---

---

چکیده- با توجه به اهمیت سبک سازی، بهینه سازی و صرفه جویی در مصرف سوخت در ساختمان، استفاده از پانل های سه بعدی به عنوان دیوارهای داخلی و خارجی، بار بر و جد اکننده و همچنین به عنوان سقف ساختمان ها، در حال افزایش است. در حال حاضر استفاده از پانل ها در کنار قاب سازه ای، بدون در نظر گرفتن اندرکنش قاب و پانل نیز به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. با توجه به تفاوت رفتاری قاب و پانل (در مودهای برش و خمش) پیش بینی می شود که ترکیب این دو سیستم در ارتفاع، موجب تغییر رفتار لرزه ای سیستم های ترکیبی، نسبت به هر کدام از سیستم های تنها شود. در این مقاله، در ابتدا رفتار لرزه ای قاب های مورد بررسی قرار گرفته، سپس هریک ANSYS ۵ و ۱۰ طبقه تحت رکوردهای السنترو، طبس و ناغان در نرم افزار ، فولادی و پانلی ۳ از دهانه های قاب، توسط پانل پر و تأثیر پرشدگی دهانه های مختلف در رفتار لرزه ای سیستم های ترکیبی ارزیابی شده است . در پایان و پس از بررسی های انجام شده مشخص شد که استفاده از پانل ها علاوه بر تأثیر مثبت در متعادل کردن و کاهش تغییر مکان های نسبی در ارتفاع، سبب بهبود رفتار لرزه ای سیستم شده و قابلیت استهلاک انرژی سیستم را افزایش می دهد. پوشش ۳۳ درصد از دهانه قاب به وسیله ی پانل، حداقل ۱۰۰ % سطح زیر منحنی پوش را افزایش و حداقل ۳۵ % تغییر مکان بام سازه را، تحت رکوردهای مختلف زلزله، کاهش داده است.

---

اهداف: شکل‌ زایی چیدمان فضای معماری، یکی از اولین و طولانی ترین مراحل در فرآیند طراحی معماری است، هدف از این پژوهش، ارائه الگوی نوین شکل‌زایی مدارک معماری و به طور خاص تولید پلان‌ مسکونی، با استفاده از مدل دیفیوژن پنهان است که برخلاف نمونه های موجود قابلیت اعمال محدودیت های ورودی متنوع را فراهم می کند.

روش ها: رویکرد محاسباتی این الگو یک شبکه دیفیوژن پنهان شامل سه شبکه عصبی شبکه پیچشی، کاهش‌دهنده نویز(UNET) ، شبکه رمزگذار خارجی(VAE) ، شبکه رمزگذار محدودیت‌ها(Clip) است. برای آموزش این مدل، از یک مکانیزم تنظیم دقیق استفاده شده است. روش انجام این پژوهش از منظر اجرا  مبتنی الگوریتم نویسی، با استفاده از زبان برنامه نویسی پایتون است.

یافته ها: ارزیابی‌های پژوهشگران، براساس معیارهای پی.سی.ای، اس.وی.ام، خوانش نمونه­ های تولید شده و مقایسه عملکرد مدل با مدل های مبتنی برداده موجود نشان می‌دهد که گردش کار و الگوی پیشنهادی این پژوهش پیشرفت‌ قابل‌توجهی در زمینه تولید پلان‌های طبقه نسبت به روش‌های مبتنی برداده فعلی نمایان کرده است. رویکردی که در آن معمار می تواند نقش فعالی در روند تولید ایفا کند.

نتیجه گیری: الگوی ارائه شده در این پژوهش می تواند، فرآیند کاری معماران را تسهیل ‌کند و موجب آزادی عمل معماران و بروز خلاقیت بیشتر در طراحی پلان‌های طبقه شود. مسأله مهم، توجه به نقش مهمی است که معمار می‌تواند برای ارائه فضاهای اجتماعی، منصفانه و محیطی مسئولیت‌پذیرتر ایفا کند. چنین رویکردهایی می‌تواند منجر به ایجاد نقش‌های جدید و معاصر برای معماران در فرآیند شکل زایی پروژه‌های معماری شود.