جستجو در مقالات منتشر شده


۱ نتیجه برای فاضلی خوش


دوره ۱۴، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۴۰۲ )
چکیده

گفتمان ایدئولوژیک همواره افراد را به‌عنوان سوژه به چالش می‌کشاند و بر آن است تا از خصلت چندمعنایی زبان برای غلبه بر زبان‌ها و گفتمان‏های دیگر استفاده کند. زیما معتقد است پیامی که از طریق استفادۀ سنجیده و آگاهانه از زبان منتقل می‏شود، نه‌تنها قادر است بار معنایی خاصی را به مخاطب پیام منتقل کند، بلکه می‏تواند در نوع و میزان درک داده‏های زبانی‏ تغییراتی ایجاد نماید به گونه‏ای که پیام را به نفع گوینده تغییر دهد و مخاطب را نیز علی‌رغم معنای وارونۀ آن متقاعد سازد. پژوهش حاضر تلاشی است برای پاسخ به این پرسش که چگونه گفتمان ایدئولوژیک قادر است در سطح گفتمان و درنتیجه در سطح پیام منتقل شده، تحول معنایی ایجاد کند و اینکه چگونه نهادهای سیاسی از ساختارهای زبانی و ابزاری که زبان و تعدیل معنایی زبان به آن‌ها اجازه می‏دهد بهره ‏برند تا برتری خود را از دیدگاهی شماتیک و ساختارمند مشروعیت بخشند. برای نیل به این هدف، با تکیه بر نظریه‏های جامعه شناختی پیر زیما، نویسندگان مقاله حاضر کوشیده‏اند تا رابطۀ بین عناصر زبانی با قدرت و سلطه‏گری را با تحلیل گفتمان سوژه‏های رمان آدمخوار اثر دیدیه دننکس نویسندۀ معاصر فرانسوی نشان دهند. نویسندۀ این رمان در بیشتر رمان‌های پلیسی و داستان‌های کوتاه خود با اتخاذ رویکرد انتقادی اجتماعی ـ سیاسی به روایت رویدادهایی می‏پردازد که نقاط تاریکی در تاریخ معاصر یا گذشته فرانسه به شمار می‏آیند. او که از مدعیان مبارزه با نفی‏گرایی تاریخ، نژادپرستی، استعمارگری، فساد جوامع سیاسی و غیره است، در سال ۱۹۹۸ رمان آدمخوار را به یاد «باغ‏وحش‏های انسانی» در دوران جمهوری سوم فرانسه به نگارش درمی‏آورد و به روایت داستان بومیان کاناک می‏پردازد که در «نمایشگاه استعمار سال ۱۹۳۱» مانند حیوانات در معرض دید دیگران قرار گرفته بودند. بر این اساس، نگارندگان مقالۀ حاضر به بررسی نحوۀ ایجاد گفتمان ایدئولوژیک و دگرگونی معنایی از طریق روایت‏ها و گفت‌وگوهایی که در سراسر کتاب اتفاق می‏افتد و به دگرگونی دلالت‏های ایدئولوژیک منجر می‏شود می‏پردازند. همچنین، به‌واسطۀ به تصویر کشیدن و تفسیر ماهیت بومیان کاناک از نظر گفتمان ایدئولویک غالب، نشان داده می‏شود که گفتمان غالب با استفاده از ماهیت چند معنایی و چند بعدی زبان و با در اختیار داشتن قدرت سامان دادن ساختارهای زبانی، ماهیتی غیر از ماهیت اصیل بومیان کاناک برای آن‌ها تعریف کرده، و آن‌ها آن را پذیرفته و هویت انسانی خود را از دست می‏دهند.

 

صفحه ۱ از ۱