۱۰ نتیجه برای توکلی پور
سید محمد مشکانی، زهرا پورفلاح، حمید توکلی پور، سید حامد رضا بهشتی،
دوره ۱۲، شماره ۴۷ - ( ۵-۱۳۹۴ )
چکیده
چکیده آرد گندم دارای پروتئین های متعددی است که مهمترین آن گلوتن می باشد و در هنگام تشکیل خمیر و تهیه نان این پروتئین اهمیت بسیاری پیدا می کند. لذا استفاده از ترکیبات مختلف جهت بهبود فعالیت این پروتئین همچنین غنی سازی آرد مورد توجه است. در این تحقیق تأثیر افزودن ایزوله پروتئین نخود در محدوده۳ تا ۷ گرم و اسید آسکوربیک در محدوده ۰۵/۰ تا ۱۵/۰ درصد بر مقاومت و کشش پذیری گلوتن با استفاده از روش سطح پاسخ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد افزایش غلظت پروتئین نخود و اسید آسکوربیک تاثیر معنی داری بر پارامترهای فارینوگرافی و بافت سنجی خمیر(کشش خمیر) داشت(p<۰,۰۱). نتایج بهینه سازی آزمون های رئولوژی خمیر نشان داد که برای ۳ گرم ایزوله پروتئین نخود و ۱۵/۰ درصد اسید آسکوربیک؛ میزان جذب آب ۷/۵۷ درصد، زمان توسعه خمیر ۸/۲ دقیقه، مقاومت ۶ دقیقه، درجه شل شدن ۵۸ واحد فارینوگراف، عدد کیفی فارینوگرافی۳/۹۱، سفتی خمیر(مساحت زیر منحنی) ۳/۳ نیوتن بر میلیمتر، مقاومت ماکزیمم ۰۲/۰ نیوتن و کشش خمیر ۹/۲۲ میلیمتر بود. بنابراین از این پروتئین در تضعیف گلوتن آردهای قوی جهت تولید بیسکوئیت استفاده گردد.
پرند محمودی، حمید توکلی پور،
دوره ۱۵، شماره ۷۴ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده با تولید پاستیل میوه ای بر پایه کیوی، علاوه بر جلوگیری از ضایعات این میوه، فراورده نوینی وارد بازار مصرف می گردد که به سبب ارزش تغذیه ای بالا، طعم مطلوب، قابلیت شکل پذیری و ماندگاری خوبی که دارا می باشد، می تواند مورد توجه مصرف کنندگان قرار گیرد. در این پژوهش تولید پاستیل میوه‌ای بر پایه پوره کیوی با استفاده از نسبت های مختلف هیدروکلوئیدهای ژلاتین (۴، ۶ و ۸ درصد) و گوار (۲۵/۰ و ۵/۰ درصد) و نسبت شیره خرما به پوره کیوی (۸۰/۲۰ و ۷۰/۳۰) و سایر اجزای فرمولاسیون (شامل پوره کیوی و تعدیل کننده های pH) در قالب یک طرح کاملا تصادفی بر پایه فاکتوریل با ۱۲ فرمول مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد افزودن هیدروکلوئیدهای ژلاتین و گوار و همچنین نسبت شیره خرما به پوره کیوی، رطوبت محصول نهایی را افزایش داده است در حالیکه این ترکیبات با اتصال آب در گروه های عاملی خود منجر به کاهش فعالیت آبی نمونه‌ها شدند. نتایج آنالیز پروفایل بافتی پاستیل کیوی نشان داد که افزودن ژلاتین و گوار منجر به بهبود ویژگی‌های بافتی فراورده تولیدی (افزایش پیوستگی و کاهش چسبندگی) گردید. ژلاتین بر خواص رنگی موثر نبود در حالیکه با افزایش میزان گوار در فرمولاسیون پاستیل مولفه L* و b* روند افزایشی داشت ولی مولفه a* کاهش یافت. شیره خرما نیز منجر به کاهش مولفه L* و افزایش میزان مولفه های a* و b* گردید. ارزیابی خواص حسی پاستیل ها نیز نشان داد ژلاتین و گوار به دلیل پوشش طعم و به تاخیر انداختن رهاسازی ترکیبات طعم زا منجر به کاهش امتیاز طعم و مزه و در نتیجه کاهش پذیرش کلی و شیره خرما بعنوان شیرین کننده طبیعی و رژیمی به دلیل افزایش طعم شیرین و مطلوب محصول نهایی منجر به افزایش پذیرش کلی نمونه‌های پاستیل می شوند. بنابراین در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق، تیمار حاوی ۶ % ژلاتین ، ۲۵/۰ گوار و نسبت شیره خرما به پوره کیوی برابر ۷۰/۳۰ بعنوان فرمولاسیون مطلوب و بهینه در تولید پاستیل کیوی پیشنهاد میشود.
