داستان پردزای و شخصیت پردازی مولوی در مثنوی معنوی | ||
| پژوهشهای ادبی | ||
| Article 5, Volume 1, Issue 2, 1382, Pages 91-106 PDF (822.88 K) | ||
| Document Type: پژوهشی اصیل (کامل) | ||
| Author | ||
| علیرضا شوهانی* | ||
| دانشگاه آزاد اسلامی - ایلام | ||
| Abstract | ||
| از آنجا که مثنوی مولوی ،اثری تعلیمی ـ عرفانی است ،سعی شاعر بر این بوده است که در قالب داستانها، حکایتها و تمثیلها به بیان پند و اندرز و گوشزد کردن مسائل اخلاقی و همچنین تشریح افکار و اندیشههای عرفانی خود بپردازد. لذا داستانها، حکایتها و تمثیلهای مثنوی از شمول و تنوع بسیاری برخوردار است. بهترین نمونه از تداخل حکایات مثنوی در دفتر سوم در ضمن «قصه اهل سبا و یاغی کردن نعمت، ایشان را» نمود یــافته است. این حکایت با بیت «282» آغاز، ولی دنبالهاش رها میشود و مجددا در بیت «364» بدان باز میگردد. بار دیگر دنباله داستان رها میشود که پس از ابیاتی نسبتا طولانی ، سرانجام در بیت «3600» بدان باز میگردد و نقل آن به پایان می رسد. این پراکنده گویی در بیان حکایت، باعث کثرت و تنوع کاربرد شخصیتها در مثنوی میشود؛ چه پایه و اساس هر داستانی را شخصیتهای آن تشکیل میدهد که خود عامل یا معمول رخدادها هستند. مولوی در مثنوی از سه شیوه در پردازش شخصیتها سود جسته که عبارت است از : الف) شیوه مستقیم که در این شیوه با صراحت در مورد افراد اظهار نظر میکند. ب) شیوه غیر مستقیم : در این روش این تنها به نمایش کردار شخصیتها میپردازد و خواننده خود از خلال نقشی که آنها ایفا میکنند به حقیقت وجود آنها پی میبرد. ج) شیوه تلفیقی که آمیزهای از روش مستقیم و غیرمستقیم است. همچنین در این مقاله به ابزارهای شخصیت پردازی مولانا، ویژگی شخصیتها در مثنوی و دستهبندی نام اشخاص در داستانهای مثنوی پرداخته شده است. | ||
| Keywords | ||
| داستان پردازی; شخصیت پردازی; ادبیات فارسی; مثنوی مولوی | ||
|
Statistics Article View: 278 PDF Download: 149 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,160 |
| Number of Articles | 24,584 |
| Article View | 20,263,737 |
| PDF Download | 16,213,000 |