جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای مرادی نژاد
دوره ۱۴، شماره ۶۴ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
دانههای انار آماده مصرف میتواند جایگزین مناسب و مطلوبی برای مصرف میوههای تازه باشد و تقاضای مصرف کنندگان برای انار را افزایش دهد. در پژوهش حاضر تاثیر ژل آلوئهورا در غلظتهای ۵۰ و ۷۵ درصد و پکتین در غلظتهای ۷۵/۰ و ۳۷۵/۰ درصد بر ماندگاری و خصوصیات کیفی (آسکوربیک اسید، اسیدیته قابل تیتر، مواد جامد محلول، pH، فنول کل، فعالیت مهارکنندگی رادیکالهای آزاد، ویژگیهای رنگی و خواص حسی و چشایی) آریل انار رقم شیشه کپ پس از بستهبندی درون ظروف پلاستیکی و نگهداری در یخچال با دمای ۵ درجه سانتیگراد مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی در ۴ تکرار انجام شد. نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت و معنیدار کاربرد هر دو نوع پوشش خوراکی بر میزان آسکوربیک اسید، اسیدیته قابل تیتر، مواد جامد محلول، فنول کل و فعالیت مهارکنندگی رادیکالهای آزاد و ویژگیهای حسی و چشایی در طی مدت نگهداری نسبت به شاهد بودند. نتایج نشان داد آریلهای انار تیمار شده با پکتین ۷۵/۰ درصد در روز هشتم نگهداری بیشترین میزان آسکوربیک اسید (۸۲/۱۷ میلیگرم در ۱۰۰ گرم وزن تازه میوه) را داشتند. همچنین تیمار با پکتین در هر دو غلظت بیشترین تاثیر را بر میزان مواد جامد محلول آریلها نشان داد. آریلهای تیمار شده با پکتین در هر دو غلظت اختلاف معنیداری از نظر فعالیت مهار کنندگی رادیکالهای آزاد پس از ۱۶ روز نگهداری نسبت به شاهد داشتند. بیشترین مقدار فنول کل در آریلهای تیمار شده با آلوئهورا ۷۵ درصد (۳/۶۳ میلیگرم اسید گالیک بر لیتر) پس از ۱۶ روز نگهداری در دمای ۵ درجه سانتیگراد بدست آمد. از نظر مولفههای رنگ، آریلهای تیمار شده با آلوئهورا (۵۰ درصد) مطلوبیت بیشتری نسبت به سایر تیمارها و شاهد پس از ۸ روز نگهداری داشتند. آریلهای تیمار شده با پکتین ۳۷۵/۰ درصد نسبت به سایر تیمارها و شاهد ارزیابی حسی و چشایی بهتر و ماندگاری بیشتری داشتند.
دوره ۱۵، شماره ۷۴ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی تاثیر پیشتیمار متابیسولفیت سدیم و هوای داغ با دماهای مختلف بر کیفیت میوه خشک شده زرشک بیدانه و بصورت طرح کرت های خرد شده در زمان انجام شد که تیمارهای آزمایش شامل غلظت های مختلف متابیسولفیت سدیم (Na۲S۲O۵) در چهار سطح (شاهد یا آب مقطر، یک، دو و چهار درصد)، دمای خشک کردن در سه سطح (۵۰، ۶۰ و ۷۰ درجه سلسیوس) و زمان انبارداری محصول خشک شده در شش سطح محصول تازه (در زمان برداشت) و خشک شده (صفر، ۲۰، ۴۰، ۶۰ و ۸۰ روز بعد از خشک کردن) در نظر گرفته شد. میزان رطوبت اولیه میوه به ۱±۱۳ درصد کاهش یافت. پیش تیمار متابیسولفیت سدیم نیز بر بسیاری از صفات مثل آنتی اکسیدان تاثیر معنی داری داشت، به گونه ای که غلظت ۲ درصد آن سبب افزایش شاخص های رنگ شد. اثر ساده دما بر pH، روشنایی میوه، تغییرات کلی رنگ و قهوهای شدن معنی دار بود و با افزایش دما، قهوهای شدن افزایش یافت اما بر آنتی اکسیدان و آنتوسیانین تاثیری نداشت. اثر متقابل پیشتیمار شیمیایی و دما بر صفات pH، مواد جامد محلول و اسیدیته کل معنی دار بود. از نتایج چنین استنباط می شود که اگرچه دمای پایین برای حفظ کیفیت فرآورده خشک شده زرشک لازم می باشد اما استفاده از پیشتیمار شیمیایی به همراه دماهای پایین خشک کردن سبب بهبود شاخص های رنگ در میوه خشک شده زرشک می گردد هرچند انجام آزمایش های بیشتر لازم است.