عبدالحسین آقابابایی، سید علی مرتضوی، حمید توکلی پور،
دوره ۱۵، شماره ۸۱ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
آلودگی ناشی از استفاده از مواد پلاستیکی سنتزی و مشکلات ناشی از روشهای کاهش آلودگی موجب نگرانی برای محیط زیست و بطور کلی بشر شده است. مقاومت ضعیف از بسپارهای طبیعی در برابر بخار آب مهمترین نقص آنها میباشد. هدف از این مطالعه تأثیر افزایش اولئیک اسید بر روی نفوذپذیری نسبت به بخار آب واکسیژن و خواص مکانیکی میباشد. فیلمهای مختلفی از پروتئین زئین ذرت، گلیسرول، اولئیک اسید به روش مرطوب تهیه شدند. آزمونهای آماری، تأثیر غلظتهای اولئیک اسید روی مقاومت کششی TS))، ازدیاد طول تا نقطه پارگی (ETB %)، مدول الاستیک فیلمها (YM)، نفوذپذیری به اکسیژن (OTR) و بخار آب (WVP) معنیدار (۰۵/۰P<) ارزیابی شدند. مقاومت کششی و مدول الاستیک فیلمها با افزایش غلظت اولئیک اسید تا ۹۰ % کاهش یافت ولی ازدیاد طول تا نقطه پارگی فیلمها تا غلظت ۶۰-۷۰ % اولئیک اسید افزایش و از غلظت ۷۰ تا ۹۰% اولئیک اسید کاهش یافت. نفوذپذیری به اکسیژن (OTR) با افزایش غلظت اولئیک اسید فیلمها افزایش یافت. مقادیر WVP برای فیلمها حاوی اولئیک اسید ۷۰ -۶۰ % به ترتیب برابر ۳۴/۶ و ۶۲/۵ % نسبت به فیلم حاوی اولئیک اسید ۴۰% کاهش یافت. در صورتیکه افزایش غلظت اولئیک اسید بیش از ۷۰%، مقدار WVP افزایش یافت. مقدار WVP فیلم زئین حاوی ۹۰ % اولئیک اسید نسبت به فیلم حاوی اولئیک اسید ۴۰%، ۲۴% افزایش یافت.
عارفه حاجی اربابی، حمید توکلی پور،
دوره ۱۸، شماره ۱۱۲ - ( خرداد ۱۴۰۰ )
چکیده
...در طی این پژوهش اثر پیش تیمارهای پوشش‌دهی و آبزدایی اسمزی روی خصوصیات فیزیکوشیمیایی (بافت، چروکیدگی، قابلیت جذب مجدد آب، pH، اسیدیته و پارامترهای رنگی) و کیفیت میکروبی برش‌های موز مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش تیمار پوشش‌دهی در سه غلظت مختلف (۱، ۳ و ۵ درصد) صمغ دانه ریحان انجام شد و نمونه‌ها بعد از پوشش‌دهی در دمای ۷۰ درجه سلسیوس به مدت ۵ دقیقه تثبیت شدند. به منظور کاهش رطوبت تا یک سطح قابل قبول، آبزدایی اسمزی با غلظتهای مختلف شربت سکنجبین (۵۵ و ۶۵ درصد) به مدت ۴ ساعت صورت گرفت و سپس به منظور رسیدن به رطوبت تعادلی، برش‌های پیش تیمار شده در دمای ۶۵ درجه سانتیگراد در خشک‌کن جابجایی هوای داغ خشک شدند. کاهش غلظت صمغ دانه ریحان وافزایش غلظت شربت سکنجبین باعث شد که pHبرش‌های موز خشک شده کاهش ، اسیدیته و چروکیدگی آنها افزایش یابد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت صمغ دانه ریحان و شربت سکنجبین به طور معنی‌داری (۰۵/۰>p) به ترتیب منجر به افزایش سختی نمونه‌ها شوند. در این مطالعه بالاترین شاخص شفافیت (L*) مربوط به نمونه‌های تیمار شده با ۵ درصد صمغ دانه ریحان و ۵۵ درصد شربت سکنجبین و کمترین شاخص شفافیت مربوط به نمونه‌های پیش تیمار شده با ۵ درصد صمغ دانه ریحان و ۶۵ درصد شربت سکنجبین بود. نتایج بررسی بار میکروبی کل نشان داد که کیفیت میکروبی نمونه‌ها در سطح قابل قبولی بود.
