« داغ» از نشان تا درمان | ||
| فرهنگ و ادبیات عامه | ||
| Article 6, Volume 3, Issue 5, 1394, Pages 161-185 PDF (204.3 K) | ||
| Author | ||
| علی جهانشاهی افشار* | ||
| عضو هیئت علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان | ||
| Abstract | ||
| بشر از نخستین روزی که پای بر پهنۀ هستی نهاد، برای بقا به شناسایی محیط اطراف و گاه مواجهه و مبارزه با تهدیدهای فراروی خویش پرداخت و ابزارهای مختلف را به منظورهای گوناگون بهکار گرفت تا به هر طریق ممکن از جان و متعلقات خود محافظت کند. از جملۀ این ابزارها داغ بود که بشر از زمانهای بسیار دور به دو منظور نشانهگذاری و درمان از آن استفاده میکرد؛ هرچند بهیقین نمیتوان اظهار داشت که کدام کاربرد، مقدم بود. نویسنده در این مقاله، ابتدا به جنبۀ نشان و سپس وجهِ درمانی داغ میپردازد. نشان داغ بر اندامها و اعضای بدن بردگان، دشمنان و حیوانات به منظور ایجاد تمایز و ثبت مالکیت و دربارۀ مجرمان به علامت گنهکاری زده میشد و در کاربرد درمانی، به گمان برخی بهعنوان آخرین درمان برای علاج بیماریهای مختلف انسان و دام بهکار میرفت. مهمترین عرصۀ کاربرد درمانی داغ، نهادن بر زخم برای جلوگیری از خونریزی و عفونت بود. در مقالۀ حاضر، هر دو جنبۀ کاربرد داغ در ادبیات فارسی، تاریخ و فرهنگ عامه طبقهبندی و بررسی شده است. | ||
| Keywords | ||
| داغ; الکیّ; نشان; درمان; فرهنگ عامه; ادبیات فارسی | ||
| References | ||
|
| ||
|
Statistics Article View: 175 PDF Download: 103 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,436,206 |
| PDF Download | 17,551,340 |