جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای جعفری (قنواتی)
دوره ۹، شماره ۳۸ - ( خرداد و تیر ۱۴۰۰ )
چکیده
با وجود اختلاف‌نظرهایی که در دهه‌های اخیر در تعیین وزن اشعار شفاهی پدید آمده است، می‌توان با اطمینان گفت وزن اشعار شفاهی وزنی تکیه‌ای ـ هجایی است. شعر کار شاخه‌ای از اشعار شفاهی است که هماهنگ با ریتم کار و با محتوایی سازگار با کار موردنظر، خوانده می‌شده است. کارگران و کارورزان برای رفع خستگی، تسهیل انجام کار، سرعت بخشیدن به روند کار و مقاصد دیگر، این اشعار را به‌صورت گروهی و یا به‌تنهایی می‌خواندند. ما در این جستار با تعریف شعر کار و برشمردن اقسام و ویژگی‌های این گونۀ شعری، به تحلیل وزن اشعار کار از دو منظر عروضی و تکیه‌ای ـ هجایی پرداختیم و دریافته‌ایم که اشعار کار با پیروی از اوزان تکیه‌ای ـ هجایی از پذیرفتن قواعد عروضی سرباز می‌زند و می‌توان ارتباط وزنی معناداری در میان وزن اشعار کار در حوزه‌ای مشخص یافت. همچنین، ترانه‌های کار با وزن کار موردنظر در هماهنگی است و بسته به ریتم و آهنگ کار اوزان متغیر می‌پذیرد.
