جستجو در مقالات منتشر شده


۸ نتیجه برای عرفانی مقدم


دوره ۱۴، شماره ۶۴ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده

چکیده عمر پس از برداشت قارچ خوراکی به دلیل حمله باکتری و قهوه­ای شدن آنزیمی محدود است. در این پژوهش برای افزایش ماندگاری قارچ تکمه­ای از ترکیبات ضد باکتری و ضد قهوه­ای شدن استفاده شد. به این منظور تیمارهای اسید اگزالیک و اسید سیتریک در غلظت­های ۵/۱ و ۵/۲ میلی­مولار، پراکسید هیدروژن در غلظت­های ۵/۱ و  ۵/۲ درصد، اسید آسکوربیک در غلظت ۵/۱ میلی­مولار و کلرید کلسیم در غلظت یک درصد به صورت غوطه­وری به مدت دو دقیقه بر قارچ خوراکی اعمال شده و قارچ­ها پس از بسته­بندی با پوشش سلوفان در دمای چهار درجه سانتیگراد انبار شدند. شاخص­های درصد افت وزن، درجه قهوه­ای شدن، نشت یونی و میزان تشکیل کلونی باکتریایی در زمانهای ۸ و ۱۶ روز پس از انبارداری اندازه­گیری شدند. بر اساس نتایج حاصل تیمارهای کلرید کلسیم، اسید آسکوربیک و پراکسید هیدروژن موجب کنترل قهوه­ای شدن در مقایسه با شاهد گردیدند. ولی تیمارهای اسید اگزالیک و اسید سیتریک با وجود کاهش بار میکروبی چندان تاثیر مثبتی از این نظر نشان ندادند. تیمار کلرید کلسیم با کاهش از دست دادن آب، نشت یونی و جمعیت باکتریایی، تیمار اسید آسکوربیک با کاهش نشت یونی، جمعیت باکتریایی و تیمار پراکسید هیدروژن با کاهش جمعیت باکتریایی منجر به افزایش عمر پس از برداشت قارچ خوراکی شدند.

دوره ۱۴، شماره ۷۱ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده

چکیده به منظور افزایش عمرقفسه­ای آریل­های انار از اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک با غلظت­های ۵ و ۱۰ میلی­مولار استفاده شد. آریل­ها به مدت پنج دقیقه در تیمارهای فوق غوطه­ور شده و پس از خشک شدن در دمای آزمایشگاه، در درون ظروف پلی­اتیلنی با استفاده از پوشش سلوفان بسته­بندی و به دمای چهار درجه سانتیگراد منتقل شدند. برخی صفات کیفی، کمی و بیوشیمیایی نمونه­ها، در زمان­های هفت و ۱۴ روز بعد از انبارداری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت معنی­داری بین تیمارها در اکثر صفات مورد ارزیابی وجود دارد. آریل­های تیمار شده با اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک در مقایسه با شاهد دارای کاهش وزن و درجه سرمازدگی کمتری بوده و دارای کیفیت و بازارپسندی مطلوبی بودند. تیمارهای اسید اگزالیک و اسید آسکوربیک موجب کاهش فعالیت آنزیم پلی­فنل اکسیداز و مقدار فنل کل گردید در حالی که مقدار ویتامین ث، آنتوسیانین و ظرفیت آنتی­اکسیدانی نمونه­های تیمارها در مقایسه با شاهد بالاتر بود. نتایج کلی نشان داد ترکیبات اسید آلی باعث کاهش تخریب آریل انار در زمان نگه­داری در سردخانه شده و به عنوان تیمارهایی مناسب برای حفظ کیفیت پس از برداشت آریل انار می­باشند.

