جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای اکبری علویجه
دوره ۱۵، شماره ۸۱ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
اولین اثر مشاهده شده ناشی از مصرف باکتری‌های پروبیوتیک موجود در محصولات تخمیری بر پایه شیر، افزایش طول عمر مصرف کننده بود که برای این اثر لازم است پروبیوتیک‌ها در روده میزبان کلونیزه شوند. هدف از این مطالعه بررسی توانایی کلونیزه شدن سویه پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC ۱۸۹۶ در لوله گوارشی نماتود سینورابدایتیس الگانس در مقایسه با اشریشیا کلی OP۵۰ به عنوان منبع غذایی استاندارد برای نماتود مورد مطالعه و همچنین اثر این سویه‌ها بر طول عمر نماتود به صورت درون‌تنی بود. در این تحقیق همچنین از لاکتوباسیلوس رامنوسوس GG که یک پروبیوتیک رایج تجاری است به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. برای تعیین دوز بهینه پروبیوتیک‌های مورد استفاده، اثر غلظتهای ۰۱/۰، ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلی‌گرم از سویه‌های میکروبی مورد مطالعه، بر طول عمر نماتود بررسی شد. نتایج نشان داد، لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC ۱۸۹۶ با دوز ۱/۰ میلی‌گرم سلول باکتریایی در هر پلیت طول عمر نماتود سینورابدایتیس الگانس را به میزان ۹۵/۳۶%، در مقایسه با گروه کنترل که با اشریشیا کلیOP۵۰ تغذیه شدند، افزایش داد. همچنین آزمون کلونیزه شدن سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC ۱۸۹۶ نشان داد که از توانایی چسبندگی خوبی به سلول‌های اپیتلیال روده نماتود، در مقایسه با لاکتوباسیلوس رامنوسوس GG برخوردار است. در مجموع می‌توان گفت که مصرف پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پلانتاروم زیرگونه پلانتاروم PTCC ۱۸۹۶ با قابلیت کلونیزه شدن در روده، امکان تولید محصولات فراسودمند حاوی این میکروارگانیسم را با هدف افزایش طول عمر میزبان فراهم می‌کند.
دوره ۱۵، شماره ۸۲ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
در این تحقیق، به منظور کاهش ناپایداری آنتوسیانینهای تمشک بخصوص در شرایط نامطلوب، از میکروانکپسولاسیون به روش کواسرواسیون کمپلکس بعد از تهیهی امولسیون دوگانهی آنتوسیانینها و با استفاده از مواد دیوارهای صمغ عربی و ژلاتین استفاده شد. فرآیند کواسرواسیون به عنوان تابعی از غلظت ژلاتین، صمغ عربی و مادهی هسته در نسبتهای ۵/۰: ۱: ۱و ۱: ۱: ۱، غلظتهای محلول پلیمر ۰/۵ و ۵/۷ درصد وزنی-حجمی و همچنین pH(۵/۳، ۰/۴، ۵/۴ و ۰/۵) مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه مورفولوژی، اندازهی ذرات، رطوبت، انحلالپذیری، هیگروسکوپی، ظرفیت بارگیری، پایداری و اسپکتروسکوپی فروسرخ (FTIR) ارزیابی شدند. میکروکپسولها رطوبت، هیگروسکوپی و انحلالپذیری کمتری در مقایسه با فرم آزاد آنتوسیانین نشان دادند. آنها اندازهی ذرات بین ۹۷/۰ ± ۲۵/۴۵ تا ۱۸/۷±۹۲/۸۷میکرومتر و ظرفیت بارگیری بالایی (۳۱/۰ ± ۰۵/۳۳ تا ۳۰/۰ ± ۷۲/۴۱) داشتند. بر طبق نتایج HPLC، روش انتخابی به طور قابل ملاحظهای پایداری آنتوسیانینها را تا ۳۶% بعد از دو ماه نگهداری در º C ۳۷ افزایش داد. طیف FTIRوقوع فرآیند کواسرواسیون کمپلکس را به اثبات رسانید. علاوه بر این، میکروکپسول بهینهی انتخاب شده رنگ قرمز شدیدی را بعد از مدت زمان نگهداری نشان داد که تأیید کنندهی مؤثر بودن روش انتخابی در محافظت از آنتوسیانینهاست.
واژگان کلیدی: آنتوسیانینهای تمشک سیاه، ژلاتین، صمغ عربی، درونپوشانی، مواد غذا-دارو، پایداری.
