مبانی عیش و خوشدلی در غزلیات حافظ شیرازی | ||
| پژوهشهای ادبی | ||
| Article 1, Volume 6, Issue 24, 1388, Pages 9-34 PDF (361.99 K) | ||
| Document Type: مقالات علمی پژوهشی | ||
| Author | ||
| دکتر علی اکبر باقری خلیلی* | ||
| دانشگاه مازندران | ||
| Abstract | ||
| شادی یکی از ویژگیهای هویت ایرانی است و در ایران بعد از اسلام تا عصر حافظ در اشعار فردوسی، منوچهری، خیام، مولانا و حافظ بیشترین نمود را دارد. عیش و خوشدلی در غزلیات حافظ به دو نوع ابژکتیو یا بیرونی یا آفاقی و سوبژکتیو یا درونی یا انفسی تقسیم میشود. خوشدلی بیرونی بر عواملی مانند باغ و بهار، طرف جویبار و می خوشگوار و... بویژه بر سه عنصر می، مطرب و معشوق زمینی یا نمادین استوار، و نتیجه آن، احساس آرامش ناپدیدار درونی است. خوشدلی درونی، محصول عواملی چون پیوند با امر قدسی و تبدیل شدن حالت شادی به مقام است و براحساس حضور معشوق حقیقی در دل، اشراق و روشنی ضمیر تکیه دارد و موجب آرامش پایدار درونی میشود. مبانی عیشها و خوشدلیهای حافظ را میتوان به پنج دسته تقسیم کرد: 1. روانشناختی 2. فلسفی 3. دینی 4. سیاسی – اجتماعی 5. عرفانی. این مقاله به بررسی و تحلیل هر یک از این مبانی پرداخته است. | ||
| Keywords | ||
| کلید واژهها: شعر حافظ; خوشدلی در عرفان; غزلیات حافظ; شعر کلاسیک | ||
|
Statistics Article View: 203 PDF Download: 118 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,448,018 |
| PDF Download | 17,555,123 |