دوره ۱۷، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده

هدف: نقش ضد سرطان کورکومین از گیاه ادویه‏ای زردچوبه در سال‏های اخیر در تحقیقات متعددی به اثبات رسیده است. کورکومین قادر به مهار چندین مسیر پیام‏رسانی سلولی، ممانعت از تکثیر سلولی، تهاجم، متاستاز و رگ‏زایی است اما محلولیت بسیار ضعیف آن در آب، کاربرد این ماده ضد سرطانی مهم را با مشکل مواجه می‏سازد. در این تحقیق با طراحی و سنتز یک پلیمر دو بخشی نوین مونومتوکسی پلی اتیلن گلیکول- اولئات (mPEG-OA) و اضافه کردن پلی اتیلن گلیکول به سطح حامل دندریمری پلی آمیدو آمین (PAMAM)، تلاش شد زیست دسترسی کورکومین به سلول‏های سرطانی افزایش یابد. مواد و روش‏ها: غلظت بحرانی تشکیل میسل، بارگیری دارو و سمیت سلولی روی رده سلولی کارسینومای گلایوبلاستومای مغزی (U۸۷MG) بررسی شد. نتایج: نتایج مطالعات میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و پراکنش نوری پویا (DLS) نشان می‌دهد نانوذرات mPEG-OA طراحی شده دارای دو جمعیت خود آرا شامل میسل‏ها و پلیمروزوم‌ها است. غلظت بحرانی تشکیل میسل mPEG-OA بسیار پایین (۰۳/۰ گرم در لیتر) است. سمیت IC۵۰ برای کورکومین آزاد، کورکومین بارگذاری شده در mPEG-OA و کورکومین بارگذاری شده در دندریمر پلی آمیدو آمین، به ترتیب ۴۸، ۲۴ و ۱۳ میکرومولار محاسبه شد. همچنین کلیه تیمارهای دندریمر پلی آمیدو آمین پگیله شده غیر سمی تشخیص داده شد. نتیجه‏گیری: نتایج بیان می‏کند با استفاده از این نانوحامل‏ها، زیست دسترسی کورکومین به‏طور معنی‏داری نسبت به کورکومین آزاد افزایش می‏یابد. در نهایت این تحقیق نشان می‏دهد این نانوحامل‏های کورکومین می‏تواند به‏عنوان سیستم‏های دارورسان مناسب برای انتقال کورکومین به سلول‏های سرطانی در نظر گرفته شود.

دوره ۱۹، شماره ۱۲۷ - ( شهریور ۱۴۰۱ )
چکیده

به­منظور ارزیابی کیفیت و کمیت ارقام مهم تجاری انار ایران در شرایط اقلیمی یزد، میوه­های ۱۲ رقم شامل: ارقام اردستانی مه­ولات، بجستانی، شیشه­کپ فردوس، نادری بادرود، قجاق قم، گل تفتی، شیرین شهوار، رباب نی­ریز، ملس یزدی، ملس ساوه، ملس یوسف­خانی و خزر بردسکن در مرحله بلوغ تجاری برداشت و از نظر صفات مهم کمی و کیفی بررسی شدند. نتایج نشان داد بین ارقام از نظر وزن میوه، خصوصیات رنگ پوست و آریل (CIE L*, a*, b* و زاویه هیو)، مقدار مواد جامد محلول، درصد اسید قابل تیتر، فعالیت آنتی­اکسیدانی و مقدار آنتوسیانین عصاره تفاوت­های مشخصی وجود داشت. در این بین بیشترین وزن میوه در رقم شیرین شهوار اندازه­گیری شد، این رقم همچنین دارای کمترین درصد اسید قابل تیتر و بیشترین شاخص طعم در بین ارقام بوده و رنگ روشنی نیز نشان داد، هرچند روشن­ترین رنگ در بین ارقام در رقم نادری بادرود ارزیابی شد. در همین حال رقم ملس یزدی بر اساس خصوصیات رنگی پوست و آریل، مقدار آنتوسیانین عصاره و خصوصیات طعم بهترین رقم در بین ارقام بود. هرچند ارقامی همانند شیشه­کپ فردوس نیز خصوصیات کیفی مناسبی نشان دادند. همچنین همبستگی بین صفات بررسی و روابط معنی­داری بین خصوصیات رنگ و مقدار آنتوسیانین و یا بین ظرفیت آنتی­اکسیدانی و مقدار فنل و یا مقدار آنتوسیانین مشاهده شد.
 

