۱- دانشیار، گروه علوم اقتصادی، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران ، nsharify@umz.ac.ir
۲- دانشجوی دکترای علوم اقتصادی، اقتصاد شهری و منطقهای، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
۳- استاد، گروه اقتصاد، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
چکیده: (۸۴ مشاهده)
محدودیت منابع موجود در سیستمهای حملونقل، محدودیت در عرضه و افزایش تقاضای سفر از سوی شهروندان، سبب شده است تا کاهش تولید سفر بتواند به عنوان راهحل مؤثری در بهبود عملکرد سیستمهای حملونقل شهری مورد استفاده قرار گیرد. از آنجا که سهم عمدهای از تولید سفرهای روزانه ناشی از کاربری زمین از جمله محل کار میباشد، بخشی از کاهش تولید سفر از مجرای تغییر الگوی رفتوآمد و تغییر محل سکونت کارگران از منطقۀ سکونت فعلی به منطقۀ محل کار آنها میسر می باشد. کاهش رفتوآمد بین مناطق مختلف و بهدنبال آن، تغییر در هزینه حملونقل و اجاره املاک در مناطق مختلف به عنوان یک شوک تقاضا، تغییر در اشتغال و تولید در مناطق مختلف را به همراه دارد. یکی از الگوهای متعارف در برآورد تغییرات متغیرهای اقتصادی بین مناطق مختلف، مدل داده-ستانده چندمنطقهای است. در این پژوهش، از روش ترکیبی سهم مکانی- جاذبه برای سه منطقه ایران استفاده شده است که در آن، بهطور همزمان اندازه بخش عرضهکننده، اندازه بخش تقاضاکننده، اندازه کل اقتصاد و فاصله بین مناطق بهکار گرفته شده است. منابع آماری، از جدول داده-ستانده ملی سال ۱۳۹۵ و حسابهای منطقهای مرکز آمار ایران، تأمین شده است. کل اقتصاد به سه منطقه شهرستان اصفهان، سایر شهرستانهای استان اصفهان و سایر استانهای کشور تقسیم شده است. نتایج نشان میدهد، کاهش در هزینه حملونقل در شهرستان اصفهان، سبب کاهش تولید در هر سه منطقه میشود که بیشترین تأثیر آن، بر بخش تولیدات صنعتی و عمدهفروشی و خردهفروشی میباشد. همچنین، با افزایش هزینه املاک و مستغلات، اشتغال ابتدا در بخش ساختمان و فعالیتهای مالی و بیمه و سپس در بخش تولیدات صنعتی و حمل و نقل افزایش مییابد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
اقتصادی شهری و منطقهای و حمل و نقل دریافت: 1403/2/23 | پذیرش: 1403/3/27