جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای اکبری ازیرانی
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۱ )
چکیده
عوامل محیطی و اقلیمی در شکلگیری جوامع باستانی میتوانند نقشآفرین باشند. دورۀ گودین III یا عصر مفرغ جدید (۱۴۰۰-۲۶۰۰ ق.م) درواقع مهم‌ترین مرحلۀ دورۀ مفرغ در غرب ایران است که نقش اساسی در شکلگیری ساختار فرهنگی و شهرنشینی غرب کشور داشته است. هدف اساسی این تحقیق آشکارسازی توزیع فضایی سایت‌های باستانی دورۀ گودین III در ارتباط با شرایط اقلیمی و جغرافیای طبیعی دشت سیلاخور استان لرستان است. نتایج حاصل از تحلیل خودهم‌بستگی فضایی بیانگر آن بود که توزیع فضایی سایت‌های باستانی دورۀ گودین III از الگوی خوشه‌ای خطی پیروی کرده و دو فاکتور اقلیمی بارش و پوشش گیاهی مهم‌ترین المانهای محیطی شکل‌دهندۀ این ساختار خوشه‌ای بودهاند. توزیع فراوانی سایت‌های باستانی دورۀ گودین III هم‌بستگی فضایی برابر ۷۵/۰ با پوشش گیاهی در دشت سیلاخور نشان داد بیش از ۷۵ درصد از سایت‌های مورد بررسی در طبقۀ بیشینۀ بارش قرار گرفتهاند. نتایج بیانگر آن بود که ۹۰ درصد از سایت‌های مورد بررسی در فاصلۀ کم‌تر از یک کیلومتر از رودخانههای دائمی به‌ویژه رودخانۀ سیلاخور قرار گرفتهاند. بارش، پوشش گیاهی و منابع آب سطحی، الگوی توزیع فضایی خوشه‌ای خطی سایت‌های باستانی دورۀ گودین III را در پایینترین تراز ارتفاعی ایجاد کرده است. نتایج نشان داد که پایینترین طبقۀ ارتفاعی سطح دشت سیلاخور بستر اصلی را برای ایجاد محوطههای باستانی دورۀ گودین III فراهم کرده است، که به نوعی عدم وجود تهدید عمده از طرف دشمن خارجی را نیز به ذهن القا میکند.
