پژوهش حاضر می‌کوشد تا با اتکا بر ارکان معنی‌شناسی  شناختی در تحلیل استعاره به تحلیل و طبقه‌بندی انواع استعاره‌های مفهومی و همچنین شیوۀ مفهوم‌سازی آن‌ها در میان افعال مرکب فارسی بپردازد. روش‌تحقیق‌ توصیفی ـ تحلیلی ‌است. جمع‌آوری داده‌ها از طریق  فرهنگ ۸ جلدی سخن  و همچنین پایگاه دادگان زبان فارسی صورت گرفته است. داده‌های پژوهش بالغ بر ۱۰۰۰ فعل مرکب فارسی است که در قالب ۲۰ همکرد رایج زبان فارسی که به ازای هر کدام ۵۰ ترکیب فعلی از زبان فارسی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. درواقع هدف نگارندگان این است تا انواع استعاره‌های مفهومی و بسامد آن‌ها و همچنین شیوۀ مفهوم‌سازی آن‌ها را در زبان فارسی تحلیل کنند. هدف اصلی جستار پیش رو پاسخ‌گویی به پرسش‌های زیر است: ۱. مفهوم‌سازی استعاری در افعال مرکب زبان فارسی چگونه شکل می‌گیرد؟ ۲. از میان استعاره‌های مفهومی رایج کدام یک دارای بسامد وقوع بیشتری است؟ نتایج نشان دادند که در این پیکره پنج حوزۀ مبدأ  شیء، ظرف، انسان، جاندار و ماده که همگی متعلق به استعاره‌های هستی‌شناختی هستند با اختلاف زیادی (به‌ویژه دو حوزۀ اول) پربسامدترین حوزه‌های مبدأ در این پیکره از زبان فارسی هستند.