بررسی استعاره مفهومی نور در دیوان شمس | ||
| نقد ادبی | ||
| Article 4, Volume 3, Issue 10, 1389, Pages 91-114 PDF (258.42 K) | ||
| Author | ||
| مینا بهنام* | ||
| خراسان رضوی. مشهد. دانشگاه فردوسی. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. گروه زبان و ادبیات فارسی | ||
| Abstract | ||
| در این مقاله با استفاده از نظریه شناختی استعاره معاصر، کارکردهای استعاره نور و خوشه های تصویری مرتبط بدان یعنی خورشید، آفتاب، شمع، چراغ و... در غزل های مولوی تبیین می شود. از رهگذر بررسی نور در دیوان شمس در می یابیم که شناخت و معرفت مقوله ای بصری است و به عنوان انگاره استعاری اولیه در ژرف ساخت این اثر نمودار می شود؛ مولوی با توجه به این انگاره و انگاره ثانوی«جهان غیب، نور است»، نور را به مثابه خدا، انسان کامل، مکان، خوراک و شراب، وجود،هدایت و امید و نیز وسیله ای برای تبیین مقوله فنا و بقا بر شمرده است. این انگاره های استعاری بستری مناسب برای تحلیل و تبیین مقولات انتزاعی مورد نظر مولوی محسوب می شود و انسجام درون متنی غزل ها را در پرتو ایده ای واحد و انگاره ای نخستین به تصویر می کشد. واژه های کلیدی: نور، مولوی، استعاره مفهومی، انگاره، کلان استعاره | ||
| Keywords | ||
| مولوی; واژه های کلیدی: نور; استعاره مفهومی; انگاره; کلان استعاره | ||
|
Statistics Article View: 373 PDF Download: 150 |
||
| Number of Journals | 45 |
| Number of Issues | 2,171 |
| Number of Articles | 24,674 |
| Article View | 24,460,601 |
| PDF Download | 17,559,795 |