میوه زردآلو جزو محصولات فرازگرا و با میزان تنفس بالا می‌باشد که در مرحله پس از برداشت بسرعت رسیده و ضایعات زیادی دارد و به همین دلیل دارای ماندگاری کوتاهی می‌باشد. لذا استفاده از ترکیب‌های سازگار با محیط زیست جهت تأخیر در روند رسیدگی یکی از روش‌های سالم جهت افزایش ماندگاری و کاهش ضایعات این میوه محسوب می‌شود. از این‌رو تأثیر برخی تیمارهای شیمیایی بر صفات کیفی و ماندگاری میوه زردآلو رقم «شاهرودی» در قالب طرح کاملا تصادفی با ۸ تیمار و ۴ تکرار انجام شد. تیمارها عبارت‌ بودند از غوطه‌وری میوه در محلول‌هایی جداگانه یا ترکیبی از سالیسیلیک اسید، اگزالیک اسید و نیتریک اکسید به ترتیب با غلظت‌های ۲، ۲ و۱ میلی‌مولار. میوه‌ها سپس بسته‌بندی شده و در دمای ۲ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۵ ± ۸۵ درصد منتقل شدند و پس از ۴ هفته نگهداری خواص شیمیایی، حسی و کیفی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین سفتی بافت میوه در تیمار سالیسیلیک اسید (N۴۶/۱۱) و نیتریک اکسید (N۸۵/۹) بدست آمد. مواد جامد محلول نیز در تیمار سالیسیلیک اسید و تیمارهای ترکیبی به ترتیب کمترین مقادیر را دارا بودند. از نظر ارزیابی حسی چشایی، تیمار با سالیسیلیک اسید و نیتریک اکسید به نحو مطلوبی بافت، طعم و ظاهر میوه را حفظ کرد. بیشترین ماندگاری در میوه‌های تیمار شده با سالیسیلیک اسید (۵۰/۲۷روز) و نیتریک اکسید (۷۵/۲۵روز) حاصل شد، در حالی که شاهد فقط ۱۴ روز ماندگاری داشت. به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت سالیسیلیک اسید و اکسید نیتریک بهترین تیمارها بودند.