شهره عرب شیرازی، احمد پدرام نیا، محمد رضا سعیدی اصل، فریبا نقی پور، حمید توکلی پور،
دوره ۱۸، شماره ۱۱۳ - ( تیر ۱۴۰۰ )
چکیده
امروزه به منظور کاهش سرعت واکنش اکسیداسیون چربیها در مواد غذایی از آنتیاکسیدانها در سطح وسیعی استفاده میشود و محققان همواره به دنبال استفاده از آنتیاکسیدانهای قوی با سمیت کمتر و اثر بخشی بیشتر میباشند. در این بین گیاهان یکی از بهترین منابع آنتیاکسیدانهای طبیعی میباشد. از اینرو هدف از انجام این تحقیق تأثیر افزودن سطوح مختلف عصاره الکلی استخراج شده از گیاه نوروزک (صفر، ۱، ۲ و ۳ درصد) بهعنوان نگهدارنده طبیعی در بهبود مدت زمان انبارمانی و کاهش فساد روغنی دونات تخمیری در مقایسه با آنتیاکسیدان تجاری TBHQ بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، بافتی و حسی محصول نهایی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی بود (۰۵/۰˂P). نتایج نشان داد که افزایش سطح مصرف عصاره نوروزک از صفر تا سه درصد تأثیری بر میزان رطوبت، حجم مخصوص، تخلخل و سفتی بافت محصول که در سه بازه زمانی ۲ ساعت، ۴ و ۷ روز پس از پخت مورد ارزیابی قرار گرفت، نداشت. این در حالی بود که با افزایش میزان این عصاره در فرمولاسیون دونات تخمیری میزان اندیس پراکسید نسبت به نمونه فاقد عصاره و میزان ترکیبات فنولیک کل، فعالیت آنتی اکسیدانی به روش DPPH و اندیس پایداری اکسیداتیو در هر سه بازه زمانی ۲ ساعت، ۴ و ۷ روز پس از پخت بهترتیب کاهش و افزایش یافت. از سوی دیگر نتایج نشان داد که افزودن عصاره گیاه نوروزک در سطوح مختلف تأثیری بر خصوصیات حسی محصول نهایی نداشت. همچنین نتایج بیانگر آن بود که فعالیت آنتیاکسیدانی نمونه حاوی ۳ درصد عصاره نوروزک قابلیت رقابت با دونات سرخ شده در روغن حاوی آنتیاکسیدان سنتزی TBHQ بود. بنابراین نمونه حاوی ۳ درصد عصاره نوروزک بهعنوان بهترین نمونه انتخاب شد چرا که این نمونه اولاً از مقاومت آنتیاکسیدانی بالایی برخوردار بود، ثانیاً افزودن این عصاره تأثیر نامطلوبی بر ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و حسی محصول نداشت.
