جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای فیرورقی


دوره ۸، شماره ۱۵ - ( بهار و تابستان ۱۴۰۰ )
چکیده

یکی از مهم­ترین رویکردهای پژوهشگران مطالعات نهج­البلاغه، بررسی ترجمه­ها و نقد و تحلیل آن­هاست که می­تواند لایه­های پنهان معنایی و مفهومی نهج­البلاغه را نمایان ساخته و روش­ها و ملزومات یک ترجمه مناسب را ارائه دهد. با توجه به اینکه نظریه لادمیرال (۱۹۹۴) ارائه ترجمه­ای مقصدگراست و هدف آن، انتقال کامل معنا و مفهوم است و دشتی نیز تلاش کرده ترجمه­ای قابل فهم برای عموم ارائه دهد، جستار حاضر می­کوشد تا ترجمه حکمت­های نهج­البلاغه دشتی را از زاویه نظریه ترجمه لادمیرال (۱۹۹۴) به روش توصیفی- تحلیلی بررسی نماید. از این­رو تمام حکمت­های نهج­البلاغه به همراه ترجمه آن­ها با ۱۱ مؤلفه ذکرشده در نظریه مذکور تطبیق داده شد. یافته­ها نشان از تطابق ترجمه دشتی با نظریه لادمیرال دارد و تمام تلاش مترجم بر آن بوده تا پیام متن را به مخاطب برساند. همچنین معلوم شد که مؤلفه خوانایی بیشترین کاربرد را در ترجمه­ دشتی داشته که هدف آن تلاش بر انتقال پیام متن به مخاطب است.
 

صفحه ۱ از ۱