جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای اصغری زمانی
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۱ )
چکیده
نظریه تولید فضا دربرگیرنده کنش متقابل صورتهای ذهنی (بازنماییها)، مکان (ویژگیهای کالبدی) و کنش انسانی (زندگی زیسته) است. بنابراین، فرض میشود که فضا ظرفی ثابت نیست، بلکه محصولی اجتماعی است که انسانها آن را پیدرپی تولید و بر سر آن مذاکره میکنند. آنها فضای طراحیشده را دگرگون میکنند و آن را به فضای زیسته نزدیک میسازند. مطالعه حاضر با تأکید بر مفهوم «فضای زیسته» لوفور به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه کاربران مرکز شهر رشت فضاهای «حیات شهری باکیفیت» را تولید میکنند. نتایج مطالعه عمدتاً براساس روش پیمایشی بوده است. دادهها علاوه بر پرسشنامه و نقشهبرداری ارزیابانه، از طریق گفتگوهای ساختارنیافته و مشاهده جمعآوری شده است. تحلیل دادهها براساس روشهای آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. این مطالعه نشان داد که کابران مرکز رشت با انتخاب آگاهانه مکان فراغت خود و از طریق کنشهای خاصی به فضاهای زیسته روزمره خود معنا میدهند. آنها این کنشها را در مکانهایی با ویژگیهای کالبدی متمایز (کیفیتهای دیدنی، مکانهای نمادین) انجام میدهند. بهعلاوه، این کاربران با ایجاد مفهوم «اجتماعیبودن» با دوستان و آشنایان از طریق اوقات فراغت، دارای پیوندهای اجتماعی معناداری هستند. وانگهی، شکلگیری فضاهای «حیات شهری باکیفیت» با هفت ویژگی مطلوب «فضاهای سبز»، «بافتهای تاریخی»، «فعالیتها»، «نظارت طبیعی»، «احساس مالکیت»، «مقیاس انسانی»، و «مدیریت و نگهداری» از سوی کاربران تفسیر میشود.
دوره ۲۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعۀ میزان تحقق کاربریهای اراضی پیشنهادی طرح تفصیلی ۱۳۹۱ با وضعیت موجود آن در شهر تبریز به سال ۱۴۰۰ و همچنین عوامل مؤثر بر تغییرات کارکردی کاربریها در محورهای چهارراه آبرسان تا منصور، خیابان ۱۷ شهریور جدید، چهارراه حافظ تا ابوریحان و چهارراه ابوریحان تا نصف راه است.
پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای کاربردی بوده و به لحاظ روش توصیفی ـ تحلیلی است. پیش پردازش های لازم بر روی داده ها در نرم افزارهای Exel و ArcMap صورت گرفت. در ادامه براساس داده های حاصل از برداشتهای میدانی و نقشۀ طرح تفصیلی، انطباق و عدم انطباق کاربریها بررسی شد. جهت آشکارسازی تغییرات کاربری در وضعیت موجود نسبت به طرح تفصیلی از روش جدول متقاطع در نرم افزار Terrest بهره گرفته شد. در ادامه میزان توافق نقشه های کاربری طرح تفصیلی و وضعیت موجود با استفاده از آزمون مجذور ـ کای در نرم افزار SPSS بررسی شد. همچنین، به بررسی عوامل قانونی و آیین نامه ای مؤثر بر تغییرات کارکردی کاربریها پرداخته شد.
براساس تحلیلها مشخص شد که میزان تحقق کاربریهای طرح تفصیلی در محدودههای موردمطالعه در سطح پایینی قرار داشته و میزان بالایی از مغایرتهای کارکرد با کاربری در محدودههای موردمطالعه وجود دارد. همچنین، در بین عوامل قانونی و آییننامهای مطالعهشده، بند ۲۴ مادۀ ۵۵ قانون شهرداریها، کمیسیون مادۀ صد و مادۀ پنج به ترتیب بیشترین نقش را در تغییرات کارکردی کاربریهای محدوده های مورد مطالعه داشته اند.
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۲ )
چکیده
شهرها بهعنوان واحدهای سیاسی، بازتابکننده خطوط اصلی قدرت و نفوذ اقتصادی هستند. برهمین اساس میتوان ادعا نمود که فضا در شهرها زاییده قدرت بوده و قدرت در شهرها از لایههای فضایی متنوع کالبدی، اقتصادی و اجتماعی تشکیل یافته است. بهطوری که با شناخت و تحلیل الگوهای موجود در روابط بین قدرت و سازمان سیاسی در شهر، فضا و برنامهریزی شهری، میتوان زمینه را برای کارایی برنامهریزی فضایی مهیا کرد. لذا پژوهش حاضر با مطالعه موردی مناطق شهری ارومیه در پی آن بوده تا با بهرهگیری از شاخصهای مذکور بتواند چیدمان کالبدی- اجتماعی قدرت در شهرها را تحلیل نماید. نوع تحقیق حاضر کاربردی بوده و روش انجام کار توصیفی- تحلیلی میباشد و گردآوری اطلاعات نیز از طریق مطالعات کتابخانهای و میدانی (مراجعه به ادارات) صورت گرفته است. برای نیل به هدف تحقیق، تعداد ۱۵ شاخص از بین عوامل متنوع انتخاب گردیده و در نرمافزار سیستم اطلاعات جغرافیایی نسبت به آمادهسازی لایههای اطلاعاتی، استانداردسازی و تحلیل آنها اقدام شده است. سپس برای اینکه بتوان چیدمان فضایی قدرت را در مناطق پنجگانه شهر ارومیه تحلیل کرد، مدل SECA در نرمافزار Lingo با مقدار بهینه ۶۴/۰ و = ۳ β اجرا گردیده است. نتایج بدست آمده بیانگر بیشترین قدرت در منطقه پنج بهعنوان مناطق اعیاننشین (محدوده خیابانهای دانشکده، کوی کهرم، کوی مهندسین، گلشهر و ...) شهر ارومیه بوده بهطوری که قطعات ویلایی، مجتمعهای تجاری، آموزشگاههای نمونه غیرانتفاعی، بناهای نوساز با سازه مقاوم، سکونت افراد با جایگاه اجتماعی بالا نظیر پزشکان، صاحبان سرمایه، مهندسین، مجتمع های مسکونی و ... در این محدوده واقع گردیده است.