دوره ۲۰، شماره ۱۳۶ - ( خرداد ۱۴۰۲ )
چکیده

چکیده
یکی از مهم‌ترین مسائل و چالش‌ها در زمینه استفاده از رنگ‌ها در مواد غذایی، بهبود و افزایش پایداری آن‌ها در مراحل فرآوری و همچنین کنترل آزاد شدن تا زمان مصرف می‌باشد. از این‌رو هدف از این پژوهش تولید نانولیپوزوم‌های حاوی فیکوسیانین پوشش داده شده با کیتوزان با روش هیدراسیون لایه نازک- فراصوت به‌منظور افزایش پایداری فیکوسیانین و بررسی ویژگی‌های فیزیکی و راندمان انکپسولاسیون آن در طی شرایط نگهداری بود. در این مطالعه فیکوسیانین با غلظت‌های مختلف کیتوزان (۰، ۱/۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۶/۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) پوشش‌داده شد و در دو دما (۴ و ۲۵ درجه سیلسیوس) برای ۲۸ روز نگهداری گردید و سپس برای  تعیین بهترین غلظت  کیتوزان برای پوشش نانولیپوزوم‌های تولیدی، آزمون‌های راندمان انکپسولاسیون، اندازه ذرات و پتانسل زتا روی آنها صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کیتوزان به بیش از ۲/۰ میلی‌گرم در میلی‌لیتر تغییر معنی‌داری در راندمان انکپسولاسیون مشاهده نگردید (۰۵/۰p>) و نمونه‌ی فاقد کیتوزان کمترین اندازه ذرات را داشت که با نمونه‌های حاوی ۲/۰ و ۴/۰ کیتوزان اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (۰۵/۰p>). با افزایش میزان کیتوزان در پوشش نانولیپوزوم‌ها، میزان پتانسیل زتا نمونه‌ها افزایش یافت. در نهایت نمونه‌ا‌ی‌ که در پوشش نانولیپوزوم خود، حاوی ۲/۰ میلی‌گرم بر میلی‌لیتر کیتوزان بود به‌عنوان بهترین نمونه انتخاب گردید. یافته‌های حاصل از آزمون‌های انجام شده در طول نگهداری نانولیپوزوم‌ها مشخص نمود که نانولیپوزوم دارای فیکوسیانین که فاقد هرگونه پوشش کیتوزان در روز تولید بود، بیشترین میزان راندمان انکپسولاسیون داشت و از طرفی مشخص گردید که با افزایش دمای نگهداری و زمان نگهداری میزان راندمان انکپسولاسیون کاهش ولی اندازه ذرات افزایش یافت. کمترین پتانسیل زتا نمونه‌ها مربوط به نمونه نانولیپوزوم فاقد فیکوسیانین بود که تا روز ۲۱ ام نگهداری در دمای ۴ درجه سیلسیوس تغییر معنی‌داری نداشت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی از نمونه‌‌ها نیز موید  نتایج حاصل از اندازه­گیری ذرات بود.


