جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای هاشم‌پور
دوره ۱۷، شماره ۱۰۹ - ( اسفند ۱۳۹۹ )
چکیده
اسیداگزالیک به‌عنوان یک پاداُکسنده طبیعی رسیدن و پیری میوه را به‌تأخیر می‌اندازد. در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف اسیداگزالیک (۰، ۲، ۴، ۶ و ۸ میلی‌مولار) بر قابلیت انبارمانی و کیفیت پس از برداشت میوه ازگیل‌ژاپنی طی ۲۸ روز انبارداری در دمای ۵ درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت‌نسبی ۵±۹۰ درصد مورد بررسی قرار گرفت. صفاتی مانند شاخص قهوه‌ای‌شدن، ویژگی‌های بیوشیمیایی و کیفی و فعالیت آنزیم‌های پلی‌فنل اکسیداز(PPO) و پراکسیداز (POD) میوه در زمان برداشت (۰)، ۷، ۱۴، ۲۱ و ۲۸ روز پس از شروع انبارداری ارزیابی شد. با افزایش مدت انبارداری میزان شاخص قهوه‌ای‌شدن، مواد جامد محلول (TSS)، نسبت TSS به اسیدیته قابل تیتراسیون (TA) و فعالیت آنزیم‌های PPO و POD در همه تیمارها افزایش یافت (p˂۰,۰۵)، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، TA، اسیدآسکوربیک، فنل و فلاونوئید کل و ظرفیت پاداُکسندگی میوه کاهش یافت (p˂۰,۰۵). کاربرد اسیداگزالیک میزان شاخص قهوه‌ای‌شدن و فعالیت آنزیم‌های مسئول قهوه‌ای‌شدن میوه (PPO و POD) را به‌طور معنی‌داری در مقایسه با شاهد کاهش داد (p˂۰,۰۵). در پایان مدت انبارداری میوه‌های تیمار شده با غلظت‌های مختلف اسیداگزالیک بافت سفت‌تر و میزان اسیدآسکوربیک، فنل و فلاونوئید کل و ظرفیت پاداُکسندگی بیشتری در مقایسه با میوه‌های گروه شاهد داشتند (p˂۰,۰۵). در کل، کاربرد اسیداگزالیک بطور موثری نرم‌شدن بافت میوه و شاخص قهوه‌ای‌شدن را با کم کردن فعالیت آنزیم‌های PPO و POD در طول مدت انبارداری کاهش داد (p˂۰,۰۵). بنابراین تیمار اسیداگزالیک (۶ میلی‌مولار) می‌تواند به عنوان یک روش مؤثر در انبارداری میوه ازگیل‌ژاپنی مورد استفاده قرار گیرد.
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: هنوز درمان قطعی و یا واکسن موثری علیه ویروس مرس ارایه نشده که این امر نشان‌دهنده اهمیت روزافزون مطالعه این ویروس است. در میان پروتئین‌های این ویروس گلیکوپروتئین S به‌علت عملکرد و ساختار آن همواره به‌عنوان یک کاندید اصلی برای تحقیقات واکسن علیه آن مطرح بوده است. هدف مطالعه حاضر نیز بررسی ساختار، عملکرد و خواص ایمنی‌زایی پروتئین S با استفاده از نرم‌افزارهای بیوانفورماتیکی است که نتایج آن می‌تواند راه را برای طراحی واکسنی موثر علیه این ویروس هموار سازد.
مواد و روش‌ها: ۳۵ توالی گلیکوپروتئین S ویروس مرس از بانک ژنی دریافت و تغییرات در سطح اسیدآمینه بررسی شد. علاوه بر این توالی‌ها با نرم‌افزارهای متعددی برای بررسی تغییرات پس ترجمه‌ای مورد آنالیز قرار گرفتند. از نرم‌افزارهای متعددی برای بررسی خواص ایمنی‌زایی و آلرژیک پروتئین استفاده شد و درنهایت ساختار این پروتئین با استفاده از نرم‌افزار SOPMA مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: بیشترین تغییرات در اسیدآمینه‌های ۹۵، ۱۲۳ و ۶۹۶ نشان داده شد و نتایج نشان‌دهنده وجود چهار اپی‌توپ سلول B در گلیکوپروتئین S بود. همچنین تغییرات پس از ترجمه‌ای از جمله گلیکوزیلاسیون و فسفوریلاسیون در مناطق متعددی یافت شد. این پروتئین فاقد خاصیت آلرژیک بود و قسمت اعظم آن از مارپیچ آلفا تشکیل شده است.
نتیجه‌گیری: گلیکوپروتئین S مخصوصاً در منطقه RBD ناحیه S۱ دارای قابلیت بالایی برای تحریک سیستم ایمنی میزبان است و همچنین تمام ویژگی‌ها برای ساخت یک پروتئین نوترکیب از جمله پایداری در سلول‌های میزبان را دارد. استفاده از گلیکوپروتئین S، به‌ویژه ناحیه S۱، به‌عنوان کاندید مناسبی برای طراحی واکسن پیشنهاد می‌شود.
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( بهار ۱۳۹۹ )
چکیده
اهداف: مهارکننده‌های متعددی برای مهار ویروس HIV-۱ معرفی شده‌اند ولی به‌علت وجود نمونه‌های مقاوم به درمان اکثر این تلاش‌ها بی‌نتیجه مانده است. هدف از مطالعه حاضر نیز بررسی موتاسیون‌های مقاومت به درمان در ژن اینتگراز ویروس ایدز و تاثیر این موتاسیون‌ها بر ساختار، عملکرد و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی این آنزیم با استفاده از نرم‌افزارهای بیوانفورماتیکی بود.
مواد و روش‌ها: ۳۶ توالی مربوط به ژن اینتگراز ویروس HIV-۱ در بیماران ایرانی، از بانک ژنی NCBI دریافت شد و پس از تعیین موتاسیون‌ها در مقایسه با توالی مرجع، تغییرات پس‌ترجمه‌ای و خواص فیزیکی و شیمیایی آن مشخص شد. ساب‌تایپ توالی‌ها و همچنین ساختار دوم و سوم و برهم‌کنش‌های ممکن این آنزیم با مهارکننده‌های اصلی اینتگراز بررسی شد.
یافته‌ها: بررسی توالی‌های انتخاب‌شده نشان‌دهنده موتاسیون‌های متعددی در این پروتئین بود. ساب‌تایپ غالب نمونه‌های مورد بررسی A۱ بود و نتایج برهم‌کنش‌ها نشان داد موتاسیون‌های موجود در نمونه‌ها هیچ‌گونه تاثیر معنی‌داری بر برهم‌کنش مهارکننده‌ها با آنزیم اینتگراز ندارند.
نتیجه‌گیری: دمین کاتالیتیک آنزیم اینتگراز محل اتصال اغلب مهارکننده‌های این آنزیم است که اغلب موتاسیون‌ها در ناحیه‌ای خارج از این دمین قرار گرفته‌اند و این موضوع می‌تواند دلیل اصلی عدم تاثیر این موتاسیون‌ها بر برهم‌کنش مهارکننده‌ها و آنزیم اینتگراز باشد. به‌صورت کلی یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که مهارکننده‌های اینتگراز می‌توانند به‌عنوان روش موثری به‌منظور مهار این بیماری برای بیماران ایرانی استفاده شوند.
