جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای توکلی محمدی
دوره ۱، شماره ۲ - ( پاییز و زمستان ۱۳۹۳ )
چکیده
اگر چه بیشتر ترجمههای تحت اللفظی قرآن کریم، در نگاه اول نارسا و نامفهوم به نظر میرسد و از سازگاری و مطابقت لازم با ساختارهای زبان فارسی برخوردار نیستند، اما در بسیاری از موارد از نقاط قوتی نیز برخوردارند که بسیاری از ترجمههای امروزی قرآن کریم، فاقد آن است. دقت در برابر گزینی، مطابقت با نصّ قرآن، توجه به ساختارهای صرفی و نحوی زبان مبدأ و... از جمله مواردی هستند که ترجمههای تحت اللفظی توجه شایانی به آن داشتهاند. از سوی دیگر، نارسایی و روان نبودن ترجمه، عدم توجه به محذوفات قرآنی، ترجمه تحت اللفظی کنایهها و استعارهها و ... از جمله کاستیهای ترجمه های تحت اللفظی محسوب میشود. در همین راستا پژوهش حاضر به روش کتابخانهای و شیوهی تحلیل داده، به بررسی ترجمههای تحت اللفظی: دهلوی، شعرانی، مصباحزاده و معزی پرداخته و به این نتیجه رسیده است که ترجمههای تحت اللفظی قرآنی کریم در مقایسه با ترجمههای محتوایی، باوجود کاستیهای خود، از برتریهای نسبی نیز برخودارند.
دوره ۲، شماره ۳ - ( بهار و تابستان ۱۳۹۴ )
چکیده
ورود مجاز در روایات از دیدگاه اغلب علمای اسلامی امری مقبول است؛ چنانکه آنان، گاه به صورت مستقل و گاه به صورت ضمنی آن را تایید کردهاند. در عین حال، برخی با پذیرش وقوع مجاز در روایات، عملاً به برداشتهای افراطی از بیانهای مجازی روایات دست زدهاند. در مقابل، گروهی دیگر، ورود هر نوع مجاز در گزارههای دینی را انکار و آن را مرادف کذب دانستهاند. از این رو، نقد و بررسی این دیدگاهها و مبانی کلامی که طیفی از نفی مطلق تا پذیرش بیقاعده را شکل میدهد، در شناخت رویکرد صحیح در حوزه معناشناسی و به تبع آن، ترجمه صحیح روایات، امری ضروری است. هر کدام از این دیدگاهها، بر مبانیای مبتنی است که صاحبان آنها نسبت به ماهیت معنا پذیرفتهاند؛ در این میان، رویکرد تأویلگرایی خردورزانه- که اغلب قائلان آن به عقلگرایی و برداشتهای قاعدهمند و منطقی از بیانهای مجازی متّصفاند- دیدگاهی مقبول و معقول در این حوزه به شمار میآید که اتخاذ آن به فهم و ترجمه صحیح روایات منجر میگردد. چنانکه، دستهای پرشمار از دانشمندان فریقین، مانند بخاری، مسلم، شیخ صدوق، سیدرضی، فیض کاشانی، مجلسی و قرضاوی، در آثار حدیثی خود بر همین مبنا، به استنباط و فهم معانی روایات پرداختهاند.
دوره ۳، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۷ )
چکیده
این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی و به شیوه کتابخانهای به بررسی، تحلیل و تطبیق توصیفهای خلیل مطران و قاآنی شیرازی از جلوههای مختلف طبیعت در اشعارشان میپردازد و در نهایت به این مهم دست مییابد که هر دو شاعر از طبعی لطیف، گفتاری شیرین و ذوقی سرشار و قدرتی شگفت در وصف طبیعت برخوردارند. برخی از توصیفات طبیعت در دیوان دو شاعر رنگی از اشرافیت دارد و بهنظر میرسد که مطران در توصیف برخی از عناصر طبیعت از ادبیات فارسی و قاآنی از ادبیات عربی تأثیر گرفته است؛ این امر بویژه در تلمیحات و صنایع لفظی و بدیعی بخوبی خود را نشان داده است.