---

در ایران پیش از انقلاب، گروه ها و احزاب متعددی برای سرنگونی رژیم شاهنشاهی پهلوی در تلاش بودند. این گروه ها برای همراه کردن مردم و نخبگان جامعه با خود، می بایست دلایل خود را برای نفی رژیم موجود، وضعیت مطلوب پس از رژیم فعلی و چگونگی رسیدن به جامعه موعود ارائه می دانند. هر یک از گروه ها و احزاب فعال در آن روزِ ایران، نظرهای خود را در باره چرایی نفی وضعیت موجود و چگونگی رسیدن به وضعیت ایدئال، از مکاتب و نظریات مطرح آن زمان اخذ می کردند. در این میان، بودند احزابی که ایدئولوژی مارکسیستی را مبنای تحلیل وضعیت اجتماعی و سیاسی خود قرار می دادند و با تکیه به آن، به مبارزه با رژیم پهلوی می پرداختند؛ احزابی مانند حزب توده، چریک های فدایی خلق و مجاهدین خلق ایران از این قبیل اند. حزب توده، رژیم پهلوی را رژیمی وابسته به جبهه امپریالیست آمریکا و استبدادی می دانست؛ به همین دلیل خواستار جایگزینی آن با رژیمی ملی بود. هر چند حزب توده انقلاب را راه سرنگونی رژیم پهلوی می دانست، بر آن بود که برای آمادگی ذهنیت توده های مردم برای انقلاب باید کار فرهنگی و سیاسی انجام گیرد. چریک های فدایی خلق نیز برای مخالفت با پهلوی همان استدلال حزب توده را داشتند؛ اما معتقد بودند حکومت جایگزین باید تحت رهبری حزب پیش گامِ کارگران تشکیل یابد. چریک های فدایی هم عقیده داشتند انقلاب تنها راه رسیدن به وضعیت آرمانی است؛ اما بر خلاف حزب توده آمادگی ذهنیت توده ها را در گرو فعالیت های مسلحانه می دانستند. مجاهدین خلق نیز با دو گروه قبل در دلایل نفی رژیم پهلوی هم عقیده بودند؛ اما بر خلاف آن دو، علاوه بر اعتقاد به وجود شرایط عینی انقلاب، شرایط ذهنی انقلاب را هم مهیا می دانستند. به عقیده سازمان مجاهدین، تنها علت شکست مبارزه ها تا آن زمان، نبود سازمان دهی برای رهبری توده هاست که این خلأ را نیز احزاب باید پر کنند. جامعه ایدئال مورد نظر مجاهدین، جامعه بی طبقه توحیدی بود.    

---

ساختار اقتصادی درکشورهای وابسته به رانت نفت، متفاوت از سایر کشورها است. شاخص توسعه انسانی، ممکن است به دلیل افزایش رانت نفت و در پی آن، افزایش درآمد سرانه، فزونی یابد اما بهبود قابل توجهی در سایر معیارها (نرخ باسوادی و امید به زندگی) دیده نشود. تزریق بی رویه رانت های نفتی به بودجه بدون سرمایه گذاری کارآمد و مولد، منجر به بیماری هلندی و نفرین منابع می شود. کمک های رسمی توسعه ای دوجانبه[۱] که توسط اعضای کمیته همیاری توسعه(DAC) [۲] سازمان همکاری و توسعه اقتصادی[۳] صورت می  گیرد، می تواند بدون اثرگذاری منفی بر جنبه های مختلف اقتصادی و اجتماعی، بر توسعه انسانی تأثیر مثبت بگذارد. این پژوهش، به مطالعه تأثیر کمک های رسمی توسعه ای دوجانبه بر توسعه انسانی کشورهای منتخب (ایران، عراق، ترکیه، یمن، اردن، آذربایجان و گرجستان از جنوب غربی آسیا و اندونزی، فیلیپین، مالزی، تایلند، ویتنام و میانمار از جنوب شرقی آسیا) در دورۀ ۲۰۱۸-۱۹۹۹ با کمک مدل پانلی حداقل مربعات کاملاً اصلاح شده می پردازد. نتایج، نشان می دهد که کمک های رسمی توسعه ای دوجانبه و مخارج بهداشتی، تأثیر مثبت و معنادار بر شاخص توسعه انسانی داشته است. همچنین یافته ها، بیانگر تأثیر منفی و معنادار رانت نفتی، نرخ رشد جمعیت و نرخ بیکاری بر شاخص توسعه انسانی می باشد. تأثیر وجوه ارسالی فردی در دو نمونه متفاوت است، به طوری که این وجوه در کشورهای جنوب غرب آسیا، تأثیر منفی  و در کشورهای جنوب شرق آسیا، تأثیر مثبت بر شاخص توسعه انسانی داشته است.

