جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای خانعلی
دوره ۱۵، شماره ۸۰ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر یکی از بهترین راه حلهای غلبه بر آلودگی های زیست محیطی پلیمرهای پایه نفتی می باشد. بیوپلیمرها به عنوان مواد بسته بندی دوستدار محیط زیست به میزان زیادی بررسی شده اند. هدف از این پژوهش بررسی خواص کاربردی فیلم‌‌های تهیه شده از صمغ قدومه شیرازی تقویت شده با نانوذرات اکسید روی در غلظت‌‌های ۱، ۳ و ۵ درصد می‌باشد. خواص کاربردی از قبیل میزان جذب آب، حلالیت در آب و نفوذ پذیری به بخار آب با افزایش میزان نانوذرات کاهش معنی‌داری (۰۵/۰>p) را نشان داد. همچنین جذب کامل اشعه ماورای بنفش در غلظت ۵ درصد نانو‌اکسید روی مشاهده شد. نتایج حاصله، افزایش استحکام کششی و مدول یانگ و همچنین کاهش درصد کشیدگی در برابر شکست را نشان دادند. خاصیت ضد‌میکروبی به روش نفوذ آگار در مقابل اشرشیاکولی انجام شد و در نتیجه با افزودن نانو‌اکسید روی فیلم‌‌ها متناسب با غلظت نانوذرات خواص ضد‌میکروبی نشان دادند. با توجه به بررسی‌‌های انجام شده، فیلم‌‌های تهیه شده از صمغ قدومه شیرازی با افزودن نانوذرات اکسید روی خواص کاربردی قابل قبولی از خود نشان می‌دهند و می‌توانند به عنوان بسته‌بندی فعال در بسته‌بندی غذایی استفاده گردند.
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( فروردین ۱۳۹۹ )
چکیده
فرآیند قالب‌گیری تزریقی پودر فلز، روشی نوین به‌منظور تولید قطعات با هندسه پیچیده در تیراژ بالا است. یکی از مهم‌ترین ملاحظات این فرآیند، انتخاب خوراک متشکل از درصد حجمی مناسب پودر فلز همراه سیستم چسب مناسب است. عیوبی که در مرحله تزریق در قطعه ایجاد می‌شود، در مراحل بعدی فرآیند قابل اصلاح نبوده و از این رو بررسی رئولوژیکی خوراک ماده اولیه به‌منظور حصول اطمینان از داشتن شرایط لازم برای تزریق امری ضروری است. در این مقاله به انتخاب سیستم چسب مناسب به‌منظور قالب‌گیری قطعه از جنس فولاد کم‌آلیاژ Fe-۲Ni پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا از یک سیستم چسب پایه واکس چندجزیی با درصدهای مختلف اجزاء تشکیل‌دهنده برای تولید ۱۱ حالت خوراک حاوی ۶۰% حجمی پودر فلز استفاده شده است. در ادامه به‌منظور بررسی خوراک‌ها از دیدگاه رئولوژیکی، ضمن اندازه‌گیری گرانروی خوراک‌ها، تغییرات آن نسبت به نرخ برش محاسبه شده است. نتایج نشان داد که خوراک حاوی ۶۶% پارافین‌واکس، ۱۹% پلی‌پروپیلن، ۱۰% کارناباواکس و ۵% اسیداستئاریک دارای کمترین گرانروی و کمترین حساسیت نسبت به نرخ برش است که منجر به پر‌کردن کامل حفره قالب و تولید قطعه سالم حتی برای هندسه‌های بسیار پیچیده می‌شود. پس از دستیابی به سیستم چسب مناسب، درصد حجمی بحرانی پودر فلز نیز برای سیستم چسب فوق با استفاده از دستگاه رئومتر گشتاور محاسبه شد که برابر با مقدار ۵۸% حجمی است.
دوره ۲۲، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۷ )
چکیده
محوطه باستانی شهریری در مشکین شهر اردبیل یکی از شاخص‌ترین محوطه‌های شمال‌غرب ایران است. این محوطه طی سه فصل کاوش باستان‌شناختی در سال‌های ۱۳۸۲،۸۳،۸۴ مورد مطالعه قرار گرفت. استقرار جوامعی با شیوه معیشتی نیمه کوچ‌نشینی در این محوطه از دوره مفرغ متأخر و آهن قدیم با ساخت معبدی اولیه شروع شده و در عصر آهن میانی با ساخت قلعه استحکاماتی و گورستانی وسیع در کنار معبدی با بیش از ۵۰۰ سنگ افراشت انسان ریخت به اوج رونق رسیده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که چه متغیرهای محیطی، جغرافیایی و فرهنگی- اجتماعی در فاز شکل‌گیری و توسعه محوطه شهریری در مکان‌گزینی و گسترس محوطه واجد اهمیت بوده است. پژوهش حاضر با استناد به بررسی و کاوش‌های باستان‌شناختی محوطه بوده و تحلیل و استدلال آن بر پایه مبانی نظری باستان‌شناسی پهندشت است که برای بررسی مقوله مکان از نظریه بوم‌شناختی کنت وات استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که فراهم بودن پنج شاخصه ماده، انرژی، فضا، زمان و تنوع ملزومات استقرار در این محوطه در عصر مفرغ متأخر را فراهم آورده و در عصر آهن میانی نزدیکی به راه‌های ارتباطی و انباشت ثروت در کنار عوامل پیش گفته باعث رونق و اوج محوطه گردیده است.
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۵ )
چکیده
یکی از مهم‌ترین مسایلی که از دورهپیش از تاریخ ذهن انسان‌ها را درگیر خود کرده، مرگ بوده است. این مساله همیشه برای انسان سوالی بدون جواب بوده است، چرا اتفاق می افتد؟ کی اتفاق می افتد؟ بعد از مردن آیا انسان به حیات خود ادامه می دهد؟ به همین دلیل ما شاهد به وجود آمدن سنن و آداب و باورهای مختلفی در تدفین هستیم که در جهت جهانبینی این مردمان ایجاد شده است. گورستان خانقاه گیلوان یکی از محوطه‌های باستانی منحصر به فرد در ایران است. وسعت این محوطه در حدود دو هزار هکتار بوده که از این نظر ازجمله بزرگ‌ترین محوطه‌های باستانی کشور به شمار می‌آید.
تا به امروز چهار فصل کاوش در این محوطه انجام شده که در نتیجۀ کاوش‌ها گورهایی از دوره مفرغ میانی تا دورۀ اشکانی به دست آمده است. در طول این دوره دو هزار ساله، ما شاهد انواع آداب و سنن و تدفین در این محوطه هستیم. یکی از نمونه گورهای منحصر به فرد، در طی کاوش‌های فصل دوم به‌دست‌آمده که با نام گور شمارۀ ۲۹ نامگذاری شده است. این تدفین به‌صورت دمرو انجام گرفته و جمجمه از قسمت دهان از تنه اسکلت جدا شده است و قسمت فک زیرین روی بدن قرار دارد. جمجمه و فک بالایی به فاصلۀ ۳۹ سانتی‌متر داشته از بدن قرار داده شده است. این تدفین متعلق به دوره مفرغ میانی بوده و تنها نمونه تدفین قابل مقایسه با آن از قفقاز به دست آمده است. در این مقاله به مطالعه این نوع تدفین و مقایسۀ داده‌های آن به منظور به دست آوردن گاهنگاری پرداخته شده است.
