---

       جهت کاهش زیان‌های اقتصادی و خطرات جانی ناشی از عوامل بیماری‌زای میکروبی، استفاده از مواد طبیعی به عنوان ترکیبات ضدمیکروبی روشی موثر برای کنترل حضور باکتری‌های بیماری‌زا به نظر می‌رسد. در این پژوهش، ابتدا ترکیبات شیمیایی اسانس پیاز با دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف­سنج جرمی تعیین گردید. از روش­های انتشار در آگار و چاهک آگار جهت بررسی قطر هاله عدم رشد، روش رقت‌سازی در چاهک (میکروبراث دایلوشن) جهت اندازگیری حداقل غلظت مهارکننده رشد و همچنین از روش پورپلیت برای حداقل غلظت کشندگی استفاده شد. در مجموع ۲۰ ماده فرّار شیمیایی (تقریباً ۱۰۰ درصد ترکیبات اسانس پیاز) شناسایی شد. ترکیبات Trisulfide dipropyl، Disulfide dipropyl،n-Decane  و Furfuryl methyl sulfide به ترتیب با ۶۷/۲۰، ۱۸/۱۶، ۵۱/۱۳ و ۲۳/۱۰ درصد اجزای اصلی تشکیل دهنده اسانس پیاز بودند. نتایج آزمون چاهک آگار نشان داد که اسانس پیاز بیشترین و کم­ترین تاثیر را به ترتیب بر باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس با قطر ۱۵ میلی­متر و باکتری گرم منفی سودوموناس ائروژینوزا با قطر ۱۰ میلی­متر داشت. نتایج آزمون حداقل غلظت مهارکنندگی از رشد اسانس پیاز برای استافیلوکوکوس اورئوس، لیستریا اینوکوا، اشرشیا کلی، سالمونلا تیفی، سودوموناس ائروژینوزا و کاندیدا آلبیکنس به ترتیب ۵۱۲، ۵۱۲، ۵۱۲، ۵۱۲، ۵۱۲ و ۱۰۲۴ میلی­گرم بر میلی­لیتر بود. به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اثر ضدمیکروبی اسانس پیاز تا حدودی بسته به نوع میکروارگانیسم می‌تواند متفاوت ‌باشد.