن اخیر بوده و امروز بیش از ۵۵% از جمعیت جهان شهرنشین هستند. در این مقاله، ضمن مطالعۀ روند تاریخی افزایش جمعیت شهرنشنین کشورهای جهان در چهار مقطع زمانی از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۰ م، به‌دلایل و زمینه‌های این موضوع، از دیدگاه مدیریت سیاسی فضا می‌پردازیم. نویسندگان معتقدند شهرنشینی در کشورهای در‌حال‌توسعه، بیش از آنکه ناشی از تحولات اجتماعی ـ اقتصادی باشد، حاصل تحولات سیاسی و به‌ویژه خواست حکومت، به‌منظور دستیابی به اهداف حاکمیتی است. این تحقیق با تأکید بر ایران، دلایلی چون جهانی‌شدن، رشد اقتصادی، آموزش، تمرکز امکانات، بی‌توجهی به روستا و سیاست‌گذاری‌های دولتی را از عوامل مهم تأثیرگذار در فرایند شهری شدن دانسته و در پایان با ارائۀ «نظریۀ دولت، شهرنشینی متمرکز و بقا»، نقش دولت را به واسطۀ عللی چون سهولت در خدمات رسانی، بزرگ‌تر کردن اندازۀ دولت، ایجاد وابستگی مرکز ـ پیرامونی، بقا و امنیت ملی و بی‌تدبیری و بی‌برنامگی در مدیریت سیاسی فضای ملی، پررنگ‌تر می‌داند.
واژه‌های کلیدی: شهرنشینی، مدیریت سیاسی فضا، ایدئولوژی اقتصادی، جهان و ایران.
