سازماندهی سیاسی هر کشوری در قالب تقسیمات کشوری انجام می‌شود، تقسیمات کشوری فرایندی است که سرزمین توسط مرزها محدود شده و هر حکومت برای اداره بهتر سرزمین و سهولت در خدمات رسانی ایجاد توسعه و ایجاد یک عدالت فضایی در کشور نیازمند تقسیم بندی سیاسی فضا می‌باشد. عدالت فضایی از طریق ساز و کار سازماندهی فضا یا برنامه ریزی فضایی، به توسعه متوازن مکان و فضای جغرافیایی منجر شده و موجبات رضایت شهروندان و اعتماد آنها را به سازه مدیریت و سیستم سیاسی مربوطه را فراهم کرده در نتیجه از شکل گیری ذهنیت درجه دو و سه و یا اجحاف ملی در بین آنها تا حد زیادی جلوگیری می‌کند. در این پژوهش که از نوع بنیادی است با استفاده از روش کتابخانه‌ای اطلاعات مورد نیاز جمع آوری می‌شوند و سپس با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی به بررسی این مسئله پرداخته خواهد شد که سازماندهی سیاسی فضا رابطه‌ای با عدالت فضایی دارد؟ یافته‌ها نشان می‌دهد که اصول و معیارهای اصلی سازماندهی سیاسی فضا را می‌توان در مباحثی چون افزایش احساس رضایت، سهولت در دسترسی به خدمات و خلق فرصت‌های برابر شهروندان و نواحی دسته بندی کرد. از آنجایی که عدالت فضایی به‌عنوان یک خروجی در پی برابری نسبی قدرت، فرصت و ثروت در راستای کسب حداکثر مزیت‌ها متناسب با ظرفیت‌ها در راستای ارتقای منزلت شهروندان است. با نظر داشتن اصول و رویکردهای سازماندهی سیاسی فضا و عدالت فضایی می‌توان ادعا کرد که ارتباط آنها از نوع تعاملی است.
 

پژوهش حاضر در تلاش است تا نقش گردشگری ساحلی را بر توسعه پایدار شهرهای ساحلی بابلسر، نور و رویان در استان مازندران، مورد بررسیقرار دهد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و متدولوژی پژوهش توصیفی – همبستگی و علی – رابطه ای است. جامعه آماری گروه خبرگان در زمینه مورد نظر بوده‌اند که با روش دردسترس ۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار pls استفاده شد. نتایج نشان داد شاخص مدیریتی – نهادی با ضریب مسیر ۸۰۳/۰ بیشترین نقش را در توسعه پایدار ایفا می کند. بعد از آن شاخص اقتصادی با ضریب مسیر ۷۷۶/۰ و شاخص اجتماعی – فرهنگی با ضریب مسیر ۷۳۴/۰ و شاخص های کالبدی و زیست محیطی هر کدام با ضرایب ۶۶۵/۰ و ۵۱۴/۰ به ترتیب بیشترین تاثیرگذاری را بر تحقق توسعه پایدار شهری خواهند داشت.