جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای حسنی جلیلیان
دوره ۷، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
روان‌شناسی اجتماعی به بررسی رفتار اجتماعی فرد در میان افراد و گروهها میپردازد. در روان‌شناسی اجتماعی، موضوعاتی مانند روابط اجتماعی، تعارض و مذاکره برای حل تعارض مطرح میشود. بررسی و تحلیل داستان لهراسب و گشتاسب در شاهنامه‌ی فردوسی و داستان آخیلوس و آگاممنون در ایلیاد هومر از دیدگاه روان‌شناسی اجتماعی، فهم بهتری از این دو داستان ارائه میکند. در این پژوهش، کوشش شده است با روش توصیفی ـ تحلیلی و با تمرکز بر مباحث روان‌شناسی اجتماعی، رفتار آخیلوس و گشتاسب دربرابر آگاممنون و لهراسب مورد تطبیق و تحلیل قرار گیرد و علتهای دشمنی، رفتارهای مشابه و پیامدهای دشمنی آنها بررسی شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد علتهای دشمنی در هر دو داستان، خودخواهی طرفین دشمنی، شکستن غرور آخیلوس و گشتاسب و نادیده گرفتن نیازهای آنان بوده است. گشتاسب و آخیلوس دربرابر بیاحترامی طرف مقابل دچار ناکامی شدند و تلاش کردند با پرخاشگری، رفتار انطباقی، اثبات خود و ترک مذاکره ناکامی خود را جبران کنند. همچنین پیامد دشمنی برای گشتاسب و آخیلوس بسیار سنگین بوده است؛ به‌طوری که گشتاسب فرماندهی سپاه روم ـ دشمن ایران ـ را برای جنگ با ایران برعهده گرفت و آخیلوس به‌واسطۀ مادرش جنگ با ترواییان را شعلهور کرد و خود در آن شرکت نکرد تا آخاییان شکست بخورند.
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( مهر و آبان ۱۴۰۲ )
چکیده
در مقایسه‌ی مقولات دستوری فعل جزو مقولات انتزاعی محسوب میشود. از آنجا که ناشنوایان به دلیل محدودیت‌های شنیداری در به کارگیری واژه‌هایی که دارای مفاهیم انتزاعی هستند خطا می‌کنند؛ نگارندگان در راستای بررسی مقوله‌ی فعل حدود ۴۵۰۰ جمله در نوشتار ۱۰ دانش‌آموز ناشنوای دختر در مقطع دوم و سوم راهنمایی در استان کرمانشاه در طول یک سال تحصیلی گردآوری نمودند. هدف از انجام این مطالعه بررسی کارکرد دو فعل پر بسامد «بودن» و «داشتن» در نوشتار شرکت‌کننده‌ها است. در پی این هدف دو پرسش مطرح شد: الف) چه نوع خطاهای معنایی در ارتباط با این دو فعل در نوشتار ناشنوایان یافت میشود؟ ب) ماهیت معنایی و شناختی این دو فعل چه تاثیری در میزان استفاده از این فعل‌ها و خطاهای مربوط به آنها دارد؟ نتایج این پژوهش نشان داد خطای گزینشی (استفاده از دو فعل «بودن» و «داشتن» به جای یکدیگر یا به جای دیگر فعل‌ها)، خطای ساختار موضوعی در رابطه با فعل «داشتن» و خطای اضافه‌نویسی فعل «بودن» به ترتیب خطاهای پربسامد هستند. این امر نشان می‌دهد برخلاف بسامد بالای استفاده از این دو فعل، شرکت‌کننده‌ها به محتوای مفهومی این دو فعل تسلط کافی ندارند. همچنین، با توجه به آموزه‌های دستور شناختی، نگارندگان بر این باورند از آنجا که تغییری در وضعیت درونی فعل‌های نامتکامل رخ نمی‌دهد و در طی زمان ثابتند بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. علت دیگر پربسامد بودن فعل «بودن» محتوای مفهومی اندک و ترسیم طرحواره‌ای آن است.