سیده لیلا نصیری، محمدحسین عزیزی، فرناز موحدی، ناهید رحیمی فرد، حمید توکلی پور،
دوره ۱۸، شماره ۱۲۰ - ( بهمن ۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش فیلم های نانوکامپوزیتی پلی اتیلن ترفتالات- کربوکسی متیل سلولز(PET-CMC) حاوی نانوذرات اکسید روی (۴%، ۳%، ۲%، ۱%، ۰% ZnO NPs:) تهیه شد و در نهایت فیلم های نانوکامپوزیتی تهیه شده تحت آزمون های نفوذپذیری بخارآب، رطوبت، مکانیکی و میکروبی قرار گرفت. برای اتصال بهتر کربوکسی متیل سلولز (CMC) روی سطح فیلم پلی اتیلن ترفتالات ((PET، از پیش تیمار پلاسمای اکسیژن استفاده شد. همچنین به منظور بررسی اثر تیمار پلاسما در بهبود ویژگی های فیلم های دولایه، مقایسه بین فیلم های دولایه ی تیمار شده با پلاسما و تیمار نشده، با استفاده از آزمون FTIR صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که گروه های قطبی مانند C = O و OH در سطح PET پس از تیمار با پلاسما تشکیل شد که باعث بهبود چسبیدن دولایه ی پلیمر به یکدیگر گردید. با افزودن نانوذرات، نفوذپذیری بخار آب فیلم دولایه PET-CMC-ZnO نسبت به فیلم PET-CMC کاهش پیدا کرد. در آزمون مکانیکی با افزودن نانوذرات در فیلم های نانوکامپوزیتی نسبت به فیلم PET-CMC بر میزان استحکام کششی فیلم ها از ۷۷/۱۲۳ به ۸۰/۴۶۶ MPa افزوده شد و مقاومت بیشتری نشان دادند. درحالی که طول کشش هنگام شکست، با افزایش درصد نانوذرات در فیلم های نانوکامپوزیت از ٪۳۸/۴۸ به ۵۹/۱۰٪ کاهش یافت. بنابراین فیلم های نانوکامپوزیت در مقایسه با فیلم PET-CMC مقاومت بیشتری نشان می دهند که کمک به تسهیل حمل و نقل و ذخیره مواد غذایی می کنند. حضور نانوذرات اکسیدروی در فیلمPET-CMC فعالیت ضد میکروبی در برابر اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد. به طور کلی افزایش نانو ذراتZnO، باعث بهبود خواص فیزیکی، مکانیکی و میکروبی می شود. یافته های این مطالعه نشان داد که فیلم های PET/CMC تحت تیمار پلاسما، قابلیت استفاده در بسته بندی های ضد میکروبی مواد غذایی را دارند و می توانند ماندگاری مواد غذایی بسته بندی شده را به عنوان بسته بندی فعال افزایش دهند.
بنفشه مهیمنی، شیلا صفائیان، رضوان موسوی ندوشن، محمد ربانی، حمید توکلی پور،
دوره ۱۹، شماره ۱۲۷ - ( شهریور ۱۴۰۱ )
چکیده
امروزه با ارتقاء سطح آگاهی و تغییر نگرش مردم، تقاضا برای مواد غذایی فراسودمند افزایش یافته است. ترکیبات مؤثره سیاهدانه با دارا بودن خواص آنتیاکسیدانی و ضدمیکروبی مورد توجه محققان زیادی است. این تحقیق با هدف بهرهمندی از خواص عملگرایی روغن سیاهدانه در یک مدل غذایی انجام شد. در فاز اول عدد پراکسید، رنگ و ویژگی‌های ضدمیکروبی روغن سیاهدانه در حالت آزاد و ریزپوشانیشده با آلژینات بررسی شد. در فاز دوم ویژگی‌های میکروبی و حسی ۴ نمونه گاناش شکلاتی (بدون نگهدارنده (G)، بدون نگهدارنده+میکروبهای تلقیح شده (GM)، حاوی ۳ درصد روغن سیاهدانه آزاد+میکروبهای تلقیح شده (GOM) و حاوی ۳ درصد روغن سیاهَدانه ریزپوشانیشده+میکروبهای تلقیح شده (GOM)) با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج فاز اول نشان داد حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) و کشندگی (MBC) روغن سیاهدانه در حالت آزاد بر سالمونلا تیفیموریوم، اشریشیاکلای، استافیلوکوکوساورئوس، آسپرژیلوسنایجر و کاندیدا آلبیکانس بیشتر از حالت ریزپوشانی شده بود. همچنین بیشترین و کمترین اثر ضدمیکروبی روغن سیاهدانه به ترتیب بر روی کاندیدا آلبیکانس و اشریشیاکلی مشاهده شد. عدد پراکسید و رنگ روغن سیاهدانه در حالت آزاد بیش از حالت ریزپوشانیشده بود. نتایج فاز دوم نیز نشان داد حضور روغن سیاهدانه در فرمولاسیون گاناش شکلاتی سبب کاهش بار میکروبی نمونه‌های تولیدی شد. این در حالی بود که عملکرد ضدمیکروبی روغن سیاهدانه در حالت آزاد در کاهش بار میکروبی مدل غذایی بیشتر از حالت ریزپوشانی شده بود. در نهایت نتایج ارزیابی حسی نشان داد گاناش شکلاتی حاوی روغن سیاهدانه ریزپوشانی شده از ویژگی‌های حسی بهتری در مقایسه با نمونه حاوی روغن سیاهدانه در حالت آزاد برخوردار بودند.
