---

مفهوم باغ‌ایرانی در طی تاریخ به عنوان جوهره‌ای پویا برای تجلی فضایی متعالی در پارادایم‌های فکری و عقیدتی مختلف حضور‌یافته‌است. باغ‌ایرانی یک سیستم به هم پیوسته و چندسطحی است که جدای از ساختار اصلی باغ، یک حس‌تعلق و حس‌مکان ایجاد می‌کند؛ در نتیجه ایجاد باغ ایرانی با تقلید صرف از شکل ساختاری آن دیدی ساده‌انگارانه و تک‌بعدی خواهد‌بود. کهن-الگوی باغ ایرانی که در ارتباط کامل با زندگی روزمره و حیات پویای شهر حضور داشته و عنصر اساسی از ساختار طبیعی-مصنوع شهر را شکل می‌داده‌است متاسفانه از کالبد شهرهای معاصر امروزی رخت بربسته‌است. به منظور بازگرداندن باغ‌ایرانى به عرصه معماری و شهرسازی معاصر و انطباق آن با نیازهای نوین زندگی شهری، هدف این پژوهش ارائه راهکارهای بازیابی باغ ایرانی در تلفیق و ارتباط تنگاتنگ با کاربری‌های شهر امروزی ، به عنوان الگویی برای باغشهر ایرانی-اسلامی ،تحت عنوان ایده باغشهر تماتیک (موضوعی)، می‌باشد. لذا ابتدا به بررسی چگونگی استفاده از کهن‌الگوی باغ‌ایرانی بدون نیاز به تقلید صرف از شکل ساختاری و کالبدی آن در ترکیب با شهرهای امروز می‌پردازد؛ سپس چگونگی ادراک و شناسایی باغ توسط بیننده و حس‌مکان و لایه‌های معنایی آن را جهت بهره‌گرفتن از آن در طراحی سایر فضاها و محوطه‌های شهری مورد بررسی قرار می‌دهد.