بررسی مشخصۀ واژگانی و جایگاه نحوی قید اجباری در زبان فارسی | ||
| جستارهای زبانی | ||
| Article 5, Volume 7, Issue 2, 1395, Pages 73-86 PDF (321.72 K) | ||
| Authors | ||
| علی درزی1; زهرا لبافان خوش* 2 | ||
| 1استاد زبانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 2دانشجوی دکتری زبانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| Abstract | ||
| در زبان فارسی، برخی از قیدها که غالباً با عنوان افزوده اجباری از آنها یاد شده است، کانون توجه شماری از زبانشناسان بوده است. در تحلیلهای یادشده، بیآنکه تبیینی فراگیر در مورد جایگاه نحوی قیدهای گوناگون ارائه شود، قیدها تنها در دو گروه افزوده اختیاری و افزوده اجباری بررسی میگردد. در این میان، مقاله حاضر میکوشد تا در قالب دستور کمینهگرابه این پرسش پاسخ دهد که فصل ممیز قیدهای اجباری و غیر اجباری کدام است و جایگاه ساختاری قیدهایی که در تحلیلهای پیشین با نام افزوده اجباری مورد بررسی قرار گرفته شده است کجاست. در تحلیل حاضر، علاوه بر وجود مشخصه [umanner] بر روی فعل، مشخصه واژگانی [+manner] برای قید اجباری پیشنهاد میشود . همچنین استدلال میشود که این دسته از قیدها، بر خلاف سایر قیدها، جایگاه مشخصگر فرافکن نقشی خاصی را اشغال نمیکنند و تولید پایه آنها در جایگاه مشخصگر گروه فعلی بزرگ صورت میپذیرد. | ||
| Keywords | ||
| مشخصگر; قید اجباری; گروه فعلی; مشخصه تعبیرناپذیر; واژه های کلیدی: تطابق موضعی | ||
| References | ||
|
| ||
|
Statistics Article View: 353 PDF Download: 346 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,394,665 |
| PDF Download | 17,535,014 |