جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای جعفری سیریزی
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
با توجه به تغییرات اقلیمی در دهۀ اخیر، تاب‌آوری در زمان مخاطرات مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، تحلیل میزان تاب‌آوری روستاییان کشاورز در راستای مدیریت خشکسالی و کاهش خسارات واردۀ آن به جامعۀ بهره‌بردار روستایی است، پس از بررسی‌های متعدد در حوزۀ نظری تاب‌آوری و بررسی ابعادی که بیان‌کنندۀ تاب‌آوری بودند برای سنجش میزان تاب‌آوری از ترکیب مدل مکانی کاتر و مدل اجتماع‌محور استفاده شد که به ابعاد تاب‌آوری و نقش کلیدی جوامع محلی اشاره دارد و ابعاد اجتماعی، نهادی، اقتصادی، کالبدی و اکولوژیکی به‌عنوان ابعادی کلی که تبیین‌کنندۀ تاب‌آوری هستند، انتخاب شد. روش پژوهش به‌صورت کمی ـ پیمایشی است و از روش‌های توصیفی، تحلیل و هم‌بستگی استفاده شده است. بدین منظور، شش روستا از دهستان سی ریز در شمال استان کرمان که در وضعیت خشکسالی شدید قرار دارند، انتخاب شد. روش نمونه‌گیری در این تحقیق تصادفی ساده است و با ۲۸۶ نفر از سرپرستان خانوار روستایی از طریق پرسش‌نامه‌های ساخت‌یافته مصاحبه شده است. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از آزمون T تک‌نمونه‌ای و ضریب هم‌بستگی پیرسن تحلیل شد. نتایج پژوهش بر ضعیف بودن تاب‌آوری در تمامی ابعاد در این شش روستا تأکید دارد و اثرات خشکسالی را در این روستاها تشدید کرده و موجب خسارات بسیاری به روستاییان و به‌طور مشخص کشاورزان شده است.
