خوانش ملاصدرا و هیدگر از حقیقت افلاطونی | ||
| اندیشه فلسفی | ||
| Article 3, Volume 2, Issue 2 - Serial Number 6, 1401, Pages 121-138 PDF (1.09 M) | ||
| Document Type: پژوهشی اصیل | ||
| DOI: 10.58209/jpt.2.2.121 | ||
| Authors | ||
| علی جعفری اسکندری; مهدی دهباشی* ; محمدرضا شمشیری | ||
| گروه فلسفه و کلام اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران | ||
| Abstract | ||
| هیدگر معتقد است الثیا نزد یونانیان به معنای ناپوشیدگی است که امری ذاتی برای موجودات است، اما افلاطون با قایل شدن به عالم مُثل، حقیقت را به مثابه مطابقت مطرح و آن را به عقل انسانی منتقل میکند. با این نگاه، حقیقت خصوصیت ذاتیاش را از دست داد و تبدیل به مطابق شناخت با متعلق خود و ایجاد دوگانگیهای مرسوم فلسفه شد. ملاصدرا هر چند شباهتهای بنیادین با هیدگر دارد، اما حقیقت را دارای معانی چندگانهای میداند و در مرحله سوم تفکر فلسفی خویش با رسیدن به تشان، با تفسیر خاصی که از فلسفه افلاطونی میکند، دوگانگیهای مرسوم فلسفه قبل از خودش را کنار میگذارد و به وحدتگرایی میرسد و حقیقت نزد افلاطون را امری دارای مراتب وجودی قلمداد کرده و میپذیرد. در این مقاله ضمن نگاه کوتاه به حقیقت نزد افلاطون، به بررسی نگاه هیدگر و ملاصدرا و در نهایت استخراج انتقادات صدرایی به تفکر هیدگری درباب حقیقت خواهیم پرداخت. | ||
| Keywords | ||
| وجود; حقیقت; انسان; تشأن | ||
| References | ||
|
| ||
|
Statistics Article View: 42 PDF Download: 36 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,448,473 |
| PDF Download | 17,555,325 |