بنفشه مهیمنی، شیلا صفائیان، رضوان موسوی ندوشن، محمد ربانی، حمید توکلی پور،
دوره ۱۹، شماره ۱۳۱ - ( دی ۱۴۰۱ )
چکیده
استفاده از گیاهان دارویی یا اجزای استخراج شده از آنها در بخشهای مختلف صنعت غذا توجه خاصی را به خود اختصاص داده است. از این رو در تحقیق حاضر از روغن بذر کتان در دو فرم آزاد و ریزپوشانیشده با آلژینات در فرمولاسیون کرم کاکائو استفاده شد و ویژگی‌های میکروبی و حسی فراورده تولیدی بررسی گردید. هدف از این تحقیق تولید گاناش شکلاتی فراسودمند حاوی نگهدارنده طبیعی بود. براساس نتایج این پژوهش مشخص شد راندمان استخراج روغن بذر کتان ۲۷/۷۳ درصد بود. جزء اصلی روغن بذر کتان اسید آلفا لینولنیک اسید (۴۷/۱ درصد) و کمترین اسید چرب شناسایی شده در آن، اسید میریستولئیک (۰/۰۶ درصد) بود. همچنین نتایج نشان داد روغن بذر کتان اثرات ضدمیکروبی قابل توجهی بر سالمونلاتیفی، اشریشیا کلی، استافیلوکوکوس اورئوس، آسپرژیلوس نایجر و کاندیدا آلبیکانس داشت. مقاومت باکتریهای گرم منفی نسبت به روغن بذر کتان در مقایسه با باکتریهای گرم مثبت بیشتر بود. از سوی دیگر نتایج نیز نشاندهنده اثرات ضدمیکروبی کمتر روغن بذر کتان ریزپوشانیشده با آلژینات نسبت به فرم آزاد در گاناش شکلاتی بود. این در حالی بود نمونه حاوی ۳ درصد روغن بذر کتان ریزپوشانیشده نسبت به نمونه حاوی این روغن در فرم آزاد از ویژگی‌های حسی مطلوبتری برخوردار بودند. در نهایت میتوان گفت اگرچه فرم آزاد روغن بذر کتان دارای فعالیت ضدمیکروبی بیشتری بود، اما به منظور محافظت از ترکیبات مؤثره روغن بذر کتان، رهایش کنترلشده و بازارپسندی محصول، ریزپوشانی این روغن با آلژینات جهت کاربرد در فرمولاسیون گاناش شکلاتی توصیه می‌گردد.
