---

مایکوتوکسین، یک مشکل اصلی برای سلامت انسان به خصوص در صنعت آب میوه و کنسانتره می­باشد. استاندارد جهانی پاتولین در آب میوه­ها در حدود ۵۰ ppb می­باشد. بررسی­ها نشان می­دهد که استفاده از روش­های مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی می­تواند مقدار پاتولین را کاهش دهد. در همین راستا، میزان مایکوتوکسین پاتولین در نمونه­های کنسانتره سیب و کاهش آن به وسیله اُزُن، زغال فعال و اثر توام آن­ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای مقایسه تاثیر جداگانه هر دو عامل از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه ، برای مقایسه اثر توام از آزمون تجزیه واریانس دو طرفه  و مقایسه میانگین از آزمون توکی در سطح احتمال ۵ درصد استفاده گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بین افزایش غلظت زغال فعال و همچنین مدت زمان اُزُن دهی رابطه مستقیم وجود دارد بیشترین میزان کاهش پاتولین در غلظت ۲/۰ گرم زغال فعال و ۹ دقیقه اُزُن دهی به دست آمد، همچنین در بررسی اثر توام غلظت­های زغال فعال و زمان­های اُزُن دهی نتایج نشان داد بین دو متغیر اثر متقابل وجود دارد (­(P= ۰,۰۰۶ و در زمان ۸ دقیقه اُزُن دهی با غلظت ۵/۱ گرم زغال فعال بیشترین کاهش پاتولین مشاهده گردید. بررسی حاضر نشان داد با به کارگیری گاز اُزُن به همراه زغال فعال می­توان در کارخانجات تولید آب میوه و کنسانتره میزان پاتولین را در حد قابل قبولی کاهش داد و با روش­های مناسب کشاورزی (GAP) گامی موثر در سلامت جامعه و صادرات آب میوه و کنسانتره برداشت.
کلیدواژه‌ها: مایکوتوکسین، پاتولین، اُزُن، زغال فعال، کنسانتره سیب