جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای مرتضویان
کمیل رشیدی، مرتضی مشایخ، امیر محمد مرتضویان، زهره امیری،
دوره ۱۲، شماره ۴۸ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
تولید و صادرات دوغ به عنوان یک نوشیدنی تخمیری بومی ایران در سالهای اخیر افزایش روبه رشدی داشته است. یکی از معایبی که باعث فساد و افزایش ضایعات دوغ می شود آلودگی ناشی از فعالیت کپکها و مخمرها می باشد. از روشهای رایج نگهداری مواد غذایی و افزایش ماندگاری (دوغ)، خشک کردن و تبدیل آن به پودر با استفاده از خشک کن پاششی و کاهش حجم و هزینه های حمل آن می باشد. در پژوهش حاضر نمونه های دوغ با چربی ( ۵/۰ و ۵/۱ درصد)، ماده خشک بدون چربی بدون نمک ( ۵/۳ و ۵/۴ درصد) و نمک ۷/۰ درصد با استفاده از خشک کن پاششی آزمایشگاهیابتدا در آزمایشات مقدماتی با استفاده از تیمارهای ترکیبی شامل دمای ورودی (۱۰۰،۱۵۰ و ۲۰۰ درجه سانتی گراد)، دبی سیال ( ۵، ۱۰ و ۱۵ میلی لیتر در دقیقه) و دبی هوای ورودی ( ۴۰۰، ۶۰۰ و ۸۰۰ لیتر در ساعت) خشک شدند. بر اساس بیشترین میزان حلالیت، بهترین شرایط مشخص و سپس جهت خشک کردن نمونه های بعدی مورد استفاده قرار گرفت. میزان چربی و ماده خشک اثر قابل توجهی بر ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و میکروبی پودر دوغ داشتند. بیشترین و کمترین میزان حلالیت به ترتیب مربوط به نمونه پودر فرمول اول (دوغ با چربی ۵/۰ و ماده خشک بدون چربی بدون نمک ۵/۳ درصد و نمک ۷/۰ درصد) و سوم (دوغ با چربی ۵/۰ و ماده خشک بدون چربی بدون نمک ۵/۴ درصد و نمک ۷/۰ درصد) و برابر ۶۲/۰±۱۱/۸۲ در دمای oC ۲۵ و ۳۳/۰±۱۸/۶۳ در دمای oC ۱۵ بود. افزایش میزان چربی موجب کاهش حلالیت پودر دوغ، اندازه ذرات و افزایش میزان باکتریهای آغازگر زنده مانده در دوغ شد.
زهره دلشادیان، محمد رضا کوشکی، رضا محمدی، امیر محمد مرتضویان،
دوره ۱۳، شماره ۰ - ( کنگره صنایع غذایی مشهد(ویژه نامه)- ۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده این مطالعه تحلیلی- توصیفی با هدف شناسایی اشتباهات و تقلبات موجود در برچسب‌گذاری فراورده‌های لبنی، گوشتی و آبمیوه عرضه شده در سطح شهر تهران در سال ۹۲-۹۱ صورت گرفت.جمع آورری اطلاعات با روش عکس‌برداری از برچسب فراورده‌های لبنی، گوشتی و آبمیوه عرضه شده در ۲۱ فروشگاه زنجیره‌ای پراکنده در شمال، جنوب، شرق و غرب تهران انجام شد و پنج نقص برچسب‌گذاری شامل نداشتن پروانه ساخت، پروانه ساخت اشتباه، پروانه ساخت تمدید نشده و درج غیر قانونی گواهینامه‌های HACCP و ISO۲۲۰۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، مقایسه‌ها بین ۴ گروه فراورده‌های تحت نظارت دانشگاه‌های علوم پزشکی شهرستان‌ها، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.طبق نتایج بدست آمده، به طور کلی، ۹/۳، ۸۳/۲۶، ۴۴/۲۷، ۸۸/۲۹ و ۲۶/۲۲ درصد از فراورده‌های مورد بررسی عرضه شده در شهر تهران به ترتیب شامل نواقص نداشتن پروانه ساخت، پروانه ساخت اشتباه، پروانه ساخت تمدید نشده و درج غیر قانونی گواهینامه‌های HACCP و ISO۲۲۰۰۰ بودند. آزمون کروسکال والیس هیچ گونه تفاوت معنی داری را بین دانشگاه‌های علوم پزشکی مختلف از نظر نواقص نداشتن پروانه ساخت، پروانه ساخت اشتباه، پروانه ساخت تمدید نشده و درج غیر قانونی گواهینامه‌های HACCP و ISO۲۲۰۰۰ نشان نداد (p-value به ترتیب، ۱۹۸/۰، ۱۳۹/۰، ۵۷۵/۰، ۰۹۱/۰ و ۰۹۱/۰).میزان اشتباهات و تقلبات مشاهده شده در این مطالعه، لزوم نظارت بیشتر و سخت‌گیرانه‌تر را در زمینه پروانه ساخت‌ها و درج گواهینامه‌های HACCP و ISO۲۲۰۰۰ آشکار می‌کند.
