---

چکیده در این پژوهش، مدل‌سازی جذب آب دانه‌های نخود فرنگی با استفاده از روابط ریاضی انجام شد. مقدار D_eff برای دانه‌ی نخود فرنگی (m^۲/s) ^۸-۱۰×۶۹/۱ با ضریب تبیین بالا (۹۷/۰ = R^۲) به دست آمد. همچنین انرژی فعال‌سازی دانه‌های نخود ‌فرنگی با افزایش محتوای رطوبتی و به دنبال آن افزایش شعاع دانه‌ها در دمای ۵ درجه سانتی‌گراد، کاهش یافت. ارزیابی مدل پلگ برای توصیف رفتار جذب آب نخود فرنگی، از طریق ضریب تبیین (R^۲)، کای اسکور (χ^۲)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) و خطای انحراف میانگین (MBE)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقادیر ثابت معادله پلگ k_۱ و k_۲ به ترتیب برابر با ۴۷/۵۷ و ۰۱۳۰/۰- بودند.

---

 
چکیده
گندم غله‌ای است که به صورت میانگین، یک سوم از کل محصولات دانه‌ای را تشکیل می‌دهد. در این پژوهش که برای اولین بار در ایران صورت می‌پذیرد، اثرات بوجاری (صفر و ۱۰۰ درصد)، دما (۲۰ و ۴۰ درجه سانتی‌گراد)، مدت زمان نگهداری (۲، ۴، ۶ و ۸ هفته) و تزریق دوزهای مختلف گاز‌های دی‌اکسید‌کربن، ازت و اکسیژن (هوا، ۹۰% N_۲ + ۱۰% O_۲، ۹۰%  CO_۲ + ۱۰% O_۲ و ۴۵% CO_۲ + ۴۵% N_۲ + ۱۰% O_۲) در بسته‌های نگهداری گندم، روی برخی از ویژگی‌های بیولوژیکی (افت مفید و غیرمفید)، فیزیکی (هکتولیتر و وزن هزاردانه) و شیمیایی (اسیدیته، pH و خاکستر) دانه‌ی گندم رقم n-۸۰ در استان گلستان بررسی شدند. نتایج نشان دادند، اثرت بوجاری (۰۱/۰ > P) و مدت زمان نگهداری و سطوح گازی (۰۵/۰ > P) تأثیر معنی‌داری بر میزان افت مفید دانه‌های گندم داشتند. همچنین میزان افت مفید دانه‌های گندم از ۴۷۸۸/۱ درصد در بسته‌های حاوی ۴۵% از گازهای دی‌اکسیدکربن و نیتروژن به ۰۶۲۵/۱ درصد در بسته‌های حاوی ۹۰% دی‌اکسید‌کربن کاهش یافت. میزان افت غیر‌مفید گندم با بالا رفتن سطوح بوجاری ۳/۹۳ % کاهش و با افزایش مدت نگهداری ۹/۸۴ % افزایش یافت. میزان وزن هکتولیتر دانه‌ی گندم با بالا رفتن سطوح بوجاری و مدت نگهداری به ترتیب معادل ۷۱/۰ درصد و ۴۴/۱۶ درصد افزایش یافت. وزن هزاردانه‌ی گندم با ضریب تبیین بالایی (۱R^۲=) با بالا رفتن سطوح بوجاری افزایش یافت. اثر دما، مدت نگهداری و اثر متقابل دما- مدت زمان نگهداری بر میزان pH گندم‌ معنی‌دار (۰۵/۰ > P) شد. میزان خاکستر گندم با ضریب تبیین بالایی (۱R^۲=) با افزایش مدت نگهداری افزایش یافت.

