تحلیل گفتمان مولانا در غزلیات شمس براساس "فرانقش بینافردی " برمبنای نظریه هلیدی | ||
| جستارهای زبانی | ||
| Article 15, Volume 14, Issue 4 - Serial Number 76, 1402, Pages 479-504 PDF (1.2 M) | ||
| Document Type: مقالات علمی پژوهشی | ||
| DOI: 10.29252/LRR.14.4.14 | ||
| Authors | ||
| فاطمه جمالی* 1; گلاره الوندپور2 | ||
| 1استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| 2دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| Abstract | ||
| مقالۀ حاضر بر آن است تا در چارچوب دستور نقشگرای هلیدی به تحلیل گفتمان مولانا در غزلیات شمس براساس «فرانقش بینافردی» بپردازد. در مطالعه و بررسی متون مختلف، آنچه اهمیت دارد درک پیام و هدف اصلی نویسنده از نگارش آن متن است. در متون ادبی همیشه منظور گوینده بهطور دقیق آن چیزی نیست که در نگاه اول به نظر مخاطب میرسد، بلکه نویسنده مفاهیم و لایههای معنایی پنهانی را در پس کلمات ظاهری آورده است که هدف اصلی او را در بر دارد. دستیابی به دنیای فکری و جهانبینی نویسنده، فضای ذهنی عمیق و متفاوتی برای خواننده ایجاد میکند. این پژوهش به این پرسشها پاسخ میدهد که دستور نظاممند نقشگرای هلیدی چگونه در تجزیه و تحلیل متون ادبی کارامد است. در فرانقش بینافردی چگونه به ساختی بزرگتر از جمله یعنی متن پرداخته میشود و امکان تحلیلِ متن ایجاد میگردد. فرضیۀ پژوهش این است که فرانقش بینافردی میزان تعامل گوینده با مخاطب را نشان میدهد و فضای بازتری برای تحلیل گفتمان ایجاد میکند. بیتردید نتایج حاصل از چنین تحقیقی، ویژگیهای غزلیات شمس و زوایای پنهانی را از گسترۀ اندیشگانی و مهارتهای بلاغی و زبانی مولانا بر اهل پژوهش آشکار خواهد کرد. جامعۀ آماری، غزلیات شمس و روش به کار رفته تحلیلی ـ توصیفی است. این تحقیق نشان داده است نظریۀ نظاممند نقشگرای هلیدی در بررسی کیفی و کمّی متن، در تجزیه و تحلیل گفتمان کارامد است. براساس فرانقش بینافردی، میزان تعامل گوینده با مخاطب و ویژگیهای غزلیات شمس مشخص و امکان تحلیل گفتمان ایجاد شده است. | ||
| References | ||
|
| ||
|
Statistics Article View: 309 PDF Download: 97 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,160 |
| Number of Articles | 24,571 |
| Article View | 19,764,709 |
| PDF Download | 15,980,897 |