ساختار قشربندی اجتماعی جامعۀ شهری ایران در دو دهۀ اول نظام جمهوری اسلامی ایران (1360 و 1370) | ||
| جامعهشناسی تاریخی | ||
| Article 1, Volume 3, Issue 1, 1390, Pages 3-22 PDF (165.57 K) | ||
| Authors | ||
| علی رجبلو* 1; زهرا طهماسبی2; علی رجبلو* 1 | ||
| 1استادیارگروه جامعه شناسی - دانشگاه الزهراء | ||
| 2کارشناس ارشد دانشگاه الزهرا | ||
| Abstract | ||
| در این مقاله با استفاده از رهیافت وبر، ساختار قشربندی جامعۀ شهری ایران در نظام جمهوری اسلامی در دهۀ 1360 و 1370 بررسی شده است. بر مبنای این رهیافت، تحلیل ساختار قشربندی بر اساس این سه بعد است: بهرهمندی از ابزارهای فعالیت اقتصادی، داشتن مهارت و صلاحیت، استفاده از فرصتهای زندگی. روش اجرای تحقیق، تاریخی است و منابع دادههای آن، آمار سرشماری دهسالۀ نفوس و مسکن ایران در سالهای 1365و 1375 بوده که از سوی مرکز آمار ایران جمعآوری شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد با وجود برنامههای توسعه در پس از انقلاب بهویژه در دهۀ دوم، در بین قشر کارفرمایان همچنان مناسبات سنتی چیرگی داشته و کارکنان مستقل این قشر سنتی متوسط در بعد از انقلاب رشد زیادی کرده است. قشرهای متوسط نیز بهویژه در بخش دولتی، درنتیجۀ سیاستهای گسترش طبقات متوسط دولتی، بهخوبی رشد کردهاند تا چرخهای توسعۀ دولتی را بچرخانند. اما در بخش خصوصی- که بیشتر کارگران و کارمندان دونپایه در این بخش مشغول به فعالیت بودند- رشد نزولی داشتهاند. | ||
| Keywords | ||
| جامعۀ شهری; نظام جمهوری اسلامی; دوران سازندگی; جنگ; قشربندی اجتماعی | ||
|
Statistics Article View: 236 PDF Download: 97 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,163 |
| Number of Articles | 24,582 |
| Article View | 20,690,754 |
| PDF Download | 16,382,843 |