---

تشکیل نانوذرات کیتوزان با پایداری بالا به منظور استفاده در سیستم‌های تحویل مواد مغذی و دارویی، همچنان یک چالش عمده در صنایع غذایی و دارویی است. همچنین متغیرهای زیادی می‌توانند اندازه، مورفولوژی و سایر ویژگی‌های نانوذرات کیتوزان را در طی فرایند ژله‌ای شدن یونی و با استفاده از سدیم تری‌پلی‌فسفات (به عنوان متداول‌ترین عامل اتصال عرضی)، تحت تأثیر قرار دهند. لذا در این پژوهش، پس از تولید نانوذرات کیتوزان تحت تأثیر متغیرهای مستقل غلظت کیتوزان، غلظت سدیم تری‌پلی‌فسفات و نسبت کیتوزان به سدیم تری‌پلی‌فسفات، در گام بعدی، ویژگی‌های فیزیکی، رئولوژیکی، کدورت و رنگ‌سنجی نانوذرات تولیدی مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. در نهایت، از دو شبکه عصبی مصنوعی مدل پرسپترون چند لایه و شبکه تابع پایه‌‌ی شعاعی با یک لایه پنهان و با توابع آستانه، الگوریتم‌های یادگیری و ... مختلف، به منظور پیش‌بینی ویژگی‌های نانوذرات کیتوزان استفاده شد. نتایج نشان داد که شبکه عصبی پرسپترون چند لایه برای ویژگی‌های فیزیکی، ویسکوزیته، شاخص b^* و chroma و شبکه تابع پایه شعاعی برای دیگر ویژگی‌های مورد بررسی (با بکارگیری الگوریتم یادگیری لونبرگ- مارکوارت و تعداد تکرار ۱۰۰۰)، قادر به پیش‌بینی آن‌ها با ضرایب تعیین بسیار بالا و میانگین مربعات خطای پایین بود. ضرایب تعیین برای اندازه نانوذرات، شاخص پراکندگی، پتانسیل زتا، ویسکوزیته و ضریب هدایت الکتریکی سوسپانسیون‌های نانوذرات کیتوزان به ترتیب برابر با ۹۸۸۱/۰، ۹۵۳۴/۰، ۹۴۳۱/۰، ۹۲۱۲/۰ و ۹۶۳۶/۰ بودند. این در حالی بود که شبکه‌ی تابع پایه شعاعی با یک لایه پنهان، چیدمانی با ۳ ورودی، ۴ نرون در لایه پنهان و ۳ خروجی، با تابع انتقال سیگموئید- سیگموئید، بهترین نتیجه را برای پیش‌بینی ویژگی‌های L^*، ΔE و WI سوسپانسیون‌های نانوذرات کیتوزان داشت. ضرایب تعیین برای پیش‌بینی L^*، ΔE و WI نانوذرات کیتوزان به ترتیب برابر با ۹۵۸۶/۰، ۹۷۷۵/۰ و ۹۴۵۷/۰بودند. همچنین شاخص رفتار جریان سوسپانسیون‌های نانوذرات‌ کیتوزان کمتر از ۱ بود که نشان دهنده رفتار سودوپلاستیک نمونه‌ها بود.

---

با توجه به عوارض جانبی داروهای شیمیایی موجود و همچنین افــزایش آگاهی عمومی در زمینه مزایای استفاده از ترکیبات طبیعی، توجه محققین به ترکیبات مؤثره موجود در گیاهان جلب شده است. د-لیمونن یک ترکیب مونوترپن، فرار و طعم‌دهنده است که در پوست مرکباتی مانند پرتقال یافت می‌شود. گزارش شده است که د-لیمونن، به عنوان یک اسانس، دارای طیف گسترده‌ای از ویژگی‌های ضدمیکروبی، آنتی‌اکسیدانی و درمانی است. د-لیمونن همچنین به عنوان یک ترکیب بی­خطر شناخته می‌شود. این ترکیب به طور گسترده‌ای در صنایع آرایشی، دارویی، عطرسازی و مواد غذایی و آشامیدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، به دلیل برخی از ویژگی‌های ذاتی مانند شاخص حلالیت کم در آب، تخریب شیمیایی در حضور نور و درجه حرارت بالا و حساسیت زیاد به اکسیداسیون، کاربرد آن در مقیاس صنعتی بسیار محدود است. در این مقاله­ ساختار، روش‌های استخراج، ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی، درمانی و سلامتی‌بخش لیمونن و همچنین کاربردهای آن در صنعت غذا بررسی شده است.