---

در این تحقیق، با محاسبه‌ی پتانسیل باد در محدوده‌ی ایستگاه‌های همدید استان کرمانشاه، کارایی و ارزیابی اقتصادی ۱۰ مدل توربین بادی برای بهره‌گیری از انرژی بادی بررسی شد. برای این منظور، از داده‌های سرعت باد در دوره‌ی آماری مشترک ۲۰۰۹- ۲۰۱۳ در مقیاس زمانی ۳‌ساعته و نرم‌افزارهای WAsP و Windographer بهره گرفته شد و پارامترهای احتمال تولید انرژی، ضریب ظرفیت و خروجی انرژی سالانه‌ی توربین‌های مختلف برآورد شد. سپس، ارزیابی اقتصادی هریک از توربین‌ها انجام و اقتصادی‌ترین توربین و محدوده در استان کرمانشاه معرفی شد‌. با بررسی ضریب ظرفیت توربین‌ها روشن شد که توربین ۵۰۰ کیلوواتی در تمام ایستگاه‌ها بهترین کارایی را دارد. همچنین، بهترین کارایی این توربین در ایستگاه‌های گیلان‌غرب، تازه‌آباد و سومار برآورد شده است. میزان تولید انرژی سالانه‌ی توربین ۲۰۰۰ کیلوواتی، از ۲ گیگاوات ساعت در سال در ایستگاه کنگاور تا ۷/۶ گیگاوات ساعت در سال در ایستگاه گیلان‌غرب متغیر است. با محاسبه‌ی شاخص نسبت منفعت به هزینه مشخص شد که احداث نیروگاه در محدوده‌ی ایستگاه گیلان‌غرب در تمامی انواع مختلف توربین صرفه‌ی اقتصادی بیشتری درمقایسه با مناطق دیگر دارد. تولید برق با هیچ‌یک از توربین‌های بادی موردبررسی در محدوده‌ی ایستگاه‌های اسلام‌آباد، کنگاور، سرپل‌ذهاب، روانسر، سنقر، هرسین، جوانرود و قصرشیرین اقتصادی نیست.

​

---

امروزه برای کاهش اثرات منفی ساخت پل ­ها درترافیک شهری، به­ طور فزاینده­ ای از روش­ های ساخت سریع پل استفاده می­ گردد. یک روش برای ساخت سریع پل، پیش ­ساخته نمودن قطعات یا بخش­ هایی از کل پل است. در صورت کاربرد موثر پیش­ تنیدگی در این قطعات، قابلیت مرکزگرایی و امکان بازگشت آن­ ها پس از زلزله به موقعیت اولیه وجود خواهد داشت که منجر به کاهش قابل توجه خسارت و هزینه­ ی تعمیرات پس از زلزله می­ گردد. هدف از مطالعه ­ی حاضر بررسی رفتار لرزه ­ای پایه پل ­های بتنی پیش ­ساخته مرکز­گرا می­باشد که در آن­ ها از تاندون­ های پس­ کشیده­ ی غیر­پیوسته به منظور مرکزگرایی و از فولاد نرمه برای اتلاف انرژی زلزله استفاده می ­شود. یک مدل عددی دو بعدی برای شبیه ­سازی رفتار پایه‌های مزبور در محیط نرم­افزارOpenSees ساخته شد. به ­منظور مطالعه پارامتری عوامل موثر بر پل­ های بتنی با پایه­ های پیش­ ساخته مرکز­گرا، مجموعه­ ای متشکل از ۹ پایه سگمنتی با درصد­های مختلف نیروی پیش­ تنیدگی و فولاد نرمه با مقاومت خمشی اسمی یکسان طراحی شدند. این ۹ طرح تحت بارگذاری­ های مونوتونیک، چرخه ­ای و دینامیکی تاریخچه زمانی قرار داده شده و رفتار لرزه ­ای آن­ ها مطالعه گردید. نتایج نشان داد که افزایش نسبت نیروی پیش­ تنیدگی به مساحت مقطع بتنی تا حدی مشخص می­ تواند موجب بهبود رفتار سازه ­شود. با این وجود، بعد از این حد، رفتار سازه به طور نامطلوبی تحت اثر نیروی پیش­ تنیدگی قرار می­ گیرد. بر اساس آنالیزهای چرخه­ای و دینامیکی مدل­های بررسی شده در این مطالعه، نسبت بهینه ­ی نیروی پیش ­تنیدگی به مقاومت سطح مقطع بتنی حدود ۰,۱ تا ۰.۱۵ ارزیابی گردید. یافته­ های مطالعه­ ی حاضر می ­تواند در جهت طراحی پل ­های متشکل از این اعضا در مناطق با لرزه­ خیزی بالا مفید واقع گردد.