سیده معصومه عرب، سید امیرمحمد مرتضویان، ابراهیم آزاد نیا، رزیتا کمیلی، تارا علیمیری، مریم نجفی، ابولفضل عادلی میرزایی،
دوره ۱۳، شماره ۵۵ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده در این پژوهش درصد نمک ( ۵/۰ یا ۱%) و ترتیب افزودن آن (قبل یا بعد از تخمیر)، در دو نسبت متفاوت نمک مخلوط NaCl/KCl (۱۰۰:۰ و ۵۰:۵۰)، به عنوان متغیر های پژوهش در دوغ پروبیوتیک به کار گرفته شد. پروبیوتیک ها شامل ل. اسیدوفیلوس LA-۵، بیفیدوباکتریوم لاکتیس BB-۱۲ و باکتری های سنتی ماست در کشت مخلوط ABY به نمونه ها تلقیح شدند. pH، اسیدیته و پتانسیل احیا نمونه ها طی مدت زمان تخمیر اندازه گیری شد. همچنین قابلیت زیستی در بازه های زمانی هفت روزه طی دوره نگهداری یخچالی بررسی شد. ارزیابی حسی نمونه ها در روز های ۰ و ۲۱ انجام گرفت. جایگزینی نسبی نمک KCl با NaCl در غلظت های مورد آزمون بر قابلیت زیستی پروبیوتیک ها اثر مثبت داشت. بیشترین قابلیت زیستی در تیمار حاوی ۱ درصد نمک NaCl/KCl و سپس در تیمار حاوی ۵/۰ درصد نمک NaCl/KCl قبل از تخمیر مشاهده شد. نمونه های حاوی ۵/۰ درصد نمک NaCl قبل از تخمیر بیشترین پذیرش و نمونه های حاوی ۵/۰ درصد نمک NaCl/KCl در رتبه ی دوم پذیرش قرار گرفتند (p < ۰,۰۵). بنابر این، جایگزینی نسبی نمک KCl با NaCl، در غلظت ۵/۰ درصد نمک از لحاظ حسی قابل قبول بود. در کل، تیمار حاوی ۵/۰ درصد نمک NaCl/KCl قبل از تخمیر، بهترین تیمار برای تولید دوغ پروبیوتیک با نمک جایگزین تشخیص داده شد.
