۱- دانشگاه تربیت مدرس
۲- دانشگاه تریت مدرس
چکیده: (۱۱۰۱۲ مشاهده)
چکیده
در شرکتهای سهامی، گاه اتفاق میافتد که در زمان حیات شرکت به موجب اساسنامه یا تصمیم مجمععمومی فوقالعاده بنابر انگیزههای مختلف، سهامی با عنوان سهام ممتاز ترتیب داده میشود(م42 ل. ا. ق. ت.). دارندگان چنین سهامی دارای امتیازاتی میشوند که به صاحبان سهام عادی تعلق پیدا نمیکند. یکی از این امتیازات میتواند تخصیص سود سالیانه بیشتر به دارنده سهام مزبور باشد.
از سوی دیگر، مطابق ماده 575 ق. م. تقسیم سود باید به تناسب سرمایهای باشد که هریک از شرکا در میان گذاشته است، مگر اینکه برای یک یا چند تن از آنان در مقابل عملی، سهم زیادتری منظور شده باشد.
با توجه به مطالب بالا به نظر میرسد ماده 42 ل. ا. ق. ت. که منظور کردن سود بیشتر را درمقابل عملی قرار نداده است، با ماده 575 ق.م. در تعارض باشد.
هرچند در فقه، بنا به عقیده گروهی از فقیهان، اختصاص سود بیشتر برای شریک صرفاً در ازای انجام عملی از جانب وی امکانپذیر است، ولی مطابق با عقیده دیگر که امروزه طرفداران زیادی در میان فقیهان شیعه پیدا کرده میتوان برای بعضی از شرکا، حتی بدون اینکه شریک، عملی انجام دهد، سهم بیشتری از سود را در نظر گرفت.
نگارندگان در این مقاله تلاش کردهاند تا با استفاده از قواعد و اصول کلی پذیرفته شده در فقه، ضمن تأیید و تقویت دیدگاه اخیر، عدم مغایرت ماده42 ل. ا. ق. ت. را با موازین اسلامی به اثبات برسانند.
دریافت: 1383/1/27 | پذیرش: 1383/8/19 | انتشار: 1384/7/1