---

هدف: در این مطالعه بیان ژن‏های MDR۱ و hOCT۱ در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن و افراد طبیعی با استفاده از RT-Real Time PCR مطالعه شد. مواد و روش‏ها: برای ارزیابی بیان ژن از سیستم Real-Time PCR با Syber Green Master-Mix استفاده شد. از تعداد ۳۰ بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن و ۲۷ فرد سالم نمونه‏گیری شد. نتایج Real Time-PCR به روش سنجش نسبی ارزیابی شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که MDR۱ افزایش بیان معنی‏داری در گروه بیماران تحت درمان با ایماتیب دارد و این افزایش با پیشرفت بیماری مرتبط است و در فازهای تسریع کننده و بلاستیک در مقایسه با فاز مزمن بیماری، افزایش بیان MDR۱ مشاهده می‏شود. در مقابل بیان hOCT۱ تغییر معنی‏داری نسبت به گروه طبیعی نداشت. نتیجه‏گیری: افزایش بیان MDR۱ در غشای سلول سرطانی باعث کاهش غلظت داخل سلولی دارو شده و فعالیت تیروزین کیناز BCR-ABL مهار نشده و سلول به حالت سرطانی باقی مانده و دچار مرگ برنامه‏ریزی شده نمی‏شود و بیماری به طرف فاز تسریع شده و بلاستیک پیشرفت می‏کند. همچنین تغییرات در بیان hOCT۱ به‏عنوان ناقل درون‏دهی داروی ایماتیب می‏تواند بر غلظت داخل سلولی دارو و در نهایت، بر نتیجه درمان تأثیرگذار باشد که در این مطالعه بیان ژن hOCT۱ متغیر بود و تغییرات معنی‏داری مشاهده نشد.

---

بستنی خوراکی بسیار معروفی است که در سراسر دنیا خواهان دارد. برخی ویژگی‌های بستنی این پیشنهاد را می‌دهد که این دسر پرطرفدار می‌تواند به‌عنوان یک ماده غذایی پروبیوتیک فراسودمند عمل کند. در این مطالعه امکان تولید بستنی کاکائویی پروبیوتیک با استفاده از شیرین‌کننده طبیعی استویا بررسی شد. شیرین‌کننده استویا در مقادیر ۰، ۱۰، ۲۵ و ۵۰ % با شکر پایه فرمولاسیون بستنی در نمونه‌های حاوی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس جایگزین گردید و نمونه‌ها ازنظر زنده‌مانی باکتری‌، اسیدیته، pH و ارزیابی حسی در سه تکرار در دوره‌های زمانی ۱، ۷ و ۱۴ روزه مورد آزمون قرار گرفتند. بیشترین تعداد باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در نمونه‌های حاوی ۱۰% و ۵۰% به ترتیب حاوی log cfu/g ۲۰/۰± ۴۹/۹ و ۲۰/۰± ۱۹/۹ بود. شمارش تعداد باکتری در تمامی نمونه‌ها بالاتر از میزان تعیین‌شده در طول دوره نگهداری بود. افزایش استویا در فرمولاسیون منجر به کاهش ویژگیهای حسی نمونه‌ها شد.به نظر می رسد بستنی حاوی استویا می تواند به عنوان یک حامل برای باکتری های پروبیوتیک استفاده شود.

---

کفیریکی از نوشیدنی‏های رایج در منطقه آسیای مرکزی می‏باشد و دارای اثرات مفیدی در ارتقای سطح سلامتی مصرف کنندگان می‏باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزودن آب پنیر گوسفندی به دوغ کفیر بر روی میزان بقای میکروارگانیسم‏های مایه کفیر شامل لاکتوباسیل‏ها، لاکتوکوکسی‏ها و مخمر بود. بعد از تهیه دوغ کفیر، به نسبت‏های ۰، ۵، ۵/۷ و ۱۰ درصد آب پنیر گوسفندی به دوغ کفیر اضافه شد. نمونه‏ها در یخچال نگهداری شده و در فواصل زمانی (روز اول، هفتم، چهاردهم، بیست و یکم و بیست و هشتم) مقدار اسیدیته ، pH، تعداد لاکتوباسیل‏ها، لاکتوکوکسی‏ها و مخمرها تعیین گردیدند. نتایج مطالعه نشان داد که بالاترین تعداد لاکتوباسیل در روز چهاردهم و بیست و یکم به ترتیب log cfu/ml  ۳۰/۰ ± ۳۲/۹ و ۳۰/۰ ± ۲۳/۹ بود. بیشترین تعداد لاکتوکوکسی ها ‏در نمونه شاهد و کفیر حاوی ۵/۷ درصد آب پنیر در روز ۲۱ به تعداد  log cfu/ml  ۱۷/۰ ± ۴۲/۱۰ بود. بالاترین تعداد مخمر در نمونه شاهد، ۵ و ۵/۷ درصد آب پنیر در روز بیست و یکم به ترتیب log cfu/ml  ۱۷/۰ ± ۳۷/۷، ۱۷/۰ ± ۸۷/۷ و ۱۷/۰ ۴۸/۷ بود. نتایج ارزیابی حسی نشان داد که در بین نمونه ها دوغ کفیر حاوی ۵ و ۵/۷ درصد آب پنیر از نظر مطلوبیت کلی بالاترین امتیاز را کسب کردند. با توجه به نتایج حاصله نوشیدنی کفیر حاوی ۵/۷ درصد آب پنیر گوسفندی برای تولید توصیه می گردد.