نیلوفر باقری پور فلاح، سید امیر محمد مرتضویان فارسانی، هدایت حسینی، فرزانه شهراز، ایاد بهادری منفرد،
دوره ۱۳، شماره ۵۷ - ( ۸-۱۳۹۵ )
چکیده
دوغ یک نوشیدنی سنتی ایرانی است که از طریق تخمیر لاکتیکی شیر پاستوریزه تولید می شود. به منظور شناسایی و جداسازی ریزسازواره های موجود در نمونه های دوغ های صنعتی ایران از روشواکنش PCR و توالی یابیاستفاده شد. نمونه های دوغ مورد آزمون متشکلاز ۱۷ نام تجاری بود. پس از انجام شناسایی مقدماتی با استفاده از روش های مشاهده میکروسکوپی و بیوشیمیایی، برای تایید نتایج حاصل از نمونه ها محیط های کشت خالص تهیه و شناسایی با استفاده از روش PCR و توالی یابی ادامه یافت. براساس نتایج حاصل از توالی خوانی ژن ۱۶S rRNA باکتری های لاکتوباسیلوس (ل. برویس، ل. فرمنتوم، ل. پاراکازئی، ل. گالیناروم) از خانواده باکتری های تولیدکننده اسیدلاکتیک، باسیلوس های اسپوردار گرم مثبت (ب. لیچینه فرمیس، ب. آنتراسیس و ب. سوبتیلیس) و باکتری های تولیدکننده اسیداستیک (استوباکتر تروپیکالیس و استوباکتر ایندونزینسیس) شناسایی شدند. علاوه بر آن براساس نتایج حاصل از توالی خوانی ژن D۱/D۲ ۲۶S rDNA مخمرهای پیشیا فرمنتنس، کریپتوکوکوس مگنوس و ساکارومایسس یونیسپوروس در نمونه های دوغ صنعتی یافت شدند. یافته های این مطالعه نشان داد که علاوه بر باکتری های لاکتیکی غیراستارتری، سایر انواع باکتری ها و مخمرها در نمونه های دوغ صنعتی ایران حضور داشته باشند.
عطیه حبیبی، علیرضا شهاب لواسانی، سید امیرمحممد مرتضویان فارسانی، سید ابراهیم حسینی، حامد زارعی،
دوره ۱۸، شماره ۱۱۹ - ( دی ۱۴۰۰ )
چکیده
پنیر به واسطه داشتن ماده خشک، چربی و pH بالاتر به عنوان یک حامل غذایی بالقوه تحویل میکروارگانیسم های پروبیوتیک به دستگاه گوارش انسان است. با توجه به تأکید سازمان های بهداشتی بر ترویج مصرف محصولات لبنی سلامت بخش و تمایل مصرف کنندگان به مصرف غذاهای سالم تر در این تحقیق امکانسنجی تولید پنیر فراپالایش پروبیوتیک حاوی سویه های پروبیوتیک بیفیدوباکتربیفیدوم، انتروکوکوس فاسیوم به صورت تک و یا ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفت. ویژگی های زنده مانی سویه های پروبیوتیک log cfu/g؛ ترکیبات موثر در آروما شامل ( استالدئید، دی استیل) و ارزیابی حسی شامل امتیازهای (عطر و بو و طعم و مزه) در طی دوره رسیدن ۶۰ روزه مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل پنیر فراپالایش معمولی به عنوان تیمار شاهد، پنیر فراپالایش پروبیوتیک حاوی بیفیدوباکتر بیفیدوم ، پنیر فراپالایش پروبیوتیک حاوی انتروکوکوس فاسیوم و پنیر فراپالایش پروبیوتیک حاوی ترکیبی از سویه های بیفیدوباکتر بیفیدوم و انتروکوکوس فاسیوم می باشند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد لگاریتم جمعیت باکتری های پروبیوتیک در طی دوره نگهداری ۶۰ روزه کاهش نشان داد با این حال در انتهای دوره نگهداری تمامی تیمارها بیش ازcfu/g ۱۰۶ با کتری پروبیوتیک داشتند. مقدار استالدئید تمامی تیمار با گذشت زمان افزایش یافت. مقدار دی استیل فقط در تیمار A (شاهد) در طی دوره نگهداری ۶۰ روزه افرایش یافت و در مورد سایر تیمارها روند کاهشی مشاهده شد. امتیاز حسی بو و طعم و مزه تمامی تیمارها در طی دوره نگهداری شصت روزه افزایش یافت. در مجموع با توجه به ویژگی های زنده مانی،آروما و ارزیابی حسی تیمار D در مقایسه با سایر تیمارها از ویژگی های مطلوبتری برخوردار بود.
