جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای سرگزی
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
تاثیر مخلوط پنج گونه باسیلوس پروبیوتیکی در چهار سطح صفر (شاهد)، CFU/ml ۱۰۶×۱ (۱T)، CFU/ml ۱۰۷×۱ (۲T) و CFU/ml ۱۰۸×۱ (۳T) در هر ۱۰۰ گرم غذا بر عملکرد رشد، مقاومت و بقای لارو ماهی قزل‌آلا (وزن ±۴۶۳ میلی‌گرم) به مدت ۶۰ روز بررسی شد. نتایج بیانگر افزایش معنا‌دار (۰۵/۰p<) شاخص‌های رشد در همه تیمارهای نسبت به شاهد بود. رشد، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و کارایی پروتئین (PER) در تیمار ۲T به‌طورمعنا‌داری بهتر از تیمار ۱T بود. پروبیوتیک تأثیر مثبت معناداری (۰۵/۰p<) بر نرخ رشد ویژه (SGR)، نسبت وزن به‌دست آمده (RGR)، میانگین رشد روزانه(ADG) و ضریب رشد حرارتی(TGC) داشت. همچنین، لاروها در تیمارهای پروبیوتیک مقاومت بیشتری را در برابر استرسpH قلیایی، آمونیاک و دما نسبت به شاهد نشان دادند (۰۵/۰p<). اختلاف معناداری در pH اسیدی بین تیمارها و شاهد مشاهده نشد (۰۵/۰p³). نتیجه کلی بیانگر افزایش شاخص‌های رشد، کارایی تغذیه، مقاومت در برابر استرس و بقا لارو ماهی قزل‌آلا با افزودن باسیلوس‌های پروبیوتیکی می‌باشد.
دوره ۲۰، شماره ۱۴۳ - ( دی ۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از انجام این تحقیق، تقویت خاصیت ضد میکروبی نانوالیاف فعال حاوی اسانس اکالیپتوس با استفاده از غلظت های مختلف اسانس نعناع فلفلی برای استفاده به عنوان بستهبندی فعال می‌باشد. نانوالیاف حاوی مخلوط اسانس اکالیپتوس (۱۰ درصد) و اسانس نعناع فلفلی ( غلظت‌های ۰، ۲,۵، ۵، ۱۰ درصد (حجمی/حجمی)) تولید شد. نتایج SEM و Image-J نشان داد که بارگذاری اسانس، قطر الیاف الکتروریسی شده را از ۲۰۰ به ۴۰۰ نانومتر افزایش داد. تصاویر SEM نشان داد که مورفولوژی الیاف الکتروریسی شده به شکل لولهای است. XRD برای مطالعه ساختار فیزیکی الیاف الکتروریسی شده به کار گرفته شد و دیفراکتوگرامهای XRD نشان می‌دهد که افزودن اسانس به زئین، منجر به تغییر ساختار کریستالی زئین نشده است. ترموگرامهای TGA نشان داد که بارگذاری اسانس باعث افزایش پایداری حرارتی الیاف الکتروریسی شده، گردید. طیف FTIR برهمکنش بین الیاف الکتروریسی شده و اسانس را نشان می دهد. آزمایش ضد میکروبی به روش انتشار دیسک انجام شد و نتایج نشان داد که پوشش فیبری حاوی اسانس از رشد استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیا کلی جلوگیری نموده. با توجه به نتایج این تحقیق، الیاف حاوی مخلوط اسانسهای اکالیپتوس و نعناع فلفلی را می توان به عنوان یک بسته بندی فعال برای استفاده در بستهبندی مواد غذایی مختلف مانند پنیر، گوشت و برخی محصولات غذایی دیگر در نظر گرفت.
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
فرسایش خاک در میان فرایندهای مختلف تخریب زمین، به‌عنوان مشکل عمدۀ محیط زیستی شناخته شده است که باعث از بین رفتن خاک سطحی و مواد مغذی، کاهش حاصلخیزی و درنتیجه کاهش عملکرد محصول می‌شود. ارزیابی و تهیۀ نقشۀ ریسک و برآورد ارزش اقتصادی از دست رفته ناشی از اتلاف عناصر غذایی خاک می‌تواند زمینۀ لازم برای برنامه‌ریزی منطقی برای پیشگیری و کنترل فرسایش بادی را فراهم سازد. هدف این پژوهش، برآورد اقتصادی پیامدهای فرسایش بادی در تالاب هامون است که یکی از کانون‌های تولید گردوغبار در دشت سیستان محسوب می‌شود. این پژوهش در دو مرحله انجام شده است؛ در مرحلۀ اول با استفاده از مدل IRIFR که یک مدل تجربی برای برآورد شدت فرسایش بادی است، به بررسی شدت فرسایش و تهیۀ نقشۀ کلاس‌های فرسایش (خطر)، و همچنین تعیین میزان تولید رسوب سالانه در تالاب هامون اقدام شده است. در مرحلۀ دوم و مبحث اقتصادی، در دو بخش و با بهره‌گیری از اطلاعات به‌دست آمده از مرحلۀ اول، با استفاده از دو روش ارزیابی ریسک و هزینۀ جایگزین، به تهیۀ نقشۀ ریسک، و ارزش اقتصادی ازدست‌رفته ناشی از اتلاف عناصر اصلی غذایی خاک در اثر فرسایش بادی در تالاب هامون اقدام شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که تالاب هامون دارای پنج کلاس خطر است که کلاس خطر کم با ۴۱,۱۵ درصد، بیشترین مساحت را به خود اختصاص داده است. در مبحث اقتصادی، از منظر نقشۀ ریسک تالاب، بیشترین شدت ریسک با ۵۹.۹۳ درصد در کلاس خیلی کم، ۳۲.۶۸ درصد در کلاس خیلی زیاد و ۷.۳۶ درصد نیز در سایر کلاس‌ها واقع شده است. میزان ارزش اقتصادی ازدست‌رفتۀ عناصر اصلی خاک ناشی از فرسایش بادی در تالاب یادشده، معادل ۹۹۴ میلیارد ریال برآورد شده است.