---

بستنی به دلیل قابلیت زیاد بقای پروبیوتیک­ها در آن و پرطرفدار بودن آن به سبب خواص حسی ویژه، محیط مناسبی برای انتقال پروبیوتیک­ها به بدن است. هدف از این مطالعه بررسی امکان تولید بستنی کاکائویی پروبیوتیک با استفاده از استویا
می‌باشد. میزان شکر در فرمولاسیون پایه بستنی در درصدهای مختلف ۰، ۱۰، ۲۵ و ۵۰ با شیرین‌کننده استویا در نمونه‌های حاوی باکتری بیفیدوباکتریوم انیمالیس زیرگونه لاکتیس جایگزین شد و نمونه‌ها در دوره‌های زمانی ۱، ۷ و ۱۴ روزه ازنظر زنده‌مانی باکتری، میزان اسیدیته، pH و ارزیابی حسی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین تعداد باکتری در نمونه حاوی ۵۰ درصد استویا در روز یک به میزانLog cfu/g ۱۷/۰± ۵۶/۱۰ بود. شمارش تعداد باکتری در تمامی نمونه‌ها بیشتر از حد مطلوب در طول دوره نگهداری بود. همچنین افزایش درصد استویا در نمونه‌ها  باعث کاهش ویژگی‌های حسی نمونه‌ها گردید. با توجه به نتایج حاصله برای تولید بستنی با کالری کم می توان بستنی کاکائویی حاوی ۵۰ درصد استویا را برای تولید پیشنهاد داد.

---

باقی‌مانده‌‌‌های آنتی‌بیوتیک در گوشت می‌تواند باعث بروز پیامدهای نامطلوبی در سلامت عمومی گردد. هدف از این مطالعه تعیین میزان باقی‌مانده تایلوزین در فرآورده‌های گوشتی(سوسیس، کالباس و همبرگر) در شهر تبریز بود. برای این مطالعه ۶۰ نمونه( شامل ۲۰ نمونه از هر فرآورده گوشتی) از فروشگاه‌های عرضه مواد غذایی از فروردین ماه تا خردادماه ۱۴۰۰ به صورت تصادفی جمع آوری گردید. میزان تایلوزین در نمونه‌ها به روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا تعیین گردید. از کل نمونه‌های اخذ شده، باقیمانده تایلوزین در ۹۰ درصد نمونه‌های سوسیس و کالباس و ۱۰۰ درصد نمونه‌های همبرگر مشاهده گردید. میانگین باقی‌مانده تایلوزین در نمونه‌های سوسیس، کالباس و همبرگر به ترتیب ۶۲/۲±۳۴/۱۹، ۶۲/۲±/۲۲ و ۶۲/۲±۲/۳۹ میکروگرم در کیلوگرم بود. میانگین باقی‌مانده تایلوزین در همبرگر به صورت معنی داری بیش از سایر فرآورده‌های گوشتی بود. علاوه بر این، میزان باقی‌مانده تایلوزین در نمونه‌ها کم‌تر از حد مجاز کدکس(۱۰۰ میکروگرم در کیلوگرم) بود. همچنین میزان باقی‌مانده تایلوزین در همبرگر با ۹۰ درصد گوشت به صورت معنی‌داری بیش‌تر از همبرگر با ۷۰ درصد گوشت بود. اگرچه میزان باقی‌مانده تایلوزین در فرآورده‌های گوشتی در شهر تبریز پائین می‌باشد، کنترل مداوم فرآورده‌های گوشتی توصیه می‌گردد.
 

