بررسی ارتباط زمان و محتوا در اشعار آنتونیو ماچادو و فروغ فرخزاد | ||
| پژوهش های ادبیات تطبیقی | ||
| Articles in Press, Corrected Proof, Available Online from 10 November 2025 | ||
| Document Type: مقاله پژوهشی | ||
| Authors | ||
| فاطمه بیات فر* ; نجمه شبیری | ||
| دانشیار زبان و ادبیات اسپانیایی دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران | ||
| Abstract | ||
| زمان یکی از اساسیترین مفاهیم در اشعار آنتونیو ماچادو و فروغ فرخزاد است که نهتنها در ساختار و محتوا، بلکه در شکلگیری نگرش فلسفی و جهانبینی این دو شاعر نیز نقشی کلیدی ایفا میکند. در اشعار ماچادو، زمان جریانی پیوسته و ناگزیر است که در قالب استعارههایی همچون راه، سفر و درخت تجلی مییابد و با جریان بیوقفهی مرگ همراه است. در مقابل، فروغ فرخزاد زمان را بهعنوان نیرویی ناپایدار و ذهنی بازنمایی میکند که میان گذشته، حال و آینده در نوسان است و اغلب با حس سرگشتگی، اضطراب و آگاهی از بیثباتی هستی پیوند خورده است. این پژوهش، با بهرهگیری از چارچوب نظری اگزیستانسیالیسم هایدگر، به تحلیل تطبیقی نقش زمان در اشعار این دو شاعر پرداخته است. نظریهی "زمانمندی" هایدگر نشان میدهد که تجربهی زمان در شعر آنها صرفاً کرونولوژیک نیست، بلکه بازتابی از زیستجهان دو شاعر و تأملات فلسفیشان دربارهی هستی و مرگ است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که ماچادو زمان را نوعی پیوستار هستیشناختی میداند که با حرکت و امید همراه است، در حالی که فرخزاد به زمان نگاهی بحرانی، گسسته و آمیخته با اضطراب دارد. این تفاوتها، علاوه بر تمایزات فردی، متأثر از تجربهی زیسته و فلسفهی فردی آنها بوده و در فرم و محتوای شعرشان بازتاب یافته است. | ||
| Keywords | ||
| آنتونیو ماچادو; فروغ فرخزاد; هایدگر; زمانمندی; اگزیستانسیالیسم | ||
|
Statistics Article View: 47 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,436,951 |
| PDF Download | 17,551,611 |