جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای پور احمد
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( بهار و تابستان ۱۳۸۶ )
چکیده
هدف این مقاله معرفی نظریه «شهرنشینی دیفرانسیل» و آزمایش این نظریه با مورد نمونه ایران در طول ۵۰ سال بین ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ در ۱۰ دوره آماری می باشد. در این مقاله ابتدا نظریه شهرنشینی دیفرانسیل معرفی شده است و سپس به مطالعات موردی که این نظریه را به کار برده اند اشاره شده است. در نهایت این نظریه را برای بررسی نظام شهری ایران به کار گرفته ایم. آزمایش این نظریه در مورد ایران نشان می دهد که نظام شهری ایران این دوره «شهرنشینی» را از سال ۱۹۵۰ آغاز کرده و سه مرحله این دوره را به ترتیب تا سال ۱۹۷۵ گذرانده است. همینطور از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۵ دو مرحله مربوط به دوره «واگرایی قطبی» را طی کرده و به دوره «شهرگریزی» وارد می شود. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که به طور کلی نظریه شهرنشینی دیفرانسیل با روند نظام شهری ایران تطابق دارد؛ اگر چه بعضی تفاوت ها را هم در نظام شهری ایران نشان می دهد.
دوره ۱۴، شماره ۶۶ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
در این تحقیق شیر آجیلی پاستوریزه به عنوان یک محصول طعم دار جدید و فراسودمند با استفاده از شیر پاستوریزه ۵/۱ % چربی، شکر، پودر وانیل، پایدارکننده تجاری GBavo و پودر آجیل با ترکیب مقدار مساوی از چهار مغز پسته، گردو، بادام و فندق تولید گردید. پاستوریزاسیون به روش کند وغیر مداوم انجام شد. پودرآجیل در سه سطح ۲، ۳ و ۵درصد و پایدارکننده در سه سطح ۲/۰ ، ۳/۰ و ۴/۰ استفاده گردید. نمونه ها تا ۱۲ روز در ۴ درجه سانتیگراد نگهداری شدند وخواص فیزیکو شیمیایی وحسی آنها در روزهای تولید، سوم، ششم، نهم و دوازدهم بررسی گردید. روند تغییرات اسیدیته نمونه ها در روز های نهم و دوازدهم، بر خلاف pH ، افزایشی بود. مقدار پایدارکننده در کاهش دو فاز شدن شیر آجیلی پاستوریزه در مدت نگهداری تاثیر معنی داری (۰۵/۰>P) داشت. افزایش میزان آجیل تا روز سوم تولید بر روی طعم، احساس دهانی، رنگ و پذیرش کلی تاثیر مثبت داشته و از روز ششم تا پایان نگهداری روند منفی داشته است. با توجه به ویژگی های فیزیکو شیمیایی و حسی، قابلیت نگهداری نمونه ها در دمای °c ۴ حداقل به مدت ۹ روز بود و در روز دوازدهم کلیه نمونه ها غیر قابل مصرف بودند. نمونه های حاوی ۵ درصد آجیل و ۴/۰ درصد پایدارکننده و ۳ درصد آجیل و ۴/۰ درصد پایدارکننده کیفیت حسی بالاتری داشتند.
دوره ۱۴، شماره ۷۲ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
هدف از این تحقیق، بررسی اثر کنسانتره پروتئین شیر و کنسانتره پروتئین آب پنیر بر راندمان، ویژگیهای شیمیایی، حسی و رئولوژیکی پنیر فتای فراپالایش بود. کنسانتره پروتئین آب پنیر و کنسانتره پروتئین شیر با غلظت های ۱و۲ درصد به صورت منفرد و مخلوط دوتایی به رتنتیت حاصل از شیر فراپالایش اضافه گردید. نمونه شاهد (فاقد کنسانتره پروتئین آب پنیر و کنسانتره پروتئین شیر) نیز تولید شد. نمونهها در روزهای اول، پانزدهم، سی ام، چهل و پنجم و شصتم از نظر ویژگیهای شیمیایی، حسی و رئولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. کاهش معنیدارpH (۰۵/۰P<) در نمونه حاوی۱% کنسانتره پروتئین آب پنیر، نمونه حاوی ۵/۰% کنسانتره پروتئین آب پنیر + ۵/۰ % کنسانتره پروتئین شیر، نمونه حاوی ۲% کنسانتره پروتئین آب پنیر، و نمونه حاوی ۱% کنسانتره پروتئین آب پنیر + ۱% کنسانتره پروتئین شیر مشاهده شد. بیشترین اسیدیته مربوط به نمونههای حاوی میزان بالای کنسانتره پروتئین آب پنیر و کنسانتره پروتئین شیر بود. کلیه نمونهها تفاوت معنی داری از نظر مقدار پروتئین داشتند (۰۵/۰P<). تفاوت معنی داری از نظر مقدار چربی بین نمونههای تست و شاهد وجود داشت (۰۵/۰P<). راندمان تمامی نمونهها با نمونه شاهد اختلاف معنیداری را نشان داد (۰۵/۰P<). در واقع اضافه کردن کنسانتره پروتئین آب پنیر و کنسانتره پروتئین شیر موجب افزایش راندمان و بهبود کیفیت پنیر فتای فراپالایش گردید. نمونه حاوی ۵/۰% کنسانتره پروتئین آب پنیر + ۵/۰ % کنسانتره پروتئین شیر بالاترین راندمان را داشت. نمونه حاوی ۲% کنسانتره پروتئین شیر دارای بالاترین میزان سفتی بافت و پذیرش حسی بود.
