جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای پورخباز
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۳ )
چکیده
بهره برداری بهینه و مفید از منابع طبیعی و ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی آنها، نقش مهمی در مدیریت محیط زیست و جلوگیری از تخریب آنها در راستای توسعه پایدار دارد. ارزیابی توان اکولوژیکی به عنوان هسته مطالعات زیست محیطی ، بستر مناسبی برای برنامه‌ریزی زیست محیطی فراهم می‌آورد. در این زمینه، سیستم اطلاعات جغرافیایی با توانایی بالا در مدیریت و ارائه ستاده‌های جدید به عنوان ابزاری کارامد در برنامه‌ریزی زیست محیطی مطرح می‌شود. در این پژوهش، با استفاده از معیارهای خاک، اقلیم، درصد شیب، تیپ پوشش گیاهی و منبع آبی، توان اکولوژیک کشاورزی منطقه خائیز با استفاده از روش‌های تصمیم-گیری چند معیاره در محیط GIS ارزیابی شد. بدین منظور از روش‌های Buckley FUZZY AHP ، AHP و توابع عضویت فازی برای استانداردسازی و تعیین وزن معیارها استفاده شد. نتایج نشان داد در روش FAHP تنها ۳ درصد از مساحت منطقه برای کاربری کشاورزی مساعد است که با واقعیت سازگاری بیشتری دارد در صورتی که در روش AHP، ۱۰ درصد از مساحت منطقه مساعد دیده شده است. بنابراین روش FUZZY AHP قابلیت بالاتری در تعیین مناطق مناسب برای کاربری کشاورزی دارد.
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۶ )
چکیده
انجام توسعه و ایجاد نقاط مناسب برای توسعه شهری بدون در نظر گرفتن توان اکولوژیکی مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی متعددی را درپی دارد. این پژوهش در چارچوب روش آنالیز سیستمی با هدف تعیین نقاط مناسب جهت توسعه شهری، براساس شاخص‌های مدل ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری ایران در حاشیه شهر اراک انجام شده است. به این منظور از روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیارهAHP و فازی AHP باکلی جهت تعیین وزن معیارها و توابع عضویت فازی برای استانداردسازی آنها استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که از مجموع کل مساحت منطقه به‌روش FAHP، %۶۳ دارای اراضی با توان درجه یک و %۱۲ دارای اراضی نامناسب برای کاربری توسعه شهری هستند و به روش AHP، %۶۵ دارای توان درجه یک و %۲۱ نامناسب است. نتایج کنترل طبقات مدل توسعه شهری در این مطالعه ضمن تأیید مدل تصمیم‌گیری سلسله مراتبی AHP در منطقه مورد مطالعه مشخص نمود که روش تصمیم‌گیری چندمعیاره FAHPبهترین روش ارزیابی است که عمل ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین را با دقت بیشتری مدل‌سازی کرده و تطابق بیشتری با واقعیت زمینی داشته است.
دوره ۲۴، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۹ )
چکیده
امروزه توسعه‌ی شهر‌ها بیشتر در نواحی پیرامونی و بدون توجه به توان واقعی و محدودیت‌های این اراضی انجام می‌شود. این تحقیق با روندی توصیفی و تحلیلی و با به‌کارگیری مدلی کلی‌نگر انجام شده و کاربرد روش تلفیقی تصمیم‌گیری چندمعیاره و مدل DEMATEL-ANP را در ارزیابی اراضی شهری نشان می‌دهد. براساس مدل اکولوژیک حرفی ایران، معیارهای اصلی تأثیرگذار بر کاربری توسعه‌ی شهری انتخاب شدند. سپس درقالب یک مدل، با کمک تصمیم‌گیری چندمعیاره (MCDM) و به‌منظور تعیین شدت روابط موجود بین عوامل، از روش DEMATEL استفاده شد. استانداردسازی معیارها با منطق فازی و وزن‌دهی فاکتور‌ها با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه‌ای (ANP) انجام شد و درنهایت، تلفیق لایه‌ها در محیط Idrisi توسط روش ترکیب خطی وزنی WLC صورت گرفت. بنابر نتایج، هر سه طبقه‌ی کاربری توسعه‌ی شهری در منطقه‌ی موردمطالعه وجود دارد و مجموع مساحت مناطق دارای توان درجه‌ی ۱ و ۲ توسعه‌ی شهری ۲۴۳ کیلومتر مربع است. این مدل با تلفیق روش‌های مختلف، راه‌حل مناسبی برای بهبود روند تصمیم‌گیری گروهی ارزیابان ارائه کرد و از این طریق، وزن نهایی معیارهای مؤثر در کاربری توسعه‌ی شهری مشخص شد.
