---

شاخص‌های رشد (WG و SGR)، کارایی غذا (FCR، FI و PI) و پروتئین (PER و PCE) ماهی تیلاپیای نیل انگشت­قد (Oreochromis niloticus)به‌طور هم‌زمان در سه آزمایش طی ۱۲ تیمار و هر یک با سه تکرار ارزیابی شد. تیمار شاهد و سطوح جایگزینی ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد کانولا و ۱۵، ۲۵، ۳۵ و ۴۵ درصد پنبه‌دانه به‌جای منابع پروتئینی گران‌قیمت (پودر ماهی و سویا) و سطوح ۱۳، ۲۱ و ۲۹ درصد آزولا بررسی شدند. میزان شاخص‌های رشد، برداشت غذا و مصرف پروتئین در جیره شاهد به‌طور معناداری بیشتر از تمامی جیره­های محتوای منابع پروتئین گیاهی بود (۰۵/۰p<). با افزایش میزان منابع پروتئین گیاهی به جیره­ها، شاخص­های فوق در تمامی تیمارهای جایگزینی منابع پروتئین گیاهی کاهش معناداری نشان دادند. در ضریب تبدیل غذایی و شاخص­های کارایی پروتئین  بین جیره شاهد و جیره‌های حاوی کانولا (۲۵ و ۵۰ درصد جایگزینی)، پنبه‌دانه (۱۵، ۲۵ و ۳۵ درصد جایگزینی) و آزولا (۱۳ و ۲۱ درصد) اختلاف معنادار مشاهده نشد (۰۵/۰p>). با توجه به نتایج به‌نظر می‌رسد در تمامی اقلام غذایی بررسی شده نکته مشترک عدم خوش‌خوراکی غذا برای ماهیان تیلاپیا بود که به‌دنبال آن کاهش برداشت غذا، پروتئین مصرفی و در نهایت رشد ایجاد شد. در صورت رفع مشکل خوش‌خوراکی خوراک می‌توان انتظار داشت کنجاله کانولا و پنبه‌دانه به‌ترتیب تا سطوح ۵۰ و ۳۵ درصد جایگزینی و آزولا تا سطح ۲۱ درصد جیره قابلیت استفاده در جیره غذایی دوره رشدی تیلاپیای نیل را داشته باشند.

---

اهداف: یکی از راه‌ حل‌ هایی که در دهه اخیر جهت برقراری ارتباطی مؤثر میان معماری و مهندسی سازه پیشنهاد شده است، طراحی هم‌ زمان سازه و معماری به وسیله بهینه‌ سازی توپولوژی است. بهینه‌ سازی توپولوژی یکی از انواع بهینه‌ سازی سازه‌ای است که به دلیل تأثیر مستقیم بر فرم در حوزه معماری ظهور نموده است. هدف از این پژوهش تدوین چارچوبی جهت به کارگیری این روش بهینه سازی و بهره­ گیری از قابلیت­ های آن در فرآیند طراحی معماری است.

روش ­ها: ابتدا به تشریح مفاهیم نظری بهینه‌ سازی توپولوژی و مدلسازی عددی اجزای محدود پرداخته، سپس کاربردهای استفاده از بهینه‌ سازی توپولوژی در معماری بررسی شده است و فرآیند به کارگیری این روش در طراحی معماری با استفاده از الگوریتم‌ های معرفی‌ شده و نرم‌ افزارهای موجود بیان شده است.

یافته­ ها: در طراحی با استفاده از بهینه­ سازی توپولوژی عموما تاثیر تصمیمات آغازین بر فرم­ های حاصله از ابتدا مشخص نیست، به همین جهت تهیه دیاگرام­ های فرم ­­شناسی باعث می­ شود که طراح بتواند از تسلط بیشتری بر فرم­های حاصل از این روش برخوردار باشد. تهیه و استفاده از جداول فرم­ شناسی، که نشان دهنده تاثیر نوع و محل شرایط تکیه گاهی و بارگذاری بر طراحی پل های با شرایط مشابه هستند، راه­ حلی جهت شفاف ­تر نمودن فرآیند طراحی معماری با استفاده از بهینه­ سازی توپولوژی فراهم خواهد آورد.