دوره ۱۵، شماره ۸۱ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
این آزمایش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملاً تصادفی با ۴ تکرار اجرا شد. میوهها پس از تیمار با آب مقطر + اسید سالیسیلیک ۶ میلی مولا ر، آب مقطر + اسید آسکوربیک ۲ درصد، آب گرم ˚C۷۵، آب گرم ˚C۷۵ + اسید سالیسیلیک ۶ میلی مولار، آب گرم ˚C۷۵ + اسید آسکوربیک۲ درصد و آب مقطر ˚C ۲۰ (شاهد)، به دو صورت وکیوم (خلاء) و MAP (اتمسفر تغییر یافته) بستهبندی شده و به مدت ۴۵ روز در داخل یخچال دمای˚C ۱±۵ نگهداری شدند. صفات pH، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث، آنتی اکسیدانت، رنگ و خواص حسی و چشایی ارزیابی شدند. نتایج نشان دهنده تأثیر معنیدار تیمارها و بستهبندی بر صفات مورد ارزیابی بود. همه تیمارها موجب حفظ ویتامین ث و خواص حسی و چشایی میوه در مقایسه با شاهد شدند و به صورت مؤثری از پوسیدگی قارچی جلوگیری کردند. تیمارهای ترکیبی آب گرم ˚C۷۵ + اسید سالیسیلیک ۶ میلی مولار و آب گرم ˚C۷۵ + اسید آسکوربیک ۲ درصد بهترین تیمارها در بین تیمارهای اعمال شده در حفظ آنتی اکسیدانت بود. نمونههای بسته بندی وکیوم میزان قرمزی (a*) و روشنایی (L*) بیشتری در مقایسه با بستهبندی MAP داشتند. بر اساس نتایج این پژوهش کاربرد تیمارهای ترکیبی آب گرم ˚C۷۵ + اسید سالیسیلیک ۶ میلی مولار و آب گرم ˚C۷۵ + اسید آسکوربیک ۲ درصد و بستهبندی وکیوم میتواند بهطور موثری موجب بهبود کیفیت میوه تازه زرشک بیدانه شود.
دوره ۱۶، شماره ۹۲ - ( مهر ۱۳۹۸ )
چکیده
میوه زردآلو جزو محصولات فرازگرا و با میزان تنفس بالا میباشد که در مرحله پس از برداشت بسرعت رسیده و ضایعات زیادی دارد و به همین دلیل دارای ماندگاری کوتاهی میباشد. لذا استفاده از ترکیبهای سازگار با محیط زیست جهت تأخیر در روند رسیدگی یکی از روشهای سالم جهت افزایش ماندگاری و کاهش ضایعات این میوه محسوب میشود. از اینرو تأثیر برخی تیمارهای شیمیایی بر صفات کیفی و ماندگاری میوه زردآلو رقم «شاهرودی» در قالب طرح کاملا تصادفی با ۸ تیمار و ۴ تکرار انجام شد. تیمارها عبارت بودند از غوطهوری میوه در محلولهایی جداگانه یا ترکیبی از سالیسیلیک اسید، اگزالیک اسید و نیتریک اکسید به ترتیب با غلظتهای ۲، ۲ و۱ میلیمولار. میوهها سپس بستهبندی شده و در دمای ۲ درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی ۵ ± ۸۵ درصد منتقل شدند و پس از ۴ هفته نگهداری خواص شیمیایی، حسی و کیفی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین سفتی بافت میوه در تیمار سالیسیلیک اسید (N۴۶/۱۱) و نیتریک اکسید (N۸۵/۹) بدست آمد. مواد جامد محلول نیز در تیمار سالیسیلیک اسید و تیمارهای ترکیبی به ترتیب کمترین مقادیر را دارا بودند. از نظر ارزیابی حسی چشایی، تیمار با سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید به نحو مطلوبی بافت، طعم و ظاهر میوه را حفظ کرد. بیشترین ماندگاری در میوههای تیمار شده با سالیسیلیک اسید (۵۰/۲۷روز) و نیتریک اکسید (۷۵/۲۵روز) حاصل شد، در حالی که شاهد فقط ۱۴ روز ماندگاری داشت. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت سالیسیلیک اسید و اکسید نیتریک بهترین تیمارها بودند.