آوا دلیری، حمید توکلی پور، بهنام مهدوی، محمدرضا سعیدی اصل، امیرحسین الهامی راد،
دوره ۲۰، شماره ۱۳۷ - ( تیر ۱۴۰۲ )
چکیده
کندر یک صمغ رزینی است که از برخی گونه‌های جنس Boswellia به دست می‌آید. استفاده از کندر جهت مصارف غذایی و دارویی به بیش از پنج هزار سال قبل باز می‌گردد، ولی با وجود اهمیت و کاربرد آن فقط ۲۷-۳۵% از آن محلول در آب میباشد. با توجه به نامحلول بودن بخش اعظم صمغ کندر، در پژوهش حاضر با استفاده از روش سطح پاسخ، تاثیر استفاده از شرایط مختلف اصلاح شیمیایی(غلظت NaOH (X۱)، دمای واکنش(X۲)، غلظت منوکلرواستیک اسید( (MCA(X۳)) برروی افزایش درصد حلالیت صمغ کندر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از فرآیند بهینه‌سازی اصلاح شیمیایی صمغ کندر بیانگر این مطلب است که بیشترین میزان درصد حلالیت برابر۸۵.۴۹% بود. لذا غلظت NaOH و MCA به ترتیب برابر ۰.۰۴۸ ، ۰.۰۱۶ مول و دما ۷۵ درجه سلیسیوس به عنوان بهترین شرایط بهینه سازی انتخاب شد. در ضمن، گرانروی ذاتی و وزن مولکولی صمغ بومی بیشتر از صمغ اصلاح شده در شرایط بهینه بود. بین ویسکوزیته ظاهری صمغ طبیعی (mPa.s ۷۲۶/۰ ± ۰۲/۱۸) و اصلاح شده (mPa.s ۶۸۱/۰ ± ۳۶/۱۷) تفاوت معنی‌داری دیده میشود(p<۰,۰۵). نتایج حاکی از این است که صمغ بومی و اصلاح شده در شرایط بهینه رفتار نسبی رقیق شونده با افزایش سرعت برشی را نشان داده و رفتار آنها مشابه سودوپلاستیک میباشد. آزمون رنگ‌سنجی با نرم‌افزار image J حاکی از آن بود که کربوکسی متیلاسیون صمغ کندر منجر به تغییرات معنی داری (P <۰,۰۵) در فاکتور اختلاف رنگی کل (ΔE) و مقادیر شاخص روشنایی (WI)، فاکتور روشنی((L*، فاکتور قرمزی- سبزی(a*) و فاکتور زردی- آبی(b*) شده است.
معصومه یوسفی، مهسا تبری، حمید توکلی پور، سیروس بیدریغ،
دوره ۲۰، شماره ۱۳۹ - ( شهریور ۱۴۰۲ )
چکیده
در این بررسی اثر نانو ذرات روی اکسید در سه سطح ۱، ۳ و ۵ درصد به نانوکامپوزیت پلی لاکتیک اسید و کیتوزان افزوده شد و نتایج ارزیابی SEM (میکروسکوپ الکترونیکی) آن مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داد فیلم های حاوی پلی لاکتیک اسید و کیتوزان دارای ساختار نامنظم و فشرده و با افزودن نانوذرات روی اکسید ساختار منظم و منسجم بود که نتایج این پژوهش نشان داد نفوذپذیری بخار آب (WVP) فیلم و روکش نانوکامپوزیت در فیلم های دارای نانو ذرات روی اکسید در سطح ۳ درصد سبب افزایش نانو ذرات روی اکسید و نفوذ پذیری به بخار آب اثر معنی داری را نشان داد (۰۵/۰>P). نتایج حاصل از دستگاه بافت سنجی نشان داد با افزایش غلظت نانو ذرات استحکام کششی فیلم و روکش نانوکامپوزیت به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود (۰۵/۰>P). همچنین تغییرات زیاد طول تا نقطه شکست از نقطه نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد. نتایج سفتی بافت این پژوهش نیز بیانگر آن بود که طی زمان نگهداری ۱۵ روزه تیمار مورد آزمون دارای بیشترین میزان سفتی است. نتایج تاثیر فیلم و روکش نانوکامپوزیت بر پایه پلی لاکتیک اسید و کیتوزان حاوی نانوذرات روی اکسید بر خصوصیات میکروبی بیانگر آن بود که طی زمان ماندگاری نان غله حاوی پلیمر پلی لاکتیک اسید و کیتوزان اثر مهارکنندگی بر رشد قارچ دارد که با افزایش نانو ذرات روی اکسید به طور معنی داری افزایش می یابد. همچنین نشان داد ماندگاری نان تست هفت غله برش داده شده حاوی متغییرهای مذکور در سطح ۵ درصد در مقایسه با تیمار شاهد بیشتر بود.
