طبیعت سیاه و شعر معاصر فارسی | ||
| نقد ادبی | ||
| Article 8, Volume 4, Issue 13, 1390, Pages 143-170 PDF (3.85 M) | ||
| Authors | ||
| محسن اسماعیلی* 1; فاطمه کوپا2 | ||
| 1دانشجو | ||
| 2دانشگاه پیام نور | ||
| Abstract | ||
| طبیعت سیاه و شعر معاصر فارسی فاطمه کوپا محسن اسماعیلی چکیده: یکی از ویژگیهای طبیعتگرایی شعر معاصر فارسی، توجّه به جنبههایی از طبیعت و جهان عینی است که به دلیل اشتمال بر فضاهایی نیمه روشن یا تاریک، مبهم، رازآمیز و ترسناک در خواننده تداعیگر ملالت، انزجار، تباهی، زوال و نیستی است. تصویرهایی از این دست در این پژوهش «طبیعت سیاه» نامیده میشود. روی آوردن به «طبیعت سیاه» معلول تحوّلات فلسفی، سیاسی ـ اجتماعی و طرح اندیشههای نو در مباحث انسانشناسی و زیباییشناسی دو قرن اخیر اروپاست. در نوشته حاضر ابتدا تأثیر هر یک از عوامل مذکور بر نگرش نوین طبیعتگرایانه شاعران مورد نقد و بررسی قرار میگیرد، آن گاه به چگونگی ظهور این پدیده در شعر فارسی پرداخته خواهد شد. اولین نمونههای توجه به طبیعت سیاه را میتوان در عصر مشروطه و در اشعار میرزاده عشقی مشاهده نمود. در شعر نیما طبیعت سیاه تعمیق و گسترش مییابد و در دهههای بیست و سی سیاهترین جلوههای طبیعت را در اشعار شاعرانی چون فریدون توللی و نصرت رحمانی میتوان یافت. واژههای کلیدی: طبیعتگرایی؛ ارگانیسم پویا؛ زیبایی و والایی؛ شیءوارگی. | ||
| Keywords | ||
| ارگانیسم پویا; زیبایی و والایی; شیءوارگی; طبیعتگرایی | ||
|
Statistics Article View: 328 PDF Download: 108 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,672 |
| Article View | 24,384,184 |
| PDF Download | 17,531,374 |