جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای عثمانی
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( مهر و آبان ۱۳۹۹ )
چکیده
تحقیق حاضر پژوهشی دربارۀ حرکت نحوی فعل اصلی بر پایۀ داده‌های زبان کردی ـ سنندجی در چارچوب برنامۀ کمینه‌گراست. برای نیل به این هدف، می‌توان از دو منظر حرکت فعل اصلی را در زبان‌های مختلف بررسی کرد: الف) قائل شدن به نظام مطابقۀ قوی یا ضعیف بر مبنای دیدگاه پولاک (۱۹۸۹)، بلتی (۱۹۹۱) و چامسکی (۱۹۹۵) و ب) قائل شدن به نظام تصریف دوجزئی بر مبنای بوبالیک و ترنسن (۱۹۹۸). حرکت فعل اصلی از منظر نظام مطابقۀ قوی و ضعیف در زبان کردی با بهره جستن از آزمون حذف گروه فعلی بررسی شده است. این در حالی است که در مطالعات اخیر وجود حذف گروه فعلی در زبان فارسی رد و تفسیرهای متفاوتی برای آن مطرح شده است. در این پژوهش پس از بیان اجمالی نظرات زبان‌شناسان، استدلال خود را برای قائل شدن به حذف گروه فعلی در زبان کردی ـ سنندجی مطرح کردیم و از آن در نشان دادن حرکت فعل اصلی در کردی ـ سنندجی بهره بردیم؛ اما حرکت فعل اصلی در زبان کردی تاکنون از منظر دوم ـ که قائل شدن به تصریف دوجزئی است ـ بررسی نشده است. بر مبنای این دیدگاه در زبان‌هایی که دارای تصریف دوجزئی هستند، فعل اصلی اجباراً به بیرون از جایگاه اشتقاق در پایۀ آن حرکت می‌کند. بنابراین، در این مقاله علاوه بر بازنگری دیدگاه قبلی دربارۀ حرکت فعل اصلی، از دیدگاهی جدید نیز این موضوع بررسی می‌شود. در این پژوهش بر اساس شواهد تجربی و ملاحظات نظری نشان خواهیم داد که فعل اصلی در زبان کردی ـ سنندجی به بیرون جایگاه اشتقاق در پایۀ آن حرکت می‌کند و جایگاه روساختی آن در این زبان هستۀ گروه زمان است.