دوره ۲۰، شماره ۱۴۱ - ( آبان ۱۴۰۲ )
چکیده

در صنایع فرآوری ماهی­ها­ ۷۰-۵۰ % ماهی اولیه به‌عنوان ضایعات تولید می‌شوند درحالیکه منابع غنی از پروتئین و آمینواسیدهای ضروری هستند. استفاده­ی بهینه از این ضایعات و تولید ترکیبات  با ارزش افزوده­ی بالا که خواص سلامتی بخش قابل توجهی داشته باشند از چالش‌های مهم صنایع فرآوری ماهی‌ها است. در این پژوهش تاثیر شرایط هیدرولیز (زمان: ۳۰۰-۳۰ دقیقه و غلظت آنزیم ۳-۵/۰ درصد) و نوع پروتئاز (پپسین و تریپسین) بر درجه هیدرولیز و ویژگی­های آنتی اکسیدانی (مهار رادیکال DPPH، شلاته کنندگی یون آهن، مهار رادیکال نیتریک اکسید، ظرفیت ضداکسایشی کل و احیاء کنندگی یون آهن) پروتئین هیدرولیز شده حاصل از امعاء و احشا ماهی هوور مسقطی با استفاده از روش سطح پاسخ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که شرایط بهینه برای تولید پروتئین هیدرولیز شده با بیشترین ویژگی­های آنتی اکسیدانی با آنزیم‌های پپسین و تریپسین به­ترتیب عبارت بودند از: زمان هیدرولیز ۰۹/۱۷۹ و ۶۲/۱۴۳ دقیقه و غلظت آنزیم ۶۳/۲ و ۹۴/۱ درصد؛ در این شرایط درجه هیدرولیز پروتئین­های هیدرولیز شده­ی حاصل از فعالیت تریپسین بیشتر از پپسین محاسبه شد. مقایسه ویژگی­های آنتی اکسیدانی هیدرولیز شده­های حاصل از دوآنزیم مورد استفاده نشان داد که پروتئین هیدرولیز شده حاصل از تریپسین از پتانسیل آنتی اکسیدانی قوی­تری نسبت به پپسین برخوردار بود. بنابراین می­توان بیان نمود که پروتئین هیدرولیز شده امعاء احشا ماهی هوور مسقطی با استفاده از آنزیم تریپسین به­عنوان یک ترگیب سلامتی بخش و با ارزش افزوده بالا قابلیت کاربرد در تولید محصولات غذایی فراسودمند و مکمل­های سلامتی بخش برای ورزشکاران و افراد سالمند را دارد.
 

دوره ۲۰، شماره ۱۴۳ - ( دی ۱۴۰۲ )
چکیده

دانه­های گیاهان Cucurbitaceae (کدو، خربزه و غیره) یکی از منابع غنی پروتئین، بشمار می­آیند. پروتئین­ها از جمله منابع تغذیه­ای مهم انسان هستند. هیدرولیز آنزیمی پروتئین دانه کدو با استفاده از پیش­تیمار مایکروویو منجر به تولید هیدرولیزشده­هایی با خواص زیست فعالی، از جمله فعالیت آنتی­اکسیدانی می­شود. استفاده از پیش­تیمار مایکروویو باعث ایجاد تغییراتی در ساختمان ۳ بعدی پروتئین­ها می­شود، ساختار ۳ بعدی پروتئین را باز کرده و دسترسی آنزیم به پیوندهای پپتیدی را تسریع می­کند. بنابراین، استفاده از پیش­تیمار مایکروویو، روشی مناسب برای صرفه­جویی در زمان و غلظت آنزیم مورد استفاده در هیدرولیز آنزیمی می­باشد. در این پژوهش محلول محتوی کنسانتره پروتئین دانه کدو در معرض انرژی مایکروویو با توان ۵۰۰-۹۰۰ وات طی ۳۰-۹۰ ثانیه قرار گرفت و به­عنوان محلول سوبسترا در آزمایشات هیدرولیز آنزیمی استفاده شد. هیدرولیز آنزیمی توسط آنزیم پانکراتین، با غلظت ۵/۰ تا ۵/۲ درصد نسبت به سوبسترای پروتئینی در بازه زمانی ۲۰ تا ۱۹۰ دقیقه، دما و pH اپتیمم پانکراتین، به­منظور تولید هیدرولیز شده­هایی با پتانسیل آنتی­­اکسیدانی انجام شد. قدرت آنتی­اکسیدانی با استفاده از روش­های مهار رادیکال آزاد DPPH، آنتی­اکسیدانی کل (جذب در ۶۹۵ نانومتر) و فعالیت شلاته­کنندگی آهن، اندازه­گیری شد. بیشترین میزان فعالیت آنتی­اکسیدانی با استفاده از پیش­تیمار مایکروویو در زمان ۱۰۵ دقیقه و نسبت E/S ۵/۱ درصد بود و شرایط بهینه ارائه شده توسط نرم­افزار برای دست­یابی بـه بیشینه فعالیت شلاته­کنندگی آهن (۵/۹۵%)، مهار رادیکال آزاد DPPH (۵/%۵۱) و آنتی­اکسیدانی کل (جذب در ۶۹۵ نانومتر) (۹۷۶/۰)، زمان ۱۰۲ دقیقـه و نسبت E/S ۵/۱ درصد بود که ۵/۸۹% با نتایج بدست آمده مطابقت داشت.

