---

بهترین راه درجهت پی‌بردن به ویژگی‌های طبیعی سکونتگاه‌های باستانی در زمان برپایی آنها، بررسی‌های زمین‌باستان‌شناسی است. هدف از این پژوهش، بررسی نقش عوامل محیطی در مکان‌گزینی سکونتگاه‌های پیش از تاریخ دشت ورامین بوده است. پس از مطالعه‌ی شرایط محیطی دشت‌ ورامین، هشت مولفه‌ی محیطی از جمله فاصله از آبراهه، ویژگی‌های زمین‌شناختی، آب‌وهوا، شیب، خاک، پوشش گیاهی، کاربری راضی و ارتفاع منطقه مورد بررسی قرار گرفتند و منطق فازی به عنوان روش مورد مطالعه در جهت دستیابی به نقشه‌ی پهنه‌بندی قابلیت‌های محیطی منطقه مورد استفاده قرار گرفت. سپس مشخص شد، قسمت‌های میانی مخروط‌افکنه‌ی جاجرود، دارای بهترین شرایط محیطی در جهت ایجاد سکونتگاه‌ هستند. این مناطق، بر روی رسوبات آبرفتی دشت قرار گرفته‌اند که از نظر زمین-شناسی، شرایط مناسب را برای ایجاد سکونتگاه فراهم کرده است. وجود خاک مناسب برای کشاورزی و سفال‌سازی (خصوصاً وجود رسوبات ریزدانه برای سفال‌سازی)، شیب بسیار ملایم، دسترسی مطلوب به آبراهه‌ها، داشتن فاصله‌ی مناسب از رأس مخروط‌افکنه و تا حدی مصون بودن از خطر سیلاب و داشتن آب‌وهوای مناسب‌تر نسبت به قسمت‌های جنوبی مخروط‌افکنه، از جمله عواملی‌است که باعث ایجاد شرایط محیطی مناسب در این مناطق شده‌است و قرار گیری غالب سکونتگاه‌ها در این منطقه و استمرار سکونت آنها، خود این امرا را تأیید میکند.

---