---

از مهمترین ترکیبات استرولی گیاهی، فیتواسترول­ها می­باشند. در فراورده‌های شیر برای مقادیر فیتواسترول‌ها حدمجاز در نظر گرفته شده است. این مطالعه با هدف شناسایی و تعیین میزان فیتواسترول‌ها در ماست‌های توزیعی در شهر تهران به روش کروماتوگرافی گازی بدون مشتق­سازی انجام شد. تعداد ۶۰ نمونه ماست شامل ۲۰ نمونه ماست پاستوریزه پرچرب، ۲۰ نمونه ماست پاستوریزه خامه‌ای و ۲۰ نمونه ماست سنتی پرچرب از دی ‌ماه تا اسفند ماه سال ۱۴۰۰ از مراکز عرضه فرآورده‌های لبنی در شهر تهران به صورت تصادفی جمع‌آوری شد. میزان کلسترول و چهار ترکیب فیتواسترولی شامل براسیکااسترول، کمپسترول، استیگمااسترول و بتاسیتوسترول به روش کروماتوگرافی گازی بدون مشتق­سازی تعیین گردید. نتایج نشان داد مجموع استرول‌ها در ماست پرچرب، ماست خامه‌ای و ماست سنتی به‌ترتیب ۷۹/۰۸±۵۵/۵۰۴، ۸۷/۲۱±۵۱/۸۱۶ و ۲۲/۴۱±۸/۳۳۲ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر بود. بیشترین درصد کلسترول مربوط به ماست خامه‌ای به میزان  ۶۵/۰±۷۵/۵۴ درصد و کمترین میزان متعلق به ماست سنتی با ۶۵/۰±۵۷/۴۶ درصد بود(۰۵/۰ > p ). همچنین بیشترین درصد فیتواسترول در ماست سنتی به میزان ۵۸/۰±۴۰/۵۳ درصد بود و اختلاف معنی‌داری با سایر انواع ماست داشت(۰۵/۰ > p ). نتایج نشان داد که در همه نمونه‌ها مجموع فیتواسترول‌ها، بیش از حد مجاز (۳ درصد) استاندارد ملی بود. باتوجه به نتایج، در انواع ماست های توزیعی در شهر تهران از روغن های گیاهی استفاده می‌شود که برخلاف استاندارد ملی ایران می­باشد. از این رو بررسی دوره­ای و منظم ماست­های توزیعی از نظر میزان فیتواسترول­ها باید در طول سال توسط ارگان­های نظارتی انجام گیرد و از تضییع حق مصرف­کنندگان جلوگیری شود.
 

---

شیر و فرآورده‌های آن نظیر ماست و کشک از دیرباز به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی مورداستفاده قرار می‌گیرد و یکی از مهم‌ترین تامین کنندگان بخش بزرگی از نیاز انسان به کلسیم است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت میکروبی ماست سنتی و کشک سنتی عرضه‌شده در شهر رشت بود. در این مطالعه ۲۵ نمونه ماست سنتی و ۲۵ نمونه کشک مایع سنتی از مراکز عرضه شهر رشت از دی تا اسفند ۱۴۰۰ به‌صورت تصادفی ساده جمع‌آوری شد. کیفیت میکروبی نمونه‌ها ازلحاظ آلودگی کلی‌فرمی، اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت، کلستریدیوم‌های احیاکننده سولفیت و کپک و مخمر بررسی شدند. میزان آلودگی کلی فرمی در ماست سنتی و کشک سنتی به ترتیب۱۲/۰± ۳۵/۰ log cfu/g و ۰۸/۰± ۱۱/۰ log cfu/g و میزان آلودگی با کپک و مخمر در ماست سنتی و کشک سنتی به ترتیب  ۵۲/۰± ۰۷/۲ log cfu/g و۱۸/۰± ۶۰/۰ log cfu/g بود. در بین نمونه‌های ماست سنتی و کشک سنتی تفاوت معنی‌داری ازنظر میزان آلودگی به اشرشیاکلی وجود نداشت، اما ماست‌های سنتی ازنظر آلودگی به کپک و مخمر تفاوت معنی‌داری با کشک‌های سنتی داشته و میزان آلودگی در آن‌ها بسیار بالاتر بود. با توجه به نتایج حاصله کیفیت میکروبی ماست سنتی پایین بود. بنابراین کنترل بهداشتی واحدهای تولیدکننده و نظارت بر تولید ماست سنتی در شهر رشت باید به‌طور مستمر انجام گیرد تا میزان آلودگی در ماست‌های سنتی کاهش یابد.