 

دوره ۲۰، شماره ۱۴۴ - ( بهمن ۱۴۰۲ )
چکیده

اکسیداسیون در اندام­های زنده باعث بیماری­های خطرناکی از جمله سرطان و در مواد غذایی باعث فساد و ضررهای اقتصادی سنگین می­گردد. آنتی اکسیدان­های سنتزی عوارض نامطلوب و خطرناکی بر سلامتی انسان دارند، از این رو شناسایی ترکیبات ضداکسایشی طبیعی از نیازهای اصلی صنعت مواد غذایی است. در صنایع فرآوری ماهی­ها­ حدود ۷۰-۵۰ % ماهی اولیه که منابع بالقوه­ای از ترکیبات با ارزش تغذیه­ای مانند آمینو اسیدهای ضروری هستند به­عنوان ضایعات تولید می­شود. بنابراین یافتن راهی جهت استفاده­ی بهینه از این ضایعات و تولید ترکیبات سلامتی­بخش با ارزش افزوده­ی بالا مانند پپتیدهای زیست فعال از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش به بررسی تاثیر شرایط هیدرولیز (زمان: ۳۰۰-۳۰ دقیقه و غلظت آنزیم ۳-۵/۰ درصد) و نوع پروتئاز (آلکالاز و پانکراتین) بر درجه هیدرولیز و ویژگی­های ضداکسایشی (مهار رادیکال DPPH، شلاته کنندگی یون آهن، مهار رادیکال نیتریک اکسید، ظرفیت ضداکسایشی کل و احیاء کنندگی یون آهن) پروتئین هیدرولیز شده حاصل از امعاء و احشا ماهی هوور مسقطی با استفاده از روش سطح پاسخ پرداخته شد. نتایج نشان داد که شرایط بهینه جهت دستیابی به بیشترین ویژگی­های ضداکسایشی با آلکالاز و پانکراتین به­ترتیب عبارت بودند از: زمان هیدرولیز ۹/۱۴۶ و ۶۷/۱۷۱ دقیقه و غلظت آنزیم ۹۴/۱ و ۱۷/۲ درصد؛ در این شرایط درجه هیدرولیز پروتئین­های هیدرولیز شده­ی تولیدی ۱۲/۲۵ درصد و ۳۵/۲۰ درصد محاسبه شد. مقایسه ویژگی­های ضداکسایشی هیدرولیز شده­های تولیدی با هردو پروتئاز نشان داد که آنزیم آلکالاز  منجر به تولید پروتئین هیدرولیز شده با خواص ضداکسایشی قوی­تری نسبت به پانکراتین شد. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که پروتئین هیدرولیز شده امعاء احشا ماهی هوور مسقطی با استفاده از آنزیم آلکالاز به­عنوان یک محصول سلامتی بخش و با ارزش افزوده قابلیت کاربرد در تولید محصولات غذایی فراسودمند و مکمل­های سلامتی بخش استفاده نمود.

 

صفحه ۱ از ۱