نتیجه ­گیری: در این تحقیق اطلاعات مورد­ نیاز جهت بهره­گیری از بهینه­ سازی توپولوژی در طراحی‌ و چگونگی طراحی یک پل عابر پیاده با استفاده از این روش توضیح داده شده است و چارچوبی مشخص از روند فرم ­یابی و استفاده از روش بهینه سازی توپولوژی در دل فرآیند طراحی معماری ارائه گردیده است.

---

این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن Bacillus subtilis (IS۰۲)   به جیره­غذایی بر بقاء، شاخص­های بیوشیمیایی و بافت­شناسی بچه­ماهی نورس کپور دریایی، Cyprinus carpio، در مواجهه با تنش شوری انجام شد. بچه­ماهی کپور (میانگین ۱/۱ گرم) به مدت ۱۵ روز با جیره­های غذایی حاوی صفر (شاهد)، ۱۰^۸ × ۵/۲ (پرو-۸) و ۱۰^۹ × ۵/۲ (پرو-۹) cfu/g پروبیوتیک تغذیه و سپس به طور مستقیم به آب لب­شور منتقل و پس از ۳ و ۱۰ روز نمونه­گیری شدند. بقاء در همه تیمارها بالای ۹۶ درصد بود. مقدار رطوبت و پتاسیم بدن تحت تاثیر زمان نمونه برداری بود به این ترتیب که مقدار رطوبت پس از تنش شوری به طور معنی­داری کاهش یافت ولی مقدار پتاسیم به طور معنی­داری افزایش یافت. سدیم بدن در تیمار پرو-۸ در خلال تنش تغییر معنی­دار نداشت و تیمارهای پروبیوتیک مقدار کلراید کمتری نسبت به شاهد قبل و بعد از تنش شوری داشتند. افزودن پروبیوتیک به جیره باعث افزایش فعالیت گلوتاتیون ردوکتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، و غلظت گلوتاتیون احیائی شد در حالی که غلظت مالون دی­آلدهید را کاهش داد. پروبیوتیک باعث تجمع گلبول­های سفید در بافت کلیه شد. آسیب بافتی چشمگیر و مهمی در مقایسه با شاهد در آبشش و کلیه  بعد از تنش شوری مشاهده نشد. این تحقیق نشان می­دهد که کپور دریایی نورس توانایی تحمل انتقال مستقیم به آب دریای خزر را بدون غنی­سازی جیره با پروبیوتیک دارد. ولی، پروبیوتیک باعث تحریک ایمنی در کلیه، تقویت تنظیم یونی و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی در ماهی می شود که می تواند اثرات مفیدی در شرایط میدانی داشته باشد.
 

---

تأثیر سازه بر استعداد روانگرایی خاک بسیار با اهمیت می‌باشد، به این دلیل که احداث سازه ممکن است از رخداد پدیده روانگرایی جلوگیری کند و یا ممکن است عاملی در جهت افزایش پتانسیل و شدت روانگرایی در لایه‌های زیرین شود، بدین صورت سربار ناشی از احداث سازه می‌تواند به صورت عامل مهمی بر رخداد روانگرایی مورد بررسی واقع شود. بنابراین در این تحقیق به منظور مدل‌سازی سربار ناشی از احداث سازه بر روی یک خاک روانگرا، ابتدا روش تحلیل عددی تفاضل محدود معرفی شده و در ادامه با بکارگیری نرم‌افزار FLAC ۲D تحلیل دینامیکی غیر خطی سربار انجام شده است. در این تحلیل تاثیر سربار ناشی از احداث سازه بر پتانسیل روانگرایی ساختگاه و نتیجه نهایی آن بر اقتصاد طرح مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین فرآیند اعتبار سنجی و حصول اطمینان از نتایج تحلیل عددی، با مدل‌سازی یک آزمایش سانتریفیوژ و مقایسه نتایج آن با مدل عددی انجام گرفته است. نتایج نشان داد که استفاده از مدل‌سازی عددی سبب کاهش قابل توجهی در هزینه‌های ساخت سازه مورد مطالعه خواهد شد.

---

صفحات خورشیدی یکی از منابع تأمین تمام یا بخشی از انرژی مصرفی ربات‌های چرخ‌دار هستند. توان کم سلول‌های خورشیدی باعث می‌شود تا این ربات‌ها نیاز به صفحات بزرگی برای تأمین انرژی داشته باشند. این امر سبب می‌شود تا در صورت حرکت ربات‌ بر مسیر ناهموار، ارتعاشاتی در صفحات مزبور ایجاد شود که ممکن است موجب آسیب به سیستم گردد. در این پژوهش، روشی برای برنامه‌ریزی حرکت ربات در مسیر ناهموار ارائه می‌گردد که منجر به پایدارسازی دامنه ارتعاشات در محدوده مجاز می‌شود. در این روش از افزودن سیستم کنترلی جدید جهت کاهش ارتعاشات خودداری شده است و این کار صرفاً با تعیین سرعت ربات در طول مسیر حرکتش میسر گردیده است. برای انجام این امر، ابتدا مدل دینامیکی ورق متصل به جسم متحرک بر اساس روش کِین استخراج می‌شود. با استفاده از نتایج این مدل‌سازی، عوامل ایجاد ارتعاشات تعیین می‌گردد. در مرحله بعد چگونگی تغییرات این عوامل در طول مسیر حرکت ربات با استفاده از روابط سینماتیکی تعیین می‌گردد. با مشخص شدن نحوه تغییرات عوامل ایجاد ارتعاش، برنامه‌ریزی حرکتی به گونه‌ای صورت می‌گیرد که با حداقل کاهش در سرعت ربات امکان پایدارسازی ارتعاشات در محدوده مجاز فراهم گردد. روش پیشنهادی برای یک ربات شش چرخ با ساختار حرکتی مفصل‌بندی شده که دارای دو صفحه خورشیدی جهت تأمین انرژی است، شبیه‌سازی گردیده است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که استفاده از روش پیشنهادی برای برنامه‌ریزی حرکتی ربات منجر به محدود ساختن دامنه ارتعاشات در مقادیر مجاز می‌شود، در حالیکه کاهش قابل ملاحظه‌ای در سرعت متوسط حرکت ربات ایجاد نمی‌کند.

---

فرآیند انتقال رزین به قالب (RTM)، فرآیندی قالب بسته است که در تیراژ بالا به کار می­رود. این روش شامل پارامترهای مختلف از جمله دمای قالب، فشار خلأ، مکان تزریق، کسر حجمی الیاف، فشار تزریق و غیره می باشد. تنها با کنترل این پارمترها است که می‌توان به قطعات با کیفیت سطح مطلوب و خواص بالا رسید. در این تحقیق با انتخاب پارامترهای ورودی شامل فشار خلأ، محل تزریق و دمای قالب به بررسی اثر آن ها بر پارامترهای خروجی که شامل زمان پرشدن قالب، زمان پخت قطعه، استحکام کششی و خمشی پرداخته شده است. به این منظور هر کدام از پارامترهای ورودی در سه سطح به صورت فاکتوریل کامل مورد بررسی قرار گرفته و برای این منظور از روش طراحی آزمایش پاسخ رویه سطح ( (RSM استفاده شده است. بعد از ساخت نمونه‌های کامپوزیت کربن-اپوکسی با این فرآیند، ارزیابی آن‌ها از دیدگاه زمان پرشدن، زمان پخت و خواص مکانیکی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان داد که محل تزریق رزین تأثیر بسزایی بر خواص مکانیکی و تیراژ تولید قطعه در فرآیند تزریق رزین به قالب دارد. طبق نتایج، نمونه بهینه با اولویت‌بخشی بر خواص مکانیکی با پارامترهای دمای قالب ۷/۱۰۶درجه سانتی‌گراد، فشار خلأ ۸۳/۰ بار و محل تزریق B (یک ورودی رزین در وسط قطعه و دو خروجی خلأ دردو انتهای قطعه) مشخص شد که طی آن، استحکام کششی نمونه به میزان ۷/۵۴۶ مگاپاسکال، استحکام خمشی به میزان ۲/۷۵۹مگاپاسکال، زمان پخت ۳/۷ دقیقه و زمان پر شدن قالب ۶/۸ دقیقه توسط نرم‌افزار حاصل گردید.