جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای ضیاءآذری
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( خرداد و تیر ۱۳۹۸ )
چکیده
قبایل عرب در سرتاسر شبهجزیره عربی میزیسته و در یک نقطه جمع نبودهاند. برخی در حضر و برخی در بادیه در پی آب و توشه به سر میبردهاند. بی گمان قبیله‌هایی که در بادیه میزیستهاند، روش‌های خاص خود را در ادای واژگانی داشتهاند و این روش‌ها با قبایل حضری متفاوت بوده و اثر بیشتری در تعدد لهجه‌های عربی و ویژگی‌های هر لهجه داشته است. برخی تلفظ‌ها در شمار عناصر زبان قوم و در قلمرو واژگانی قرآن کریم قرار گرفت و در منطقهای، ادای کلمه‌ای با حرفی غیر از حرف بهکار رفته در منطقۀ دیگر بود. هدف از این پژوهش، بررسی تحولات آوایی زبان عربی در قلمرو قرآن کریم از طریق رهگیری فرایند واجی ابدال درچارچوب زبانشناسی تاریخی بهمنظور تعیین نقش فرهنگ و اقلیم بر آواهای زبان عربی است.
روش این تحقیق، کتابخانه‌ای است ونخست به انگیزه‌های عرب، در تلفظ به حرفی متفاوت پی می‌بریم وسپس با کنکاش درجغرافیای زیستی و تجوید زبانی عرب، سعی میکنیم به خاستگاه پدیدۀ ابدال برسیم و آنگاه نظام آوایی زبان عربی را در واکه‌هایی که مخارج یا صفات مشترک دارند، بررسی میکنیم. آنگاه پدیدۀ ابدال را در نسبت میان حرف قدیم و حرف جدید واکاوی میکنیم و با طرح نمونه‌هایی از آن، به نقش و سهم قبایل در این گونه از فرایندها پی می‌بریم.
