جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای پَــــیـاب
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۸ )
چکیده
یکی از اهداف مهم شهرسازی تأمین ایمنی و امنیت ساکنان شهر است. ایمنی‌بخشی به شهر جهت حفاظت از شهروندان و دارایی همگانی و خصوصی در برابر بلایای طبیعی و غیرطبیعی با اتخاذ روش‌های نوین ضرورتی است که در همه سطوح مطرح است. بـا توجـه به قرارداشـتن کاربری‌هـای حیاتـی، هر یک از مناطق شهر از اهمیــت بســیاری برخــوردار است؛ بنابراین برنامه‌ریـزی جهـت کاهـش خسـارات ایجـاد ایمنی و پایـداری نســبی شــهرها از اقدامـات مهم برنامه‌ریـزی‌شـهری است. بر همین اساس پدافند غیرعامل از اهمیت ویژه‌ای در سیاست‌گذاری‌ها برخوردار است؛آن‌چه بحران جنگ و بلایا را در شهرها به یک فاجعه تبدیل می‌کند در بسیاری از موارد ناکارآمدی وضعیت شهرسازی از منظر ملاحظات پدافندی است؛ بنابراین ارزیابی آسیب‌پذیری و تدوین راهکارهای مناسب جهت کاهش خسارات ضروری است. مورد پژوهشی مطالعه حاضر منطقه ۲ از مناطق ۱۰گانه شهرداری شیراز است. در این پژوهش منطقه دو به منطقه‌هایی تقسیم‌بندی شده و با بررسی ۱۴ شاخص موثر در میزان آسیب‌پذیری بافت شهرها با استفاده از تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی میزان آسیب‌پذیری نواحی منطقه ۲ در سه دسته‌بندی کم،متوسط و زیاد تعیین گردیده است. یافته‌ها حاکی از آن است که ۷,۲% و ۴۳.۷% و ۴۹.۰۸% از منطقه ۲ به ترتیب در پهنه‌های خطر کم، متوسط و زیاد که نواحی ۶ و ۱۳ در پهنه خطر کم، نواحی ۱، ۴، ۵، ۷، ۱۰ و ۱۲ در پهنه متوسط و همچنین نواحی ۲، ۳، ۸، ۹، ۱۱ و ۱۴ در پهنه خطر زیاد قرار دارند و بر همین مبنا اولویت‌های برنامه‌ریزی و مدیریت بحران براساس ملاحظات ساختاری شهر و میزان آسیب‌پذیری مناطق ارائه شده است.
کلیدواژگان: آسیـب‌پذیری، پـدافند غیـرعامل، منـاطق شـهر، فـرایند تحلیل سلسله مراتبی